Πήρα ως αφορμή την γιγαντιαία προσπάθεια του Δημάρχου μας, να ελευθερώσει τα δυστυχισμένα πεζοδρόμια της πόλης μας από την -επί ολόκληρες δεκαετίες – από ορισμένους δημότες και κατοίκους αβασάνιστη και αντικοινωνική κακοποίηση τους.
Η προσπάθεια βεβαίως προχωρεί, αλλά δυστυχώς συνεχίζεται συγχρόνως το καταστροφικό έργο πολλών ασυνειδήτων που επιμένουν να βολεύουν εαυτούς εις βάρος του συνόλου.
Έτσι παρανομούντες, θίγουν βάναυσα και ασχημονούν σε βάρος των όσων υπολοίπων κατοίκων σέβονται τους συμπολίτες των και κατά συνέπεια και τους εαυτούς των.
Η έννοια και η φροντίδα της παρούσης Δημοτικής Αρχής γι’ αυτό το σοβαρό πρόβλημα, υπήρξε πρωταρχική και οι προσπάθειες με τα λιγοστά μέσα και τον περιορισμένο πλέον αριθμό προσωπικού υπήρξαν και συνεχίζουν να είναι όντως τεράστιες και ιδιαίτερα φιλότιμες από πλευράς των εργαζομένων που με ανεξάντλητη ζέση και φιλότιμο ανέλαβαν την καθημερινή εκτέλεση του επί δεκαετίες εγκαταλειμμένου έργου.
Όμως, τι να πρωτομαζέψεις από την «αποθέωση» της περιφρόνησης χιλιάδων επεμβάσεων και αυθαιρεσιών παράτυπων η παράνομων;
Τι να προλάβεις όταν υπάρχουν ακόμη και διεστραμμένοι άνθρωποι που πέρα από την ασέβεια προς τον πλησίον τους ηδονίζονται με το να αντιβαίνουν στο ωραίο, στο ανθρώπινο και κυρίως στο δίκαιο και σωστό που δια Νόμου έχουν θεσπίσει η κοινωνία και οι Νόμοι;
Εδώ, ας μου επιτραπεί να παρατηρήσω, ότι αισθάνομαι πως ατυχώς η χρήση του πέλεκυ, και της επιβολής αυστηρού προστίμου παραμένουν ιδιαίτερα χαλαρά, τη στιγμή που βρισκόμαστε κατά την ταπεινή μου άποψη πολύ μακριά από την σωστή συμπεριφορά και της αγάπης του ωραίου.
Σε μια προηγμένη χώρα που σέβεται τις πολιτιστικές της παραδόσεις, οι πολίτες σπεύδουν με προθυμία να συμμορφωθούν με το πρώτο άκουσμα της παραίνεσης του εκάστοτε Δημάρχου που αγαπάει την πόλη του.
Στην περίπτωσή μας δυστυχώς, πλείστοι όσοι πολίτες, όχι μόνον αγνοούν τέτοιου είδους «λεπτομέρειες», αλλά σπεύδουν να επιδείξουν την «αντροσύνη» τους – καλή ώρα – εξαντλώντας τα όσα όρια…..«τους παίρνουν» ανάλογα με το πόσο χαλαρή η πολιτισμένη είναι η παρέμβαση της αρμόδιας Δημοτικής Αρχής. Βλέπε και τα πρόσφατα απογοητευτικά φαινόμενα όπως τα της οδού Ανοίξεως κ.λ.π.
Υπάρχουν όμως και χειρότερες περιπτώσεις ιδιοκτητών, όπου τα πεζοδρόμια που βρίσκονται μπροστά στα σπίτια τους φαίνεται πως από ετών, τα «κατέλαβαν» πλήρως, φυτεύοντας επ’ αυτών πυκνές σειρές φυτών διαμορφώνοντας τοπίο…….ζούγκλας Αμαζονίου!
Έτσι λοιπόν, εκεί δεν υπάρχει πλέον πεζοδρόμιο και οι πεζοί όπως και τα καροτσάκια με τα μωρά τους αναγκάζονται να διέρχονται περπατώντας επί της ασφάλτου ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή τους και προσευχόμενοι στο Θεό να γυρίσουν στα σπίτια τους ζωντανοί!
Εάν νομίζετε ότι υπερβάλλουμε, πηγαίνετε να χαρείτε το «Θαύμα» της οδού Ηροδότου……..προς Πολιτεία μεριά!!
Καμιά φορά , όταν με πιάνουν οι ρομαντισμοί μου και ασχολούμαι με τέτοια…….«δευτερεύοντα» πράγματα, κάνω την αυτοκριτική μου και ρωτάω τον……Γιάννη: Καλά ρε Γιάννη, με τίποτε άλλο πιο ουσιαστικό, δεν βρίσκεις να ασχοληθείς; Ίσως το υποσυνείδητο μου να έχει δίκαιο. Αλλά έτσι κι’ αλλιώς τα πράγματα εδώ δεν αλλάζουν εύκολα.
Μα ούτε και εγώ όμως. Όσο ακόμη μπορώ, θα αγωνίζομαι για έναν καλλίτερο κόσμο. Κάποτε και εμείς θα αλλάξουμε συμπεριφορές σε τούτον το κόσμο. Είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει.
Πάντως έχω πια πεισθεί. Για να συνέλθουμε, φαίνεται πως ό μόνος τρόπος που απόμεινε, είναι ατυχώς μόνο το «μαστίγιο». Η παρεμβολή το «καρότου» δυστυχώς δεν προσθέτει τίποτα εκεί που φθάσαμε.
Και τώρα δυο λόγια για τον «ευγενέστατο Κηφισιώτη» που έβαλα ως τίτλο σ’ αυτό μου το γραπτό. Πρόκειται για έναν θαυμάσιο και αξιόλογο άνθρωπο – παλαιό μου φίλο – που υπηρέτησε στο Διπλωματικό μας Σώμα, φθάνοντας στον ανώτατο βαθμό του Πρέσβη. Κατοικεί στη Κηφισιά επί της οδού Πόντου.
Περνούσα ένα πρωί έξω από το σπίτι του όπου με περισσή φροντίδα ο κηπουρός του κλάδευε τις πικροδάφνες του πεζοδρομίου του. Γνωρίζοντας τις πρόσφατα συνεχιζόμενες προσπάθειες της Δημοτικής Αρχής, τον ρώτησα εάν η εργασία αυτή ήταν του Δήμου μας.
Είσθε του Δήμου; Όχι μου απάντησε, ο κ. Πρέσβης μου είπε να καθαρίσω αυτές τις πικροδάφνες για να διευκολύνεται η προσπέλαση των πεζών!
Ομολογώ ότι σάστισα μπροστά σ’ αυτό το άκουσμα και δυσκολεύτηκα να εμπεδώσω ότι υπάρχουν ιδιώτες που πρόσχαρα προσφέρονται εθελοντικά να βοηθήσουν στο έργο καθαρισμού του πεζοδρομίου τους.
Ομολογώ ότι αισθάνθηκα σεβασμό για την συνεισφορά του και μεγάλη χαρά γι’ αυτήν την αυθόρμητη προσφορά πολιτισμού του προς το σύνολο και χωρίς να θέλω την συνέκρινα εκείνη τη στιγμή με την…..κάπως…. διαφορετική επίδειξη ισχύος των κατοίκων των οδών Ανοίξεως και Ηροδότου που ανέφερα παραπάνω, που πιθανώς τελικά να μην ήταν επίδειξη ισχύος και να ήταν η δυσκολία τους να ακολουθήσουν την πολιτιστική εξέλιξη των άλλων συνανθρώπων τους!
Σ’ αυτές λοιπόν τις κραυγαλέες αυθαιρεσίες ορισμένων συμπολιτών μας, και όπου ο Νόμος περιφρονείται τόσο προκλητικά, πιστεύω ότι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αβρότητες και ούτε και καθυστερήσεις στην επέμβαση δια την αποκατάσταση της τάξεως και της νομιμότητας.
Μια τέτοια τακτική πιστεύω ότι είναι και δίκαιη και συγχρόνως διδάσκει καλή συμπεριφορά και κοινωνική συμβίωση σ’ αυτούς που στερούνται αυτής της μάθησης.
Καιρός νομίζω είναι να επεμβαίνουμε πολύ πιο αυστηρά πριν χάσουμε και τα ολίγα εναπομείναντα «αυγά με τα καλάθια τους.»
{jcomments on}
