Η Πολιτική ιστορία της μεταπολίτευσης έχει μία γκρίζα κηλίδα πράσινης απόχρωσης. Το ΠΑΣΟΚ. Από την πτώση της χούντας, το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που απαξίωσε τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, χρησιμοποιώντας τον σε κάθε περίπτωση ως δίαυλο εξυπηρέτησης των κομματικών τους σκοπιμοτήτων.
Προσφέροντας μία κάκιστη υπηρεσία στην πατρίδα. Από τον Στασινόπουλο, τον Τσάτσο, δύο φορές τον εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή και πρόσφατα με τον Προκόπη Παυλόπουλο, το ΠΑΣΟΚ πάντα ήταν απέναντι στις πατριωτικές επιλογές της αστικής παράταξης.
Με εξαίρεση τον Κωστή Στεφανόπουλο, τον οποίον φυσικά τον χρησιμοποίησε για να ανέλθει ο Κώστας Σημίτης στην εξουσία και να καταστρέψει την Ελλάδα, ουδέποτε το ΠΑΣΟΚ στήριξε για την θέση του ανώτατου άρχοντα, πρόσωπο προερχόμενο από την κεντροδεξιά.
Σε αντίθεση για παράδειγμα με τον Κώστα Καραμανλή ο οποίος πρότεινε τον Κάρολο Παπούλια, πρόσωπο προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ.
Προκαλεί λοιπόν οργή στον πολίτη το θράσος της μονοψήφιας κυρίας Γεννηματά να θέτει και όρους για συμφωνία στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Να συνεχίζει δηλαδή την πολιτική δολιοφθορά ακόμα και ως απολειφάδι της “μεγάλης δημοκρατικής παράταξης”.
Αυτός είναι ένας λόγος ικανότατος να τιμωρηθεί από τους πολίτες. Οι οποίοι ούτως ή άλλως, μπορούν να εκφραστούν τόσο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όσο και τον Αλέξη Τσίπρα καθώς και από μικρότερα κόμματα, εάν είναι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ.
Μην δώσουν με την ψήφο τους την δυνατότητα στην κυρία Γεννηματά και την παρέα της να εκβιάσει για ακόμα μια φορά την πατρίδα, για μικροκομματικά ανταλλάγματα.
