Χρόνια είχαμε να δούμε Τουαλέτες που να σε υποδέχονται με σεβασμό και να εξυπηρετούν τις ανάγκες σου με αξιοπρέπεια!
Τουαλέτες, που να μην σου προκαλούν αισθήματα φοβίας η αποστροφής και που να μην σου θυμίζουν Δημόσια αφοδευτήρια προς αποφυγή, σαν αυτά που κάποτε συναντούσαμε σε διάφορους Δημόσιους και όχι μόνον χώρους και που πιθανώς ακόμη…..να υπάρχουν και να εμπλουτίζουν την εικόνα του πολιτισμού μας.
Επί πολλά χρόνια λοιπόν, και δυστυχώς όταν κατέβαινες τις σκάλες από το ισόγειο του κτηρίου του Δημαρχείου – δίπλα στο Κυλικείο – οδεύοντας προς τον χώρο των «αναγκών» σου, είχες την αίσθηση – εγώ τουλάχιστον την είχα – ότι κατέβαινες σε χώρο τρίτης κατηγορίας που μάλλον σε οδηγούσε σε «terra incognita» και λόγω και του ανεπαρκούς φωτισμού, παντελώς αφιλόξενου.
Χώρο που σε υποδεχόταν με τις ανδρικές λεκάνες του ασφυκτικά φιμωμένες σαν ταριχευμένες μούμιες. Όσον δε αφορά τις άλλες τις λεκάνες, τις χωρίς καπάκια και χωρίς κάθισμα, εκείνες πια ήταν ένα…..όνειρο, καθώς για να εξυπηρετηθείς σε περίπτωση σοβαρότερης ανάγκης σου,….αναγκαζόσουν να αιωρείσαι στο κενό και συγχρόνως με αγωνία να στοχεύεις για να μην…..αστοχήσεις στην προσπάθεια σου και δεν τα καταφέρεις να ανταποκριθείς ως πολιτισμένος άνθρωπος!
Μετά το πέρας λοιπόν της…..«διαδικασίας», στον απέναντι τοίχο σε περίμεναν οι αιωνόβιοι ραγισμένοι νιπτήρες και οι λεκιασμένοι υπέργηροι καθρέπτες, σε κατάσταση «ασορτί» με το ψηφιδωτό ανισόπεδο και κακοποιημένο προϊστορικό δάπεδο κάτι – ας πούμε – σαν βομβαρδισμένα ψηφιδωτά της Ραβέννας!
Αυτό που λέτε, το χαριτωμένο σκηνικό βασίλεψε ατέλειωτα χρόνια στις ανδρικές αλλά και εν μέρει, στις γυναικείες τουαλέτες, και κάλυπτε μέχρι και προ ελαχίστων εβδομάδων τις «ανάγκες» των επισκεπτών της αίθουσας του…..Ναού του Πολιτισμού της Κηφισιάς μας της Καλλίστης που βέβαια δικαίως φέρει αυτήν την ονομασία ως πεντάμορφη κόρη της δημιουργίας του Μεγαλοδύναμου.
Σας διαβεβαιώ ειλικρινέστατα ότι όλα αυτά τα χρόνια με έπιανε πάντοτε κρύος ιδρώτας, κάθε φορά που κάποιος ξένος επισκέπτης του Πολιτιστικού μας, μου ζητούσε να μάθει μήπως ξέρω να του πω κατά που βρίσκονταν οι τουαλέτες του Πολιτιστικού της…..Καλλίστης!
Πόσο άσχημα αισθανόμουν όταν έπρεπε να του απαντήσω ! Φυσικά, του εξηγούσα, αλλά μέσα μου έλεγα: «Καλά πήγαινε κακομοίρη μου και θα καμαρώσεις τα χάλια μας!» Να σας πω και την αλήθεια, κατά βάθος θα προτιμούσα να μην είχε «ανάγκη» ο άνθρωπος, να ρωτούσε, και έτσι να γλιτώναμε και το ρεζιλίκι!
Το ευχάριστο πάντως είναι πως πολύ πρόσφατα φύσηξε ούριο αεράκι καθώς παρουσιάστηκε η ανάγκη φιλοξενίας στο Δημαρχείο, μιας Διεθνούς Συνάντησης Πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
Έτσι η ανάγκη ευπρεπούς εμφάνισης του Δημαρχείου της……Κηφισιάς μας κατέστη επιτακτική γιατί προφανώς θα διακινδυνεύαμε τότε από πλήρη διασυρμό.
Αποκτήσαμε λοιπόν, τουαλέτες αντάξιες της αποστολής των η μεταμόρφωση έγινε σε χρόνο Ντε-τε! Η πρωτοβουλία της αναβάθμισης αυτής ήταν του καταξιωμένου αρχιτέκτονα και Δημοτικού Συμβούλου κ. Πάνου Ραφτόπουλου.
Επέμενε σε αυτήν και ανέλαβε το βάρος να ασχοληθεί με το σοβαρότατο αυτό θέμα με την πολύτιμη συνεργασία της αρχιτέκτονος της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου μας, την κυρία κ. Μαρία Ζάρα. Έτσι ολοκληρώθηκε το εξαίρετο και τόσο καλαίσθητο έργο.
Με το άμεσο ενδιαφέρον, την πλήρη συμπαράσταση του Δημάρχου Γιώργου Θωμάκου αλλά και την ομολογουμένως πολύτιμη και μεγάλη προσπάθεια των συνεργείων του Δήμου μας, με πολύ κόπο αλλά και εντυπωσιακή διάθεση, όλοι μαζί κατόρθωσαν και σε ελάχιστο χρόνο ολοκλήρωσαν και μετέτρεψαν τον «λεπτό» αυτό χώρο επί τέλους σε χώρο αντάξιο της αποστολής του.
Οι όσοι ασχολήθηκαν με αυτήν την «αναβάθμιση» είναι άξιοι πολλών συγχαρητηρίων και άξιοι κάθε επαίνου και δικαιούνται και ένα μεγάλο «Εύγε» για την ασυναγώνιστη προσφορά τους.
Και τώρα λοιπόν μπορούμε πια να μην τρέμουμε όταν μας ρωτούν «Που είναι η Τουαλέτα παρακαλώ;»
Θα μπορούμε πλέον εμείς οι ίδιοι με αυτοπεποίθηση ακόμη και να….ξεναγούμε τον επισκέπτη μας μέχρι και τις τουαλέτες και να του ευχόμαστε: «Και με τις υγείες σας!»
{jcomments on}
