Το ότι ο αγώνας της Κύπρου το 1974 προδόθηκε απόλυτα, είναι πάγκοινος γνωστό.
Οι ευθύνες που υπήρχαν, τόσο για την τότε στρατιωτική ηγεσία και όσο και για την μετέπειτα πολιτική κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», δεν αποδόθηκαν ποτέ σε αυτούς που έπρεπε. Από όλους όσοι συμμετείχαν άμεσα ή έμμεσα στην, μέχρι τώρα, πιο πρόσφατη συμφορά του Ελληνισμού, μόνο ο ημιπαράφρων δικτάτορας Ιωαννίδης πλήρωσε.
Οι Αρχηγοί των Κλάδων, των οποίων τα υποβρύχια εγκατέλειπαν τη ζώνη επιχειρήσεων, τα αεροσκάφη δεν έφταναν στην Κύπρο και οι τεθωρακισμένες ταξιαρχίες δεν κινούνταν, δεν υπέστησαν καμία συνέπεια.
Όλοι οι «μεγάλοι», οι οποίοι έπεισαν και την πολιτική κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», η οποία φυσικά επιθυμούσε πάρα πολύ να πειστεί, ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ελληνικής αντίδρασης στις τουρκικές κινήσεις, όχι μόνο δε τιμωρήθηκαν ποτέ, αλλά μεταφόρτωσαν τις ευθύνες τους σε κατώτερους αξιωματικούς, μετατρέποντας αθώους και άξιους, πατριώτες αξιωματικούς, σε εξιλαστήρια θύματα μιας τραγωδίας που άλλοι έστησαν και οι ίδιοι κάλυψαν.
Η προδοσία της Κύπρου συντελέστηκε, χωρίς αμφιβολία, στις κρίσιμες μέρες μεταξύ της 15ης και 20ης Ιουλίου 1974.
Τις ημέρες αυτές από τη μια ο Μακάριος ζητούσε τη συνδρομή των «εγγυητριών δυνάμεων» και από την άλλη κάποιοι στην Αθήνα επιχειρήσουν να διασκεδάσουν την αίσθηση περί επικείμενης τουρκικής εισβολής στη μεγαλόνησο, με κάθε, διαθέσιμο, τρόπο.
Η Ελλάδα έπρεπε με κάθε τρόπο να «πειστεί» ότι δεν μπορεί να πολεμήσει τους Τούρκους στην Κύπρο.
Αμέσως λοιπόν τέθηκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο ανοίγματος και «δεύτερου μετώπου», ώστε η πρόθυμη να πειστεί ελληνική στρατιωτική και κατόπιν πολιτική ηγεσία, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία ήταν αδιανόητη.
Στις 16 Ιουλίου ο Αμερικανός στρατιωτικός ακόλουθος στη Σόφια είχε ενημερώσει περί μετακινήσεων σοβιετικών αεροκίνητων δυνάμεων προς την Ουγγαρία. Ο Έλληνας ΑΚΑΜ στη Σόφια μετέφερε την πληροφορία αυτή στην υπηρεσία.
Βάσει λοιπόν του σήματος η ελληνική στρατιωτική ηγεσία αρνήθηκε να βοηθήσει την Κύπρο, γιατί «αν οι ελληνικές δυνάμεις εμπλέκονταν με τους Τούρκους, θα υπήρχε ο κίνδυνος οι «Ανατολικοί» να εισβάλουν στην Ελλάδα».
Στις 23 Ιουλίου 1974, μια ημέρα πριν ο Κ. Καραμανλής φτάσει στην Ελλάδα, ένας υπάλληλος της ελληνικής πρεσβεία και πράκτορας της ΚΥΠ, με την κωδική ονομασία «Πέτρος», έφερε, προς υπογραφή, ενώπιον του Έλληνα ΑΚΑΜ, ένα έτοιμο σήμα, στο οποίο αναγραφόταν ότι δύο σοβιετικές στρατιές βρίσκονταν στην Βουλγαρία από τις 20 Ιουλίου.
Ο ΑΚΑΜ δεν δέχτηκε να υπογράψει το σήμα, εφόσον, δεν είχε πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν τα αναγραφόμενα σε αυτό. Το σήμα όμως, μέσω ΚΥΠ, περιείχε την κατασκευασμένη πληροφορία για τις συγκεντρώσεις δύο σοβιετικών στρατιών στη Βουλγαρία, για να αποτελέσει άλλοθι υπέρ όλων όσοι αρνούνταν να βοηθήσουν την Κύπρο.
Το απίστευτο πάντως είναι ότι όταν η «πληροφορία» του «Πέτρου» έφτασε στην Αθήνα δεν έγινε πιστευτή και δόθηκε εντολή να επανεξεταστεί το ζήτημα.
Δύο ημέρες μετά, στις 25 Ιουλίου, ο «Πέτρος» με νέο σήμα ανέφερε ότι όντως η πληροφορία περί της συγκέντρωσης δύο σοβιετικών στρατιών στη Βουλγαρία ΔΕΝ αληθεύει!!
Στο μεταξύ η μάχη της Κύπρου δυστυχώς είχε χαθεί…….
{jcomments on}
