«Μερικές φορές, όταν χάνεις μια μάχη, βρίσκεις έναν νέο τρόπο να κερδίσεις τον πόλεμο» του Ντόναλντ Τζ. Τραμπ.
Τι ηττήθηκε με τη νίκη του Τράμπ;
H «politically correct» που εμπόδιζε να σκέφτεται ο άλλος πόλος και τον έβαζε να σκέφτεται λανθασμένα. Η σωστή πλευρά της ιστορίας. Η διαχείριση της συγκυρίας που καλείται κρίση. Δηλαδή οι κρίσεις που σάρωναν τους πολίτες του πλανήτη. (Επιδημική κρίση, ενεργειακή κρίση, κλιματική κρίση, κρίση πολέμων, κρίση τροφίμων, ουκ έτσι αριθμός των κατασκευασμένων κρίσεων).
Η Ασπόνδυλη Κουλτούρα (Woke) του αποπροσανατολισμού της φύσης του ανθρώπου που διεκδίκησε μια διεθνοποιημένη και παγκοσμιοποιημένη εξουσία. Η αποχαυνωτική «τήλε-Δημοκρατία» που έθετε τους γνωστικούς χάρτες της πολιτικής.
Οι συνθήκες που περιθωριοποιούσαν τους πολίτες και τους κατέτασσαν σε μη εγγυημένους, περιθωριοποιημένους και ψεκασμένους. Αλλά και ο γραφειοκρατικός κοσμοπολιτισμός του γύψου.
Η Σαρωτική νίκη του Τράμπ έκοψε τα πόδια των χαμοσερνάμενων Ευρωπαίων πολιτικών με τις σκονισμένες ελπίδες τους που ήθελαν μια συνέχεια των συμφερόντων της κάστας του συγκεκριμένου πλανητικού τσίρκου που κυβερνούσε με τρομερή αλαζονεία.
Η Ευρώπη σήμερα με τη νίκη του Τράμπ, αφού είχε επενδύσει σε παρασιτικές ευκαιρίες βρίσκεται σε αδιέξοδο και ιταμά ηττημένη κλαίει και οδύρεται. Ιδιαίτερα η Γερμανία με το παρασιτικό φάσμα της μεγαλοδύναμης εξουσία της, που βλέπει να χάνει από κάθε άποψη και κυρίως από την οικονομία της, όλα τα πλεονεκτήματα της, που τα είχε οικοδομήσει από το αίμα των λαών της νότιας Ευρώπης.
Οι νέο-εμφανιζόμενες κουλτούρες του μίσους (Woke) που φάλτσαραν μέσα στα συνθήματα και στους πανηγυρικούς των σκοτεινών ασυνειδήτων θα κατεβάσουν τις μαύρες πλερέζες τους μετά τη νίκη του Τράμπ.
Εξάλλου κάθε μαξιμαλισμός πληρώνει την αποδοκιμασία του παρόντος. Και αυτό γιατί κανένας δεν μπορεί να προδιαγράψει το χώρο της κοινωνίας και της ιστορίας. Όπως επίσης κανένα συμφέρον που κατ’ επίφαση ονομάζεται δικαιωματισμός δεν μπορεί να απειλήσει τις αρχές του ανθρωπισμού.
Τα Παγκόσμια Δημοσιογραφικά Πλυντήρια που ξέπλυναν όλες τις αμαρτίες του νεοεποχίτικου συστήματος θα σταματήσουν τις πλύσεις της ψευδό-πρωτοποριακής πολιτικής και τον αέριό καταρράκτη της γελοιότητας.
Ιδιαίτερα τα Ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης μαθημένα από τα κρατικά κονδύλια που λυσσομανούσαν σ’ ότι στεκόταν απέναντι στη μεγαλοπρέπεια των Δημοκρατικών.
Οι παράφωνες τρομπέτες και οι ηθοποιοί του Χόλυγουντ με τις εκφραστικές τους γραφικότητες που χρόνια σιτίζονται από τα κινεζικά ταμεία για τις μουσικές εκδηλώσεις τους και τις μιμητικές τους, θα μπουν στα παλάτια τους να κοιταχθούν στους καθρέφτες τους και θα ουρλιάξουν με το άγριο σχιζοθυμικό τους για την ήττα των Δημοκρατικών.
Ο Ζελένσκι θα σταματήσει τον ίλιγγο της πολεμομανίας του και τα ουτοπικά σενάρια της νίκης. Και μάλλον θα αλλάξει προτεραιότητες αν παραμείνει στην εξουσία.
Οι ευεργετημένοι σερβιτόροι Πολιτικοί της Ευρώπης που ότι δε συμφωνούσε με τις παραδοξότητες τους το αποκαλούσαν ακροδεξιό θα ξαναψάξουν για μια θέση στο νέο χάρτη της παγκόσμιας πολιτικής. Και βέβαια ξέρουν ότι η ήττα τους φθάνει.
Στην Ελλάδα οι Πολιτικοί πλήρως ενταγμένοι στα θερμοκήπια του Παγκόσμιου Κατεστημένου φεουδαρχικού και μοναρχικού συστήματος και πιστοί μισθοφόροι του, θα χάσουν την πυξίδα τους και θα αρχίσουν ενδεείς και περιδεείς να γυαλιστροκοπούν τα νέα σύμβολα.
Βέβαια είναι καλό να ξέρουμε ότι το βασίλειο της κατσαρίδας, δηλαδή οι δημοσιογραφίσκοι, οι κλόουν τηλεμαϊντανοί, οι καλλιτεχνομεταλλαγμένοι, οι μετεξεταστέοι πολιτικοί του χαροκαμένου ονείρου, με την τακτική των απελάσεων του, θα αρχίσει τις κυβιστήσεις και θα ξεκινήσουν και πάλι τις αγορασμένες αγάπες με τους νικητές.
Θα μπουν και πάλι στη κραιπάλη της σοφιστείας και του γλειψίματος, θα ποντάρουν στην αμνησία των πολλών και θα πάνε να πάρουν συγχωροχάρτια από τη νέα ηγεσία των ΗΠΑ. Προς το παρόν τα εικονογραφικά κλισέ και τα μακιγιάζ υπέρ της Μελάνια πήραν θέση στα δημοσιογραφικά τραπέζια.
Ας μάθουν όμως οι οικότροφοι ισοβίτες του καθεστώτος, οι χθεσινοί κήνσορες και τιμητές της αράδας και της παρακμής, ότι υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που είναι εντελώς απροσδόκητες και επίσης ότι τα βαμπίρ έχουν και εκείνα τέλος.
Εξάλλου η Παγκόσμια Πολιτική αποτελεί το ανάποδο από αυτό που κοιμισμένοι εμείς θεωρούμε ότι είναι. Βέβαια τα πολιτικά συμφέροντα δεν έρχονται δε φεύγουν αλλάζουν απλώς χέρια και κάποιες φορές καταλήγουν να είναι τα ίδια.
Το στοίχημα για τον Τράμπ είναι μεγάλο, ο κόσμος των ΗΠΑ αρχικά αλλά και του πλανήτη, έχει ανάγκη όχι από μια ανανεωτική ερμηνευτική, αλλά από μια πραγματική αλλαγή, όχι από άλλες συναλλαγές, μερίδια, προμήθειες, μεσιτείες, βρώμικες μπίζνες, ευφημισμούς, διγλωσσίες, και εκπαιδεύσεις στον παρασιτισμό, αλλά από αξιοπρέπεια.
Γιατί εκείνο που χάθηκε από τον πλανήτη μαζί με τα πρωτοβάθμια αγαθά της υλικής μας ζωής είναι και η αξιοπρέπεια που η απώλεια της έκανε τους λαούς ένα ασταμάτητο κοπάδι από αφιονισμένα και τρομοκρατημένα άγρια ζώα.
Είναι ανάγκη να υπάρξει μια νέα φυσιογνωμία του πλανήτη, το παλιό δεν πρέπει να ανακυκλωθεί.
