Η αποθέωση του παραλογισμού και το συλλογικό ένστικτο εθνικής αυτοσυντήρησης……του Άγγελου Ζαχαρόπουλου

0
231

Η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, για ένα μεγάλο διάστημα, εξέφραζε στο σύνολό της οργή έναντι των εταίρων μας της Ευρωζώνης, αποκαλώντας τους ελεεινούς τοκογλύφους. Ποια, όμως, είναι η πραγματικότητα;

Στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου, τα 110 δις ευρώ αποτελούν διμερή δάνεια των χωρών της Ευρωζώνης με κυμαινόμενο επιτόκιο το οποίο σήμερα είναι της τάξεως του 0,7%.

Άγγελος Ζαχαρόπουλος, Επίτιμος Διευθυντής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τ. Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας.

Στο πλαίσιο του δεύτερου μνημονίου, τα 140 δις ευρώ έχουν εκταμιευθεί από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης που τροφοδοτείται πάλι από τοις χώρες της Ευρωζώνης και το επιτόκιο είναι κάτι παραπάνω από 1%. Να σημειωθεί ότι οι εταίροι μας της Ευρωζώνης δανείζονται οι ίδιοι με υψηλότερο επιτόκιο από αυτό που μας δανείζουν. Για ποιά τοκογλυφία λοιπόν μιλάμε;

Πρόκειται για πανάθλια προπαγάνδα, χωρίς αιδώ, θύματα της οποίας υπήρξαν πολλοί συμπολίτες μας. Τους είχαν κάνει να πιστέψουν ότι η χώρα είχε πέσει στα νύχια αδίστακτων τοκογλύφων.

Και επειδή ένα κραυγαλέο ψέμα, όσο μεθοδικά κι’αν σερβίρεται, δεν μπορεί να κρατήσει πολύ, ένα μέρος μόνο της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης μιλάει ακόμα για τοκογλυφία.

Οι άλλοι σιώπησαν ντροπιασμένοι. Όμως, ο δανεισμός αυτός, με τόσο χαμηλά επιτόκια, συνεπάγεται την ύπαρξη των «επάρατων» μνημονίων, την απόλυτη αντίθεση προς τα οποία εκήρυξε σύσσωμη η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση. Λες και τα μνημόνια δημιούργησαν την κρίση και όχι ότι τα μνημόνια ήταν η αναγκαστική συνέπεια της κρίσης.

Δημιουργήθηκαν για να εφαρμοστεί μία δημοσιονομική πειθαρχία ώστε να μην πέσουν στον «πύθο των Δαναΐδων»τα 240 δις ευρώ που μας δανείζουν και χωρίς τα οποία η χώρα θα είχε πτωχεύσει από το 2010.

Τόσο τα δημοσιονομικά μέτρα, όσο και οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στα μνημόνια θα έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί πριν πολλά χρόνια ήπια και σταδιακά σε μάκρος χρόνου.

Όμως, όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα ετών, είτε δεν τα είχαν τολμήσει, είτε τα επιχείρησαν μεν, τα εγκατέλειψαν δε μπροστά στο φόβο του πολιτικού κόστους και στην τρομοκρατία των συντεχνιών.

Όλοι γνώριζαν τις παθογένειες της οικονομίας και της κοινωνίας μας. Και όλοι στέκονταν μπροστά τους «δειλοί, μοιραίοι κι’ άβουλοι» για να θυμηθούμε τον Βάρναλη.

Ώσπου έφτασε ο «κόμπος στο χτένι» και τα μέτρα λαμβάνονται τώρα καταιγιστικά, σκληρά και επώδυνα στα πλαίσια των μνημονίων. Όπως δε ήταν αναμενόμενο, τα μνημόνια περιείχαν λάθη και αστοχίες, αφού από ανθρώπους έγιναν και μάλιστα εσπευσμένα και χωρίς προηγούμενη σχετική εμπειρία.

Λάθη ασφαλώς έγιναν και μετά κατά την εφαρμογή των μνημονίων. Κριτική επί των λαθών, συνοδευόμενη από υποδείξεις για τη διόρθωσή τους, θα ήταν ωφέλιμη. Αντ’αυτού όμως, η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση απαιτούσε την πλήρη κατάργησή τους που θα οδηγούσε κατευθείαν στην πτώχευση και στην έξοδο από το ευρώ.

Και ιδού πεδίον δόξας για τους λαϊκιστές και τους δημαγωγούς που χαϊδεύουν τα αυτιά του κόσμου με ανέξοδες και ανεφάρμοστες υποσχέσεις και με ανατρεπτικά συνθήματα.

Δεν είναι τυχαίο που διογκώθηκαν σε ελάχιστο χρόνο κόμματα – νάνοι πριν από την κρίση ή δημιουργήθηκαν νέα υψώνοντας την σημαία του αντιμνημονιακού αγώνα.

Η προσφυγή της χώρας στην Ευρωζώνη για στήριξη, υπό την ιδιότητα του μέλους έγινε υποχρεωτική διότι οι αγορές που μας δάνειζαν πριν εμφανιστεί η κρίση, χωρίς μνημόνια, δεν ήθελαν ν’ακούσουν πλέον για δανεισμό στην Ελλάδα. Την θεωρούσαν ότι βρισκόταν στα πρόθυρα της πτώχευσης και της εξόδου από την Ευρωζώνη.

Με την εφαρμογή των μνημονίων που τόσες θυσίες συνεπάγονται για τους Έλληνες πολίτες, οι οικονομικοί δείκτες της χώρας διαμορφώθηκαν σε επίπεδα που έπεισαν τις αγορές ότι οι κίνδυνοι για πτώχευση και έξοδο από την Ευρωζώνη έχουν παρέλθει.

Έτσι, οι αγορές έσπευσαν με ιδιαίτερη προθυμία να μας δανείσουν με επιτόκιο 4,75%, το οποίο δεν θεωρείται επαχθές διεθνώς. Το γεγονός αυτό που σχολιάστηκε πολύ θετικά από τους διεθνείς αναλυτές, δημιουργεί προσδοκίες για περαιτέρω μείωση του κόστους δανεισμού από τις αγορές και για σοβαρές διεθνείς επενδύσεις.

Και εδώ αρχίζει ο παραλογισμός της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης : γιατί να δανειζόμαστε από τις αγορές με 4,75% αφού οι εταίροι μας της Ευρωζώνης μας δανείζουν με περίπου 1%; Όμως ο δανεισμός με 1% συνεπάγεται μνημόνια τα οποία καταριώνται μονίμως και θέλουν να καταργήσουν. Θέλουν, δηλαδή, και το αρνί σωστό και τον λύκο χορτάτο.

Πρόκειται για πλήρη απουσία της απλής λογικής και της αίσθησης της πραγματικότητας, ή, απλώς, για περιφρόνηση της νοημοσύνης του κόσμου;

Όμως, ο κόσμος δεν είναι κουτός. Απόδειξη ότι, ο κοινός παρονομαστής όλων των δημοσκοπήσεων εμφανίζει τη μέγιστη πλειοψηφία του ελληνικού λαού να θέλει την παραμονή της χώρας στο ευρώ, πάση θυσία.

Καταλαβαίνει στο βάθος ο κόσμος, παρά την πικρία και την οργή του, ότι αυτό που υφίσταται είναι το «μη χείρον» και θέλει την αποφυγή του «χειρίστου», που είναι η πτώχευση και η έξοδος από την Ευρωζώνη.

Εδώ είναι που λειτουργεί το συλλογικό ένστικτο εθνικής αυτοσυντήρησης, όπως έχει λειτουργήσει στο παρελθόν σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις του έθνους. Γνωρίζει ή διαισθάνεται ο ελληνικός λαός ότι η πτώχευση και η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη θα την οδηγήσει σε τριτοκοσμικές καταστάσεις και θα απειλήσει και αυτήν ακόμα την εθνική της ασφάλεια.

Γνωρίζει επίσης ή διαισθάνεται ότι η εθνική ασφάλεια της χώρας μόνο μέσα σε μία Ευρωζώνη, που νομοτελειακά οδηγείται σε πλήρη οικονομική και πολιτική ένωση, μπορεί ουσιαστικά και μόνιμα να προστατευτεί. Η οικονομική κρίση λειτουργεί ήδη ως καταλύτης για την επίσπευση των σχετικών διαδικασιών.

Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής ένωσης θα είναι μία ανεξάρτητη και ουσιαστικώς λειτουργούσα κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας και ασφάλειας. Ως μέλος αυτής της πολιτικής ένωσης θα μπορέσουμε επιτέλους να μειώσουμε δραστικά τις υπερβολικά υψηλές αμυντικές δαπάνες και να αξιοποιήσουμε τα υποθαλάσσια ενεργειακά μας αποθέματα εφαρμόζοντας το διεθνώς αναγνωρισμένο δίκαιο της θάλασσας χωρίς να φοβούμεθα τις απειλές του ενοχλητικού μας γείτονα.

Έτσι, θα προκύψουν επαρκείς διαθέσιμοι πόροι για την ενίσχυση των χαμηλών εισοδημάτων και για την ουσιαστική κοινωνική προστασία του ελληνικού λαού.

{jcomments on}

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here