Όσοι γνωρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα ξέρουν ότι δεν παίρνει μεγάλες αποφάσεις για το Κόμμα του.
Το θάρρος που έδειξε όταν παράκαμψε τη «συμβουλή» του Δημοψηφίσματος να αποσύρει τη χώρα από την Ευρωζώνη και όταν προχώρησε στην υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών-παρά τις απειλές του Καμμένου και το διαφαινόμενο πολιτικό κόστος απέναντι στον Μητσοτάκη-εξανεμίζεται, όταν τοποθετεί τον εαυτό του στο Κομματικό πλαίσιο.
Ως Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ως Πρωθυπουργός, δεν έδειξε ποτέ αποφασιστικότατα απέναντι στα πρόσωπα που τον έβλαπταν. Ποτέ δεν «κατέβασε καντήλια» όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ποτέ δεν θα έλεγε σε κάποιον «πάρε τα μολύβια σου και φύγε τώρα»-όπως Ανδρέας Παπανδρέου.
Γι’ αυτό εν όψει των εκλογών του 2023 έμεινε αδρανής στις εισηγήσεις να ξηλώσει την προβληματική και κομματική γραφειοκρατία και να πάει στις κάλπες με νέα Κυβερνώσα ομάδα και να κερδίσει.
Δεν αποφάσισε καν να εντάξει τον ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και διαμορφώσει νέα Ηγετική Ομάδα.
Δεν μπορεί να μην ήξερε ότι δεν θα τον ψήφιζαν για να κάνει Υπουργούς αυτούς με τους οποίους ηττήθηκε το 2019. Όμως έκανε «τομεάρχες» τα «βαρίδια» που τον έσερναν στο βυθό. Ό,τι και αν κέρδιζε ο ίδιος, εμφανιζόμενοι ως μέλλοντες Υπουργοί έστελναν στα Τάρτατα την προσωπική του απήχηση στο Εκλογικό Σώμα.
Τη χάρισε στον αποσυνάγωγο Πολάκη ακόμη και όταν του έβγαλε δημοσίως γλώσσα,-όταν δεν τον ικέτευε να ψηφίσει νομοσχέδια και να προσέχει το…πληκτρολόγιό του.
Δεν πέταξε από το ψηφοδέλτια τον Παππά όταν καταδικάσθηκε από το Ειδικό Δικαστήριο-ή νωρίτερα όταν δημοσιεύθηκαν τα «αιτήματά» του στον Μαρινάκη και η συνομιλία του με τον Μιωνή και άλλα.
Άφησε τη Δούρου υποψήφια στην περιφέρεια Αττικής και στη συνέχεια την έβαλε στο ψηφοδέλτιο επωμιζόμενος ο ίδιος ότι μετά το Μάτι, δεν παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας την Πολιτική ευθύνη. Ποινική δεν είχε και κακώς δικάζεται.
Δεν έκανε στην άκρη, τον Τζανακόπουλο, τον Φίλη, τον Βούτση, τον Παπαδημούλη και άλλους που είχαν «καεί»-δικαίως-απέναντι στη κοινή γνώμη. Η επιβίωσή τους, μέσω των κομματικών μηχανισμών, απομάκρυνε νέα πρόσωπα και ακύρωνε την ανανέωση.
Είναι ενδεικτικές περιπτώσεις κακών πολιτικών, στους οποίους το εκλογικό σώμα δεν θα έδινε την εμπιστοσύνη του. Αλλά η απροθυμία του-πανίσχυρου-Τσίπρα να «τα βάλει» με «ανθρώπους που γνωρίζει χρόνια»-ό,τι και αν έκαναν, ήταν παροιμιώδης.
«Αν δεν χύσεις αίμα, δεν γίνεσαι αρχηγός» του είπε πρώην Πρωθυπουργός σε ένα διάδρομο της Βουλής. Ούτε που το διανοήθηκε.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…………
