Κέλλυ Σταμουλάκη.

0
231

Η Κέλλυ Σταμουλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε θέατρο στις δραματικές σχολές Βεάκη και Χατζίκου και σκηνοθεσία κινηματογράφου στο New York College. Είναι μέλος του Σ.Ε.Η , της Ε.Ε.Σ, της Α.Ε.Π.Ι και μέλος του Δ.Σ του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για Παιδιά και Νέους.

Έχει γράψει θεατρικά έργα και παραμύθια για παιδιά, σενάρια για ταινίες μικρού μήκους που βραβεύτηκαν σε φεστιβάλ, καθώς και βιβλίο – οδηγό θεατρικού παιχνιδιού και θεατρικής αγωγής για εκπαιδευτικούς.

Έχουν εκδοθεί οκτώ από τα θεατρικά έργα, η πλειοψηφία των οποίων περιλαμβάνει επιπλέον αναλυτικές πληροφορίες ανεβάσματος για εκπαιδευτικούς και γονείς κι έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις για παιδιά.

Στιχουργικά συμμετέχει στο δίσκο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα «Ήρωες με καρμπόν» κι έχει γράψει στίχους για πάνω από 100 τραγούδια για τις θεατρικές της παραστάσεις. Σαν ηθοποιός συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους.

Διαμορφώνοντας, μέσα στην πορεία της, μια συγκεκριμένη αντίληψη και άποψη για το παιδικό θέατρο και θέλοντας να καταθέσει μια πρόταση υψηλής αισθητικής με στοιχεία ανανέωσης, ιδρύει το 2002 το θίασο «Αβάντι».

Φέτος έγραψε και σκηνοθέτησε ένα ιδιαίτερο έργο στη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου, το «Ως την άκρη του ονείρου» με τον Βασίλη Λέκκα, γεμάτο μουσική χρώματα και όνειρα!

Η συγγραφέας είναι καλεσμένη μας σήμερα για να την γνωρίσουμε κι από κοντά……

Μιλήστε μας λίγο για τα παιδικά σας χρόνια. Πότε αισθανθήκατε πως θέλατε να ακολουθήσετε αυτό το επάγγελμα;

«Είχα την τύχη να έχω ένα πατέρα παραμυθά. Κάθε μέρα μου έλεγε παραμύθια που σκαρφιζόταν μόνος του και κάποια στιγμή μπήκα κι εγώ στο παιχνίδι, έγινα βοηθός του και τα ολοκληρώναμε παρέα. Μετά άρχιζα να τα γράφω και να δημιουργώ παραστάσεις μ’ αυτά, με τα παιδιά της γειτονιάς. Συνειδητά όμως το αποφάσισα στην εφηβεία όταν επισκέφτηκα το θεατρικό εργαστήρι μιας κατασκήνωσης. Αυτό ήταν… ένιωσα τη μαγεία του θεάτρου και από εκείνη τη στιγμή όλα άρχισαν να κινούνται γύρω από αυτή.»

Ποιος στη ζωή σας σάς ενέπνευσε περισσότερο;

«Νομίζω πως δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερη έμπνευση και κίνητρο από το γιο μου.»

Αν ξαναρχίζατε από την αρχή θ ακολουθούσατε τον ίδιο δρόμο;

«Ειδικά τώρα που έχω τη γνώση ότι αυτός είναι δρόμος που μπορώ να περπατήσω καλύτερα και αυτός είναι που με κάνει να νιώθω χαρούμενη, είμαι απολύτως βέβαιη ότι αυτόν θα ακολουθούσα. Ίσως κάποιες στιγμές να επέλεγα αποκλειστικά το καλλιτεχνικό κομμάτι αυτής της δουλειάς, αλλά και πάλι γνωρίζω ότι ο πιο ασφαλής τρόπος να προασπιστείς το έργο σου είναι να αναλάβεις κι άλλες ευθύνες, όπως για παράδειγμα του παραγωγού.»

Πως αντιμετωπίζετε τη σημερινή κρίση και τι θα είχατε να πείτε στους πολιτικούς μας;

«Αισθάνομαι αυτή την πραγματικότητα ως επακόλουθο και φυσική πορεία των πραγμάτων. Τα πράγματα αυτά φαίνονταν πως οδηγούνται εδώ με μια μαθηματική ακολουθία, αλλά συχνά, όταν είσαι μέσα σε αυτά, δε μπορείς να ανακόψεις την πορεία τους. Νιώθω όμως πως τα δεδομένα αλλάζουν…..

Δεν έχουν πια τη μορφή κατάστασης, έχουν αποκτήσει δυναμική κι αυτό είναι ενθαρρυντικό. Όλοι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό πράττουμε πολιτικά και αυτό που είναι απαραίτητο είναι να αναλογιστούμε την ευθύνη των πράξεών μας……

Ας περάσουμε από την προσποίηση στην πραγματική ζωή, από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο, από τη γενικόλογη αναφορά στον άνθρωπο, στην ανάγκη ανάληψης δράσης. Πολιτικοί και πολίτες…….

«Στο κράτος που κλέβει να πούμε αντίο. Ένα μας παίρνει; Να δίνει δύο! Ο κόσμος να ζει με ιδανικά. Κι όχι με δάνεια και δανεικά»

Εσείς μικρή πιστεύατε στα παραμύθια;

«Μικρή; Ακόμη πιστεύω στα παραμύθια… Εξάλλου, η ζωή η ίδια έχει παραμυθιακή δομή. Ένας άνθρωπος σε όλη του τη ζωή έχει παίξει κάποιο ρόλο στο παραμύθι ενός άλλου και τελικά βρισκόμαστε πρωταγωνιστές ή απλώς συμμετέχοντες σε χιλιάδες παραμύθια. Καταλήγω να γράφω παραμύθια κλέβοντας κι ενώνοντας στιγμές από τα παραμύθια που έχω «παίξει» κι έχω ζήσει. Γίνεται να μην τα πιστεύω;»

Από τους καλλιτέχνες που έχετε συνεργαστεί ποιος σας έχει εντυπωσιάσει;

«Από κάθε άνθρωπο που έχω συνεργαστεί έχω εισπράξει κάτι σημαντικό που κάθε φορά διαφέρει. Δε θα μπορούσα όμως να μην επισημάνω την ταπεινότητα και τη σεμνότητα του Βασίλη Λέκκα, που κάθε φορά μου επιβεβαιώνει ότι δε θα μπορούσε να υπάρχει πιο εύστοχη επιλογή για «φύλακας άγγελος» τόσο λόγο ταλέντου, όσο και λόγω ήθους…»

Τι αγαπάτε και τι απεχθάνεστε στις ανθρώπινες σχέσεις;

«Νομίζω ότι αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι η εμπιστοσύνη. Ίσως, επειδή ακριβώς είναι πρωταρχική μου ανάγκη και βασική επιδίωξη να διατηρώ την παιδικότητά μου στον τρόπο που σχετίζομαι με τους ανθρώπους και στο πως βλέπω τα πράγματα, πρέπει να αισθάνομαι ασφαλής… Αυτό που απεχθάνομαι περισσότερο είναι η κακή πρόθεση.»

Μιλήστε μας για τη φετινή συνεργασία σας στο τόσο όμορφο αυτό έργο.

«Θεωρώ ότι η φετινή χρονιά ήταν μια ευτυχής συγκυρία για όλους μας. Βρέθηκα με μια ομάδα συνεργατών που με μεγάλη αγάπη και προθυμία, με λαχτάρα παιδική και ενθουσιασμό δούλεψαν ακούραστα όλο το καλοκαίρι. Απολαμβάναμε τις στιγμές και αισθανόμασταν πολύ δημιουργικοί. Είναι μια παράσταση που ο ένας μας ζητάει και περιμένει το καλύτερο από το συνεργάτη του κι εκείνος του το ανταποδίδει. Κι αυτό είναι ευτυχία στις συνεργασίες.»

Πως αντιδρούν τα παιδιά στην ιστορία;

«Καταρχήν, να διευκρινίσω ότι το μεγαλύτερο στοίχημα στο θέατρο για παιδιά είναι να καταφέρεις να τα κάνεις να αντιδράσουν, γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουν προσηλωθεί σε αυτό που βλέπουν. Είναι συγκινητικό το πόσο ταυτίζονται τα παιδιά με τους ήρωες των έργων… Το πόσο συμμετέχουν στις περιπέτειες τους……Πόσο ξεκάθαρα διακρίνουν το καλό από το κακό…..Πόσο αγωνιούν…..Και φυσικά πόσο λυτρώνονται στο τέλος…»

Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο, ένα έργο, μια περιοδεία, κάτι στο εξωτερικό;

«Για την ώρα, προσπαθώ να είμαι προσηλωμένη στο «ως την άκρη του ονείρου»… Αλλά τα όνειρα έχουν ίσως μια δυσκολία. Αυτό που θέλω να εκφράσω ως επιθυμία και είναι έντονη στη σκέψη μου είναι να κάνω ταινίες για παιδιά. Νιώθω έντονα την έλλειψη αυτού του είδους με θεματολογία της δικής μας κουλτούρας για να ξεφύγουμε από τις ξενόγλωσσες ταινίες που συχνά δεν αγγίζουν τις δικές μας ιδιαιτερότητες. Ελπίζω σύντομα να είμαι σε θέση να το πραγματοποιήσω.»

Έχετε ασχοληθεί πολύ με το παιδικό θέατρο. Πριν τρία χρόνια περνούσατε διαφορετικά μηνύματα απ ότι σήμερα στους μικρούς θεατές σας;

«Οι κύριοι άξονες των έργων μου είναι πάντα κοινοί. Συχνά έχω την ανάγκη η θεματολογία να είναι πιο προσαρμοσμένη στην εποχή κι άλλοτε να διατηρεί τη δυναμική της μέσα στο χρόνο με πιο κλασικά έργα. Τα μηνύματα αλλάζουν. Ο κακός λύκος υπάρχει πάντα, αλλά δεν είναι πια λύκος, και οι ιππότες υπάρχουν αλλά δεν είναι σε άλογα…..»

-Με το θίασο «Αβάντι» που δημιουργήσατε το 2002 έχετε ανεβάσει πολλές και αξιόλογες παραστάσεις που ενθουσιάζουν μικρούς και μεγάλους. Ποιο το μυστικό της επιτυχίας σας;

«Το μυστικό είναι ότι πρώτα από όλους «παραμυθιάζομαι» εγώ……Για να γράψεις ένα παραμύθι ή για να το σκηνοθετήσεις σημαίνει ότι το έχεις σκεφτεί, το έχεις ονειρευτεί και το έχεις αναλύσει σε κάθε μικρή του λεπτομέρεια…..Δε μπορείς να «παραμυθιαστείς» λίγο. Πρέπει να το κάνεις απ άκρη σ’ άκρη. Το μυστικό είναι ότι αυτά τα έργα είναι «προσωπικές» μου υποθέσεις…».

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here