Ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών πλησιάζει και μας χωρίζουν από αυτόν λίγες μόνον ημέρες. Οι δύο υποψήφιοι, για το αξίωμα του δημάρχου της Δημοτικής Ενότητας Κηφισιάς, που περιλαμβάνει τους Δήμους Κηφισιάς, Ν. Ερυθραίας και Εκάλης, που είναι οι: Νίκος Χιωτάκης και Γιώργος Θωμάκος, θα αναμετρηθούν για δεύτερη φορά την επόμενη Κυριακή και θα επαναλάβουν τα προγράμματά τους για το καλό όλου του Δήμου.
Τα ποσοστά του πρώτου έφθασαν στις εκλογές της 18ης Μαϊου, στο 47% περίπου, ενώ του δεύτερου στο 26%. Ο Νίκος Χιωτάκης έχει την ρητή υποστήριξη της Ν. Δημοκρατίας, ενώ ο Γιώργος Θωμάκος, δηλώνει ανεξάρτητος.
Παρόλο που η διαφορά μεταξύ τους είναι αρκετά μεγάλη (21%), πιστεύεται ότι ο πρώτος έχει εξαντλήσει το απόθεμα των δυνάμεών του και η μόνη του ελπίδα είναι να πάρει ψήφους από τους δημότες που περιλαμβάνονται στο αρκετά μεγάλο ποσοστό της αποχής, η οποία ανήλθε στο 36% περίπου και με τον τρόπο αυτόν να περάσει το όριο του 50%, που θα τον οδηγήσει με βεβαιότητα, για τέταρτη φορά, στο Δημαρχιακό Μέγαρο της Κηφισιάς.
Ο Γιώργος Θωμάκος θα προσπαθήσει κατά κύριο λόγο να πάρει ψήφους από τους υπόλοιπους συνδυασμούς και κυρίως από τον συνδυασμό «Ανάσα» του ιατρού Παναγιώτη Κανακάκη όπως κι από άλλους με μικρότερα ποσοστά, γιατί η διαφορά που θα πρέπει να καλύψει, υπερβαίνει το 25%, πράγμα που δημιουργεί φοβερές δυσκολίες.
Και αυτός ακόμη υπολογίζει να πάρει και ένα ποσοστό από τους ψήφους της αποχής, ώστε να υπερβεί το επιθυμητό όριο του 50%.
Με αυτά τα δεδομένα πιστεύω ότι ο αγώνας αυτός θα είναι εξαιρετικά άνισος και για δύο ακόμη λόγους:
1. Ότι ο νυν Δήμαρχος «παίζει» στο δικό του γήπεδο, κατά τα ποδοσφαιρικά δεδομένα, και έχει το προνόμιο της «έδρας», ενώ ο Γ. Θωμάκος αντιπροσωπεύει ένα σύνολο, που βασικά δεν έχει «παίξει» σαν συγκροτημένη ομάδα, στο ίδιο αυτό γήπεδο και
2. Ότι ο Γ. Θωμάκος έχει το κατά πολλούς μειονέκτημα, ότι δεν υποστηρίζεται από καμιά πολιτική παράταξη. Το γεγονός βέβαια αυτό, ο ίδιος το ονομάζει «πλεονέκτημα».
Το «πείραμα» αυτό εφαρμόζεται για μια από τις λίγες φορές στη χώρα μας, οπότε το αποτέλεσμά του θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, γιατί θα κρίνει σε ένα μεγάλο βαθμό, εάν κάποιο, μικρό έστω τμήμα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα είναι σε θέση να «αποσπαστεί» τελικά από την «κηδεμονία» των διαφόρων πολιτικών κομμάτων, ή ότι σε αντίθετη περίπτωση το γεγονός αυτό, θα εξακολουθήσει να υπάρχει μόνο σαν ένα «όνειρο», για όλους εκείνους που υπηρετούν μιαν ιδέα με αφοσίωση, ανιδιοτέλεια και κρυφή ελπίδα για ένα δήμο που θα λειτουργεί σαν «πρότυπο» και με κατοίκους, με καθαρά φιλικούς δεσμούς μεταξύ τους, ικανούς να παράγουν κοινωνικό έργο, για την βελτίωση των συνθηκών της ζωής μέσα στην κοινωνία.
{jcomments on}