«Η βασική ελπίδα κάθε έθνους, στηρίζεται στην εκπαίδευση της νεολαίας του» Έρασμος
Πιστεύω πως το θέμα της Παιδείας στην πατρίδα μας είναι διαχρονικό. Κατά καιρούς έχουν γραφεί αμέτρητα προγράμματα για την Παιδεία από δεκάδες κυβερνήσεις που πέρασαν από την εξουσία, χωρίς ωστόσο να έχουμε μέχρι σήμερα ένα θετικό και ελπιδοφόρο πρόγραμμα, παρά τις καλές προσπάθειες όλων των υπουργών που χειρίστηκαν αυτό το θέμα, εδώ και δεκαετίες.
Φυσικά, η οικονομία είναι η κινητήριος δύναμη μιας χώρας για κάθε πρόοδο και προκοπή. Όμως, από την Παιδεία θα ξεπροβάλλει η προϋπόθεση μιας ποιοτικής και κοινωνικής δημοκρατίας, γιατί μόνο αυτή είναι η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας και το ίδιο το οξυγόνο που αναπνέει. Ίσως δεν έχουμε καταλάβει ότι χωρίς αξίες και θεσμούς, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα.
Δεν υπάρχει δημοκρατία, πολιτισμός, κοινωνία, δεν υπάρχει μέλλον. Και χωρίς Παιδεία, δεν υπάρχει τίποτα, ούτε ακόμη και ο πλούτος δεν έχει αξία. Καμιά χώρα του κόσμου, όσο πλούσια κι αν είναι, δεν δημιούργησε κοινωνίες με αξίες, χωρίς μια σοβαρή Παιδεία. Υπάρχουν χώρες, που έχουν άφθονο πλούτο κι όμως, επειδή τους λείπει η Παιδεία, οι λαοί τους υποφέρουν.
Είναι ανάγκη να καταλάβουμε ΟΛΟΙ μας, πως για να χτίσουμε μια σταθερή και παραγωγική Παιδεία, πρέπει να έχουμε αξίες, να ζούμε με αξίες και να παλεύουμε για αξίες. Η Παιδεία για να είναι άξια σε όλα της, πρέπει να πιστεύουν βαθιά, όσοι χειρίζονται τα θέματα της Παιδείας, στον παιδευτικό χαρακτήρα της πολιτικής.
Η πρώτη υποχρέωση της πολιτικής και των πολιτικών, ήταν, είναι και θα παραμείνει το να παλεύουν για αξίες. Για να έχουμε μια δημοκρατική και ελεύθερη κοινωνία, χωρίς αγκυλώσεις, μια κοινωνία με συνείδηση, μια κοινωνία ανθρωπιάς και σεβασμού στον πολίτη, μια κοινωνία που θα επιβραβεύει τον μόχθο των πολιτών της και όχι την μαγκιά, που θα τιμά και θα προστατεύει αυτόν που παλεύει και δεν θα κλέβει, να τιμά αυτόν που πραγματικά θέλει να δουλεύει και όχι αυτόν που κοροϊδεύει.
Όλα όμως αυτά, όλες αυτές τις αξίες, για να έχουν πρακτικό αποτέλεσμα, θα πηγάζουν μόνο από μια Παιδεία σοβαρή και με βάσεις σταθερές και μόνιμες.
Όταν κάθε νέος υπουργός Παιδείας αλλάζει ότι έκανε ο προηγούμενος υπουργός, τότε ποτέ δεν θα έχουμε ζωντανές αξίες και κατ’ επέκταση, η κοινωνία μας θα παραπαίει.
Η Παιδεία μας να γίνει ίση για όλα τα ελληνόπουλα και καλύτερη, για να δώσει στη χώρα υπεύθυνους και καταρτισμένους πολίτες, με αξίες, γνώσεις, αρχές, χρήσιμους για την κοινωνία και έτοιμους να παλέψουν τον δύσκολο παγκόσμιο ανταγωνισμό, οδηγώντας ψηλά και τους εαυτούς τους και την Ελλάδα μας.
Μέχρι σήμερα ζούμε μια εποχή της παγκοσμιοποίησης, της κοινωνίας της Τεχνολογίας και της Πληροφόρησης, ζούμε σε μια κοινωνία γεμάτη προκλήσεις, με πολλούς κινδύνους, αλλά και πολλές προσδοκίες. Αυτή η παγκοσμιοποίηση σίγουρα τελειώνει.
Με την εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ, έρχεται μια άλλη εποχή, που θα επεκταθεί σιγά-σιγά, αλλά σίγουρα, σε όλες τις χώρες, η εποχή των εθνικών κρατών.
Το μέλλον θα δείξει αν τα αποτελέσματα θα είναι καλά ή όχι. Σήμερα δεν μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις. Εμείς όμως, είτε με την παγκοσμιοποίηση, είτε με τα εθνικά κράτη, πρέπει να ετοιμαζόμαστε με όλες τις προκλήσεις της κοινωνίας και φυσικά να ετοιμαστούμε να θεμελιώσουμε μια αντάξια Παιδεία για το σήμερα και το αύριο της πατρίδας μας.
Η χώρα μας είναι αγχωμένη, γιατί η οικονομική της κρίση δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει, αφού υπάρχει ο εφιάλτης της ανεργίας, με ένα κράτος που παραμένει γιγάντιο, χωρίς αποτελέσματα σε πολλούς τομείς, με θεσμούς της Πολιτείας αδύναμους, με ένα μεγάλο μέρος του λαού μας να συρρικνώνονται καθημερινά, από τη φυγή των παιδιών της, προς άλλες χώρες, προκειμένου να γλιτώσουν την ανεργία, τη φτώχεια και πολλές φορές ακόμη και την πείνα.
Εδώ είναι επιβεβλημένο να τονίσουμε πως σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας μας υποφέρει οικονομικά να τα βγάλει πέρα, άλλος πολύ κι άλλος λιγότερο και ο άλλος μισός πληθυσμός περνάει σχετικά καλά, με μια μερίδα πολιτών να ζουν πλουσιοπάροχα.
Οι ανισότητες πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν στις κοινωνίες, όχι όμως στο βαθμό που υπάρχει σήμερα στην ελληνική κοινωνία.
Και μέσα σ’ αυτό το βαθύ μελαγχολικό περιβάλλον, που δεν υπάρχει φως για καλυτέρευση, έχουμε μια προβληματική Παιδεία, με μια ηττοπάθεια που της κόβει τα πόδια για κάποια βελτίωση.
Δυστυχώς, οι εκάστοτε κυβερνώντες, κατάφεραν να μετατρέψουν το όραμα, για μια Παιδεία με ορθές βάσεις και αξίες, σε άγχος, ακόμη και σε εφιάλτη.
Ο λαός μας έχει χορτάσει από υποσχέσεις, που δεν υλοποιούνται. Η Ελλάδα μας χρειάζεται μία επανάσταση των αυτονόητων αληθειών. Χρειαζόμαστε με σεβασμό να πιστέψουμε στην αξιοκρατία, στην ειλικρίνεια, στη λογική, στην ηθική της πολιτικής.
Αν δεν επιβάλλουμε στην πολιτική, το συνολικό συμφέρον, δεν πρόκειται να βγούμε από το τέλμα της αβεβαιότητας και της παρακμής, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.
Για να πετύχουμε την άνοδο σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στην Παιδεία μας, πρέπει να συνδέσουμε δύο έννοιες, την ελεύθερη οικονομία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αν δεν σαρώσουμε το ψεύτικο και το λαϊκίστικο, η χώρα μας δεν πρόκειται να δει καλύτερες μέρες.
Η Παιδεία είναι ο βασικός μοχλός οποιασδήποτε μορφής ανάπτυξης, σε πολιτιστικό, σε κοινωνικό, σε οικονομικό επίπεδο. Ακόμη, αποτελεί δικαίωμα του κάθε πολίτη και η παροχή της είναι υποχρέωση και ηθικό καθήκον της πολιτείας.
Η εκπαίδευση χωρίς ποιότητα, όπως αυτή που παρέχεται σήμερα, είναι αντιδημοκρατική και φυσικά πλήττει, βασικά τους αδύναμους οικονομικά.
Κυρίαρχος σκοπός της Παιδείας είναι η διάπλαση ελεύθερων, υπεύθυνων και δημοκρατικών πολιτών. Ακόμη θεμελιώνει και προάγει το ερευνητικό πνεύμα, την ανθρωπιστική καλλιέργεια, τις γνώσεις και τις δεξιότητες. Η Παιδεία, εκτός από τα μαθήματα που διδάσκει στους νέους μας, βασικά πρέπει να διαμορφώνει χαρακτήρες, την ηθική εξέλιξη και την έννοια του πολίτη.
Η γενικότερη αναταραχή τον τελευταίο καιρό στην πατρίδα μας, υποχρεώνει την Πολιτεία να δει με ανοιχτό μάτι το πρόβλημα της Παιδείας και να συμβάλλει δραστικά στην αναμόρφωσή της.
Ένας βασικός στόχος για την αναμόρφωση της Παιδείας, είναι η ηγεσία της να είναι στα χέρια, μόνιμα, ανθρώπων του πνεύματος και όχι σε πολιτικούς.
Στην Παιδεία μας είναι ολοφάνερος ο κομματισμός, ο ερασιτεχνισμός και συνήθως ο ευκαιριακός χαρακτήρας της εκπαιδευτικής πολιτικής. Έχουμε δει πολλές «μεταρρυθμίσεις», με μεγάλες αρνητικές επιπτώσεις στα παιδιά μας. Μιλάμε για μεταρρύθμιση, που όμως έχει γίνει κλοτσοσκούφι μεταξύ υπουργών Παιδείας, εδώ και δεκαετίες.
Η εθνική διάσταση της Παιδείας χρειάζεται πολιτική χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες, με καθαρή σταθερότητα στόχων και σκοπών, με μεγάλη ελευθερία επιλογών και επάρκεια πόρων, πάντα μέσα σε ένα περιβάλλον δημιουργικού ανταγωνισμού.
Η Παιδεία ενός έθνους είναι το γενικότερο προϊόν των ιδανικών, των αντιλήψεων και των αξιών που διέπουν τη ζωή του. θέλω να τονίσω ότι με την Παιδεία αλλάζει η νοοτροπία ενός λαού, προς καλύτερες κατευθύνσεις.
Ακόμη, τα κοινωνικά προβλήματα δεν βρίσκουν την επίλυσή τους μόνο μέσα στις σχολικές αίθουσες, για τους νέους μας, αλλά και στις καφετέριες, στους δρόμους και κυρίως στο σπίτι.
Το έχουν καταλάβει αυτό, γενικά όλοι οι πολιτικοί μας; Μάλλον όχι. Όταν η Πολιτεία αγκαλιάσει πραγματικά τη νεολαία μας, πολλά προβλήματα θα βρουν τη λύση τους.
Χρειάζεται τόλμη, εθνική ευθύνη και αγάπη προς την πατρίδα, για να αναβαθμιστεί το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που σήμερα βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Ο Έλληνας είναι ένας έξυπνος άνθρωπος. Ας του δώσει η Πολιτεία την Παιδεία που του αξίζει. Θα είναι προς το συμφέρον ΟΛΩΝ μας.
Ας εκμεταλλευθούμε το «δαιμόνιο» της φυλής μας. Πάντα μακριά από οποιεσδήποτε σκοπιμότητες και κομματικές αντιλήψεις. Μπορεί η Ελλάδα να είναι ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης, τουλάχιστον να μην είναι και ασθενής στην Παιδεία της.
{jcomments on}
