What ιs Next: «Italexit» OR a European Union Crack-Up?
[«Από τις πολλές δεκάδες άρθρων στον παγκόσμιο τύπο που ελεεινολογούν την χρεοκοπία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώπιον της εξελισσόμενης τραγωδίας κυρίως των εθνών του Νότου, το κατωτέρω άρθρο δημοσιογράφου της ιδιαίτερα πληττόμενης γειτονικής μας και πολιτισμικά ομογάλακτης Ιταλίας ανταποκρίνεται περισσότερο στις ανάγκες σωστής ενημέρωσης του ελλαδικού κοινού για την ωμή πραγματικότητα που αποκάλυψε η μάστιγα του κορωναϊού και που συσκοτίζει ο συστηματικός θόρυβος, ο πανικός και η καλλωπιστική αερολογία.
Πέραν της πειστικής απεικόνισης του εγγενούς και πολυδιάστατου γεω-πολιτιστικού διχασμού της Ευρωπαϊκής «Ένωσης», το άρθρο, ( που γράφτηκε πριν από την συμφωνία-θρίαμβο του Βορρά μπροστά στους τάφους του Νότου), κατατοπίζει τον Έλληνα αναγνώστη και για την αξία της λύσης του Μηχανισμού Σταθερότητας, η οποία εορτάστηκε από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη ως επιτυχία.]
Ενώ οικονομική βοήθεια από τις Βρυξέλλες συζητείται και καθυστερεί, εκατομμύρια ανθρώπων της Μεσογείου αμφισβητούν ήδη την Ευρωπαϊκή Ιδέα.
Από την γέννηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε μια έντονη συζήτηση για την δυνατότητα δημιουργίας μιας Ευρώπης δύο οδών, διαχωρισμένης μεταξύ των Μεσογειακών εθνών και εκείνων της Βόρειας Ευρώπης.
Οι υποστηρικτές αυτής της λύσης έλεγαν ότι οι διαφορές μεταξύ των δυο αυτών τμημάτων της Ευρώπης είναι ασυμβίβαστες, σε ότι αφορά τον τρόπο ζωής, την αντίληψη για την κοινωνία και κυρίως την νοοτροπία των πολιτών.
Το ενδεχόμενο της διαίρεσης πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα κατά την κρίση του 2008 και τώρα με την κατάσταση ανάγκης του κορωνοϊού φαίνεται να ενισχύεται.
Σήμερα έχει σκληρυνθεί η διαχωριστική γραμμή μεταξύ Βορρά και Νότου και εμφανίζεται με αντίθετες θέσεις για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του ιού.
Από την μια πλευρά οι λατινικές χώρες της Ευρώπης ζητούν να χρησιμοποιήσουν «Ευρωομόλογα», ένα χρηματοπιστωτικό εργαλείο με κοινό ευρωπαϊκό χρέος συνδεόμενο με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, που αυτές κρίνουν απολύτως απαραίτητο για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης.
Η Ιταλία και η Ισπανία δεν ζητούν να μοιραστούν το συνηθισμένο δημόσιο χρέος τους με την Γερμανία. Το μόνο που ζητούν είναι να μοιραστούν οι δαπάνες που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Από την άλλη πλευρά Γερμανοί πολιτικοί και τα Μέσα Ενημέρωσης κατηγορούν τον Νότο ότι επιζητεί να χρηματοδοτήσει την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης με γερμανικά χρήματα.
Η Γαλλία στέκεται στο μέσον αυτών των δύο παρατάξεων, μολονότι στην πράξη η άποψη του Μακρόν μοιάζει να είναι πιο κοντά στην θέση των χωρών της νότιας Ευρώπης.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…..
