Αυτό το κόμμα δεν αντέχει «ηγέτες» που ονειρεύονται να το μετατρέψουν σε συνιστώσα…….
Στην αρχή, σε μια κίνηση που – σχεδόν – όλοι θεώρησαν πατριωτική, έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η Ιστορία θα αποκαλύψει τα πραγματικά κίνητρα.
Στη συνέχεια, και ενώ θα περίμενε κανείς να τοποθετήσει το τότε νεοσύστατο κόμμα του, την Πολιτική Άνοιξη, στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, εκείνος αυτοχαρακτηρίστηκε «κεντρώος» και φιλοξένησε αρκετά στελέχη προερχόμενα από άλλους, μη κεντροδεξιούς χώρους.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγα χρόνια μετά έδινε φιλί ζωής στο πλέον μισητό σε κάθε συντηρητικό ψηφοφόρο κυβερνών κόμμα τότε, στο ΠΑΣΟΚ.
Αυτές οι επιλογές τον έβαλαν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής του τόπου για αρκετά χρόνια. Και ήταν ο Κώστας Καραμανλής που τον έφερε ξανά στο προσκήνιο, στην αρχή εκλέγοντάς τον στην Ευρωβουλή και μετά, ακούγοντας τις παρακλήσεις του, τις οποίες του διεμήνυε με κάθε τρόπο, δίνοντάς του το υπουργείο Πολιτισμού.
Ένα υπουργείο-δώρο για κάθε πολιτικό, βοηθώντας έτσι την επιστροφή του όχι μόνο αναίμακτα αλλά και με «προωθητικά φτερά». Και το 2009 εκατοντάδες χιλιάδες απλοί ψηφοφόροι της παράταξης τον εκλέγουν αδιαφιλονίκητο αρχηγό.
Βέβαια, αυτό που λίγοι «διάβασαν» σωστά ήταν ότι τα πλήθη που συνέρρευσαν στις κάλπες εκλογής νέου αρχηγού της πληγωμένης τότε Ν.Δ., ενός κόμματος που είχε μείνει ακέφαλο από την έντιμη και θαρραλέα παραίτηση του Κ. Καραμανλή, δεν παραληρούσαν στο άκουσμα του Αντώνη Σαμαρά. Απλώς, αντέδρασαν στην ιδέα να ηγηθεί του κόμματός τους η Ντόρα Μπακογιάννη.
Από την ημερομηνία αυτή και έως τα τέλη Νοεμβρίου του 2011 το «πριγκιπόπουλο» της Ν.Δ. έκανε έναν πραγματικό αγώνα δρόμου για να ξανακερδίσει τις καρδιές των πατριωτών ψηφοφόρων, που δύσκολα του είχαν συγχωρέσει την «προδοσία» του ’93. Και πραγματικά έδειχνε να τα καταφέρνει.
Μέχρι την ολέθρια στιγμή που συνθηκολόγησε! Που μας ξαναέδειξε πόσο άτολμος ήταν. Εσυρε την πατρίδα μας σε μια γελοία και εν πολλοίς προδοτική συγκυβέρνηση. Σφιχταγκαλιαζόμενος με τον, μη εκλεγμένο, ηγέτη του πάντα μισητού ΠΑΣΟΚ, τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ευλογώντας σκληρά μέτρα και ένα PSI, για το οποίο κανείς δεν έχει ακόμα λογοδοτήσει! Αυτές οι επιλογές του οδήγησαν τη διασπασμένη πλέον Νέα Δημοκρατία στο ιστορικότερο χαμηλό αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου του 2012.
Θέριεψαν τη Χρυσή Αυγή, έδωσαν πνοή ζωής στον ΛΑΟΣ, ενώ δημιούργησαν από το μηδέν ένα νέο κόμμα, που διεκδίκησε την ψήφο των απογοητευμένων νεοδημοκρατών, τους ΑΝ.ΕΛ.
Στην πορεία της διακυβέρνησής του πρόδωσε ουσιαστικά και τους πιο φανατικούς οπαδούς (και φίλους) του, αφού έχασε τη μοναδική ευκαιρία να μείνει στην Ιστορία ως ο ηγέτης που θα άλλαζε πραγματικά τη χώρα.
Ως ο ηγέτης που θα τα έβαζε με τα βουλιμικά συμφέροντα της διαπλοκής και θα οδηγούσε την Ελλάδα σε νέους, σύγχρονους και πραγματικά μεταρρυθμιστικούς δρόμους.
Αντ’ αυτού, ταυτίστηκε με τον διεφθαρμένο συνεταίρο του, το ΠΑΣΟΚ, υπέκυψε σε κάθε χυδαία βλέψη των δανειστών, μεταμορφώθηκε σε πιστό σκυλάκι του Β. Σόιμπλε, συμμάχησε πολιτικά με ό,τι πιο οπισθοδρομικό συνάντησε στο διάβα του και, βέβαια, υπετάγη σε κάθε διαπλεκόμενο συμφέρον κάνοντας όλα τα χατίρια του, και ακόμα περισσότερα…
Οδήγησε ένα κόμμα του 4% στην εξουσία και, σαν να μην έφτανε αυτό, ανέδειξε τη χαβαλέ-πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σε μοναδική ελπίδα για τον τόπο.
Τη μικρή περίοδο που ηγήθηκε της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως ντρόπιασε τους απογοητευμένους ψηφοφόρους της μη «παραδίδοντας» το Μαξίμου, ενώ προσπάθησε να επηρεάσει τις εσωκομματικές εκλογές με τρικ σχολικού επιπέδου…
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προσπαθεί έκτοτε να «δικαιωθεί». Δηλαδή, τι να κάνει; Να μας κάνει να ξεχάσουμε όλα αυτά. Δεν είμαστε όμως εμείς που τον κρίνουμε. Τον έκριναν τόσο ο ελληνικός λαός όσο και η παράταξη που τον ανέδειξε. Είναι όμως εντυπωσιακό με πόση επιμονή προσπαθεί να την καταστρέψει πλήρως.
Ομως, φτάνει πια, κ. Σαμαρά! Αν θέλατε να ηγηθείτε του ΠΑΣΟΚ ή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ή του Κινήματος Αλλαγής ή όπως αλλιώς το λένε, χάσατε την ευκαιρία να το πράξετε λίγους μήνες πριν, μέσα από τις ανοιχτές διαδικασίες που ούτε ο πιστός σας συνεταίρος, ο κ. Βενιζέλος, δεν τόλμησε να αξιοποιήσει.
Αφήστε μήπως και αναγεννηθεί επιτέλους το κόμμα που με τόση επιμέλεια οδηγήσατε στον καταποντισμό! Κάπως αλλιώς ονειρεύεται ο απλός λαός την ανάσταση της παράταξης των πάλαι ποτέ νοικοκυραίων και όχι με πασχαλινά ευφυολογήματα!
Αυτό το κόμμα δεν αντέχει «ηγέτες» που ονειρεύονται να το μετατρέψουν σε συνιστώσα…
{jcomments on}
