Στο γαλλικού τύπου ντιμπέιτ που διεξήχθηκε προχθες το βράδυ ενόψει του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Σταύρος Μαλάς, ασχολήθηκαν περισσότερο για το τι έγινε τα τελευταία δέκα χρόνια, σε δυο διακυβερνήσεις (νυν και προηγούμενη) και λιγότερο με το μέλλον.
Δεν ήταν αυτό που θέλει να ακούσει ο πολίτης, ο ψηφοφόρος, αλλά το τι μέλλει γενέσθαι.
Αυτό που έχει επιβεβαιωθεί είναι πως στο Κυπριακό συμφωνούν επί της ουσίας, είναι δογματικά πιστοί στην ακολουθούμενη πολιτική, αλλά διαφωνούν στη διαχείριση.
Η κόντρα τους περιορίσθηκε στο εάν χάθηκε η ευκαιρία εξ υπαιτιότητας της ελληνοκυπριακής πλευράς στο ελβετικό θέρετρο, στο Κραν Μοντάνα το περασμένο καλοκαίρι για την επίτευξη συμφωνίας ή την εξουδετέρωσε η Τουρκία με τη στάση της.
Ήταν σαφές πως ο ανταγωνισμός περιορίσθηκε ποιος θα είναι καλύτερος διαχειριστής μιας ίδιας γραμμής. Κοντολογίς, αμφότεροι είναι εκφραστές της ίδιας προσέγγισης και φιλοσοφίας στο Κυπριακό.
Μιας φιλοσοφίας που έχει δοκιμαστεί και απέτυχε. Μιας φιλοσοφίας που ολοκλήρωσε τον κύκλο της στο Κραν Μοντάνα και κατέρρευσε.
Συνεπώς, όποιος και να εκλεγεί στο Κυπριακό θα συνεχιστεί η ίδια αδιέξοδη και εν πολλοίς επικίνδυνη πολιτική. Αλλά και στην οικονομία, επιβεβαιώθηκε πως το ζητούμενο είναι ποιος ήταν και ποιος θα είναι καλύτερος διαχειριστής.
Δεν μπορεί να λέγεται σε ένα τελικό ντιμπέιτ πως «έτοιμες συνταγές δεν υπάρχουν». Και πώς θα ξέρει ο ψηφοφόρος πώς θα τύχει αντιμετώπισης ένα σοβαρό ζήτημα; Στις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, οι ψηφοφόροι θα πρέπει να επιλέξουν διαχειριστή.
Οι πολιτικές είναι εν πολλοίς οι ίδιες. Και σε Κυπριακό και σε οικονομία. Οι διαφορές είναι στον τρόπο προώθησης και εφαρμογής. Η οικονομία, τα ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης είναι σημαντικά καθώς αφορούν την καθημερινότητα όλων.
Σημαντικότερο, όμως, είναι το Κυπριακό καθώς αφορά την εθνική μας επιβίωση. Στο Κυπριακό, οι κ. Αναστασιάδης και Μαλάς, είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Γιατί φθάσαμε εδώ είναι ένα άλλο κεφάλαιο και μεγάλη συζήτηση.
{jcomments on}
