Πρόκειται για την εξέγερση της λεγόμενης μεσαίας τάξης απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, ή για τη συντριπτική ήττα της πολιτικής;
Η εκτόξευση του Ντόναλντ Τράμπ στο ύπατο αξίωμα του πλανητάρχη, με όλα τα ΜΜΕ του κόσμου απέναντι, δεν συνέτριψε μόνον το σύστημα Κλίντον, αλλά τον πυρήνα της λεγόμενης παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Τη χρηματοπιστωτική εξουσία με τα μακριά χέρια, δηλαδή τα μιντιακά «μαγαζιά»,τις εταιρίες δημοσκοπήσεων και γενικώς όλους τους μηχανισμούς χειραγώγησης που δρουν ενιαία και αδιαίρετα σε όλο τον πλανήτη, ακυρώνοντας την ίδια τη Δημοκρατία και κακοποιώντας τις κοινωνίες…
Τηρουμένων των αναλογιών, οι αμερικανοί ψηφοφόροι συμπεριφέρθηκαν όπως οι ψηφοφόροι στη Βρετανία με το Brexit, στην Ελλάδα με την ακύρωση του παλιού κατεστημένου ή στην Ιταλία με την ανάδειξη του Πέπε Γκρίλο σε ανατρεπτικό πολιτικό παράγοντα, που ενδέχεται να σύρει σε εκλογές τον Ρέντσι, εάν χάσει το δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου.
Είναι σαν να βγήκε το τζίνι από το λυχνάρι…
Όχι δεν τρελάθηκε ξαφνικά ο κόσμος όλος. Ο κανονικός κόσμος της εργασίας σε όλο τον πλανήτη ασφυκτιά και αλλάζει τον πολιτικό χάρτη παγκοσμίως.
Όταν το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει σχεδόν τον μισό πλούτο του πλανήτη, το πολιτικό και οικονομικό στάτους που διαμορφώνεται είναι ασύμβατο με την πραγματική ζωή…
Όταν τα καθιερωμένα πολιτικά συστήματα έχουν υποταχθεί στη Δικτατορία της Αγοράς, ο οποιοσδήποτε μεγάλο-καπιταλιστής Τράμπ καταγγέλλει αυτή τη δράκα ως διεφθαρμένη, γίνεται ο ήρωας της εκδίκησης των μαζών, ακόμη και αν στηρίζει την αφήγησή του στις πιο αποκρουστικές θέσεις…
Οι αντίρροπες δυνάμεις σε όλο τον κόσμο κινούνται πλέον αντισυστημικά, τυφλά μεν, αλλά κινούνται. Αντιδρούν μαζικά στον κυνισμό της παγκοσμιοποιημένης Διεθνούς του Χρήματος, που με έμβλημα την ελεύθερη διακίνηση αγαθών, εξοντώνει ακόμη πιο ελεύθερα κοινωνίες και λαούς. Και μόνον οι μύωπες πέφτουν διαρκώς από τα σύννεφα, είτε πρόκειται για το brexit, είτε για οποιαδήποτε άλλη έξοδο…
Οι Δημοκρατικοί είχαν την ευκαιρία να αποτρέψουν την επέλαση Τράμπ μέσω του Σάντερς, που υποστηρίχτηκε από 11,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους, αλλά παραγκωνίστηκε από το κόμμα του, για χάρη της Χίλαρι και των διεφθαρμένων συστημάτων που εκπροσωπεί. Και σιγά την προοδευτική δηλαδή…
Ο αμερικανικός λαός ήθελε την αλλαγή, αλλά αυτή τη δυναμική, οι Δημοκρατικοί την έστειλαν στον Τράμπ, καταφέρνοντας έτσι ένα συντριπτικό κάταγμα στην ίδια την πολιτική. Το πλήρωσαν με διασυρμό και το πληρώνουμε με τη νομιμοποίηση της μεταλλαγμένης δεξιάς ακρότητας, που έχει όμως πλέον κοινωνικές αναφορές. Ας σωπάσουν τώρα λοιπόν και ας μιλήσουν μόνον για να απολογηθούν στον αμερικανικό λαό!
Οποτεδήποτε προκύπτει λαϊκή οργή, η αλαζονική αυταρέσκεια των ελίτ που δημιούργησαν το πρόβλημα, ξορκίζει τον εχθρό λαό με τη μονοσήμαντη καραμέλα του λαϊκισμού.
Κατά την προεκλογική περίοδο – την πιο βρώμικη όλων των εποχών – η Χίλαρι αποκάλεσε σκουπίδια τους οπαδούς του Τράμπ αλλά ουδείς ενοχλήθηκε!
Όσο για το ευρωπαϊκό διευθυντήριο που εξανίσταται όψιμα, ας στραφεί στα του γερμανικού οίκου του. Η Ευρώπη κινείται εδώ και καιρό ακροδεξιά, λόγω της εξαθλίωσης που γέννησε η νεοφιλελεύθερη πολιτική της.
Μόνο στην Ελλάδα γλυτώσαμε, καθώς είμαστε η μόνη χώρα που επέλεξε την προοδευτική αλλαγή και γι αυτό τιμωρείται…
Ως εκ τούτου οι φιλελέδες της Ευρώπης και οι εγχώριοι «ναινέδες» τους που τώρα σκούζουν για τον ακροδεξιό Τράμπ, δεν έχουν παρά να βγάλουν τον σκασμό!
{jcomments on}
