Ίσως! Δεν χρειάζεται άλλωστε να είναι κανείς έμπειρος πολιτικός αναλυτής για να αντιληφθεί τι έχει να γίνει στην Ελλάδα:
– Με τον αριθμό των ανέργων να ξεπερνά κάθε φαντασία.
– Με την εφορία να κάνει πλιάτσικο στα εναπομείναντα εισοδήματα.
– Με τις επιχειρήσεις να κλείνουν η μία πίσω από την άλλη (άσχετα εάν ο Σαμαράς ονειρεύεται ανάπτυξη).
– Με τις απολύσεις στο δημόσιο ή στην καλύτερη περίπτωση με δραματικές περικοπές στους μισθούς και τα επιδόματα.
– Με τους συνταξιούχους να αγωνιούν αν θα έχουν να πληρώσουν τα φάρμακά τους.
– Με μια χώρα καταχρεωμένη και έτοιμη να πάρει ένα ακόμη δάνειο.
– Με την κυβέρνηση να είναι έτοιμη να υποταχθεί στις διαταγές της τρόικας για ακόμη πιο σκληρά μέτρα ως αντιστάθμισμα της «βοήθειας».
– Με μια κυβέρνηση που βάζει βαθιά το χέρι της στην ακίνητη περιουσία. Όχι αυτών που έχουν ακίνητα εκατομμυρίων, αλλά αυτών που διαθέτουν ένα σπίτι για να στεγάσουν τα όνειρά τους.
Απέναντι σε όλα αυτά τι έχει να αντιτάξει η κυβέρνηση;
Κάποιες βοήθειες στους ανέργους, μια πρόβλεψη ότι η χώρα θα μπορέσει να βγει στις αγορές και ότι θα παρουσιάσει θετικό ρυθμό ανάπτυξης, τη δέσμευση ότι θα προχωρήσει γρήγορα στις αποκρατικοποιήσεις με την ελπίδα ότι θα δελεαστούν οι επενδυτές;
Την πρόθεσή της μήπως να σχεδιάσει ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα;
Όχι!…..μηδέν εις το πηλίκο.
Η κοινωνική έκρηξη είναι προς των πυλών και είναι ίσως το μόνο πράγμα που θα μπορούσαν να καταλάβουν οι άβουλοι, ανίκανοι αλλά πάντα επικίνδυνοι κυβερνώντες.
Αν υπάρξει στην Ελλάδα γενικός ξεσηκωμός, σίγουρα θα έχει αντίκτυπο σε όλη την Ευρώπη.
Εάν ο κόσμος αντισταθεί στην τυραννία των αγορών και των τραπεζιτών, τότε ίσως υπάρχει μέλλον.
Γι’ αυτό οι ξεσηκωμοί που γίνονται κι αυτοί που έρχονται ίσως κρίνουν το μέλλον των επόμενων γενεών.
{jcomments on}
