Προϋπόθεση για να έχει υπόσταση η Ευρώπη στην Διεθνή σκηνή είναι να βρεθεί τουλάχιστον ένας κοινός βηματισμός. Άλλωστε, κατά το γνωστό ευφυολόγημα του Προέδρου Γιούνκερ, δύο είδη κρατών έχει αυτή τη στιγμή η Ένωση: Μικρά κράτη και κράτη που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει ότι είναι μικρά.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται σημαντική κινητικότητα στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας της ΕΕ, όπως, για παράδειγμα, η πρόταση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να υπάρξει Ευρωπαίος Επίτροπος για την Άμυνα. Ανάλογη Επιτροπή θα προστεθεί και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Οι προτάσεις αυτές αντανακλούν τις αλλαγές που έφερε στην Ευρώπη ο πόλεμος στην Ουκρανία: Δέκα χρόνια πριν στο τραπέζι ήταν η πρόταση της Γαλλίας να υπάρξει Επίτροπος για την Οικονομία, ώστε να είναι υπό τον έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου οι σημαντικές οικονομικές αποφάσεις και όχι, όπως συμβαίνει σήμερα, να εξαρτώνται απολύτως από ένα μη θεσμικό όργανο, όπως είναι το EuroGroup.
Ανάλογες συζητήσεις γίνονται και για τη, μερική τουλάχιστον, κατάργηση της ομοφωνίας στα σχετικά θέματα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Αυτές οι προτάσεις δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν από μόνες τους τα δύο κομβικά θέματα που αντιμετωπίζει κάθε προσπάθεια νέου στρατηγικού σχεδιασμού της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας:
Πρώτον, την ανάγκη να ενταχθούν σε μια οργανική ενότητα τα Εθνικά και τα Ευρωπαϊκά συμφέροντα και δεύτερον την οριοθέτηση της σχέσης της Ευρώπης με την Αμερική.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο, είναι σαφές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει μια ένωση κρατών και λαών που δεν έχουν ακόμη διαμορφώσει κοινή αντίληψη για τις εξωτερικές απειλές και το κοινό τους μέλλον. Δηλαδή, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μία αυθύπαρκτη ενότητα με δυνάμει αυτοτελή «Ευρωπαϊκή κυριαρχία», εξακολουθεί να είναι και μία σύνδεση κρατών, που διατηρούν ως κόρη οφθαλμού την αυτοτελή, δική τους εθνική ανεξαρτησία.
Αυτό δεν είναι προσωρινό φαινόμενο. Ακόμη και η υποθετική μελλοντική δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δήμου, ως φορέα της ευρωπαϊκής κυριαρχίας, δεν θα σημαίνει την εξάλειψη των εθνικών και πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων των Κρατών Μελών και την διπλή νομιμοποίηση της ΕΕ ως αυθύπαρκτης συμπολιτείας αλλά και ως ένωσης κρατών και λαών.
Προϋπόθεση όμως για να έχει υπόσταση η Ευρώπη στην Διεθνή σκηνή είναι να βρεθεί τουλάχιστον ένας κοινός βηματισμός. Άλλωστε, κατά το γνωστό ευφυολόγημα του Προέδρου Γιούνκερ, δύο είδη κρατών έχει αυτή τη στιγμή η Ένωση: Μικρά κράτη και κράτη που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει ότι είναι μικρά.
Έχουν γίνει βήματα προς την κατεύθυνση αυτή: Όπως είπε ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο όταν η Ε.Ε τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 2012, το Ευρωπαϊκό εγχείρημα έδειξε «ότι είναι δυνατό για λαούς και έθνη να ενωθούν πέρα από τα σύνορα» και «ότι είναι δυνατό να ξεπεραστούν οι διαφορές ανάμεσα σε «αυτούς» και «εμάς».
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ……………
