Είναι ένας από τους πιο αγαπητούς και αθόρυβους ηθοποιούς. Δεν έχει ποτέ προκαλέσει και οι συνάδελφοί του μόνο καλά λόγια έχουν να πουν γι αυτόν.
Τον έχουμε απολαύσει μέσα από τις πολλές τηλεοπτικές σειρές που έλαβε μέρος, αλλά και πρωταγωνιστή σε υπέροχους θεατρικούς ρόλους δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα Ελλήνων καλλιτεχνών.
Πριν το Πάσχα, χρειάστηκε να αντικαταστήσει τον Χρήστο Βαλαβανίδη στην παράσταση που σκηνοθέτησε και είναι παραγωγή του Κώστα Σπυρόπουλου «Toc Toc» και παίζεται ήδη δυο χρόνια με επιτυχία στο θέατρο ΗΒΗ.
Το έργο Τoc Toc του πολυτάλαντου Laurent Baffie (όπου Τoc είναι η συντομογραφία της έκφρασης «Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή» στα γαλλικά, Τrouble Obsessionnel Compulsif)…..ανέβηκε για πρώτη φορά το 2005.
Γνώρισε τεράστια επιτυχία για τρία χρόνια στο Théâtre du Palais Royal στο Παρίσι, αλλά και όπου αλλού παίχτηκε: στον Καναδά, στο Βέλγιο, στην Ισπανία, στην Αργεντινή, στην Βραζιλία.
Τώρα συνεχίζεται στο ανανεωμένο καλοκαιρινό θέατρο ΗΒΗ της οδού Σαρρή, κάθε Τετάρτη και Σάββατο στις 21.15 με ένα υπέροχο καστ ηθοποιών.
Σήμερα φιλοξενούμε τον εκ των πρωταγωνιστών Γιώργο Λέφα.
Κύριε Λέφα πως είσαστε σαν μικρό παιδάκι; Στήνατε με τους φίλους σας παραστάσεις;
«Δεν ήμουν πολύ άτακτος, αλλά αγαπούσα υπερβολικά τον Καραγκιόζη. Έτσι με τα φιλαράκια μου στήναμε πίσω από το σεντόνι της μπουγάδας παραστάσεις με ένα κερί και πολύ φαντασία. Μεγαλώνοντας, στο γυμνάσιο, έπαιρνα μέρος σε όλες τις σχολικές παραστάσεις.»
Ποιος σας βοήθησε στο ξεκίνημά σας;
«Δυο μεγάλοι δάσκαλοι. Ο Μίνως Βολανάκης κι ο Σπύρος Ευαγγελάτος με τις τεράστιες γνώσεις τους πάνω στο θέατρο.»
Ο πρώτος σας ρόλος;
«Ο «Κλεάνθης» στον «Κατά φαντασία ασθενή», με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.»
Πως αισθανθήκατε την πρώτη φορά μπροστά σε θεατρικό κοινό;
«Ε, όσο νάναι ήμουνα λίγο φοβισμένος και αμήχανος.»
Η πιο έντονη ανάμνησή σας μέχρι τώρα στη δουλειά σας;
«Η συνύπαρξή μου με το Μάνο Κατράκη στους «Πέρσες» στην Επίδαυρο, θα μου μείνει αξέχαστη. Είναι εμπειρία να παίζεις δίπλα σε έναν τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη.»
Ένα αστείο περιστατικό που θυμάστε από πρόβες ή γυρίσματα;
«Α, ναι. Όταν μπερδεύτηκα και πήγα σε άλλο πλατό που γυριζόταν άλλο σήριαλ από αυτό που έπαιζα εγώ.»
Σας έχουμε δει σε πολλές επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές . Ποια η γνώμη σας για την τηλεόραση σήμερα;
«Η τηλεόραση σήμερα είναι και θα είναι πάντα όπως και χθες. Απλώς οι άνθρωποι που ασχολούνται τώρα είναι πιο καταρτισμένοι, είναι γνώστες πολλών περισσότερων.»
Ποιος από τους ρόλους σας πιστεύετε ότι σας καθιέρωσε και σημάδεψε την καριέρα σας;
«Ο Αμαντέους Μότσαρτ στο ομώνυμο έργο του Σάφερ, ήταν για μένα τεράστια εμπειρία.»
Όταν ένα έργο έχει επιτυχία, στο θέατρο και κρατά πολύ καιρό, είναι κουραστικό να υποδύεσαι τον ίδιο χαρακτήρα;
«Όχι βέβαια όταν βρίσκεις κάθε φορά καινούργια ενδιαφέροντα στην παράσταση και στο ρόλο σου.»
Τι είδους θέατρο αγαπάτε περισσότερο;
«Μου αρέσει και η κωμωδία και το δράμα. Όμως πιο πολύ μου αρέσει ο Αριστοφάνης.»
Υπάρχουν ειλικρινείς σχέσεις στο χώρο σας;
«Σπάνια θα έλεγα, αλλά ναι, υπάρχουν και μακροημερεύουν.»
Ποιος ο μεγαλύτερος φόβος σας;
«Η αρρώστια. Και οργανικά και ψυχικά.»
Θα προτρέπατε ένα νέο παιδί που θα ήθελε να σπουδάσει ηθοποιός στην εποχή μας να το κάνει;
«Όχι γιατί το θέατρο είναι είδος πολυτελείας πια. Για να βιοπορίζεσαι από αυτό είναι πολύ δύσκολο.»
Μιλήστε μας για το «Toc Toc» ,με το οποίο ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια, συμπληρώνω, και το ρόλο που υποδύεστε για την καλοκαιρινή σαιζόν στο θέατρο ΗΒΗ.
«Υποδύομαι το Φώτη έναν ηλικιωμένο που πάσχει από σύνδρομο Gilles de la Tourette . Δηλαδή μιλάει με πολύ άσχημες λέξεις ( κοπρολαλία).
Είναι βωμολόχος δίχως να το καταλαβαίνει και φυσικά χωρίς να το θέλει. Το «Toc Toc» είναι μια πανέξυπνη καταιγιστική, σύγχρονη κωμωδία γιατί ασχολείται με τις ψυχικές ασθένειες. Είναι έργο που κατά τη γνώμη μου πρέπει όλοι να δουν.»
Όταν σας ζητήθηκε από τον Κώστα Σπυρόπουλο, που και ο ίδιος πρωταγωνιστεί, να αντικαταστήσετε μέσα σε τόσο λίγο διάστημα τον Χρήστο Βαλαβανίδη, που αποχώρησε λόγω ασθένειας, πως τα καταφέρατε να μάθετε ένα τόσο δύσκολο ρόλο τόσο γρήγορα;
«Είχα δει το έργο πάνω από μια φορά κι ήμουν ας πούμε αρκετά εξοικειωμένος. Έκανα πρόβα και με τους συναδέλφους μου και μόνος μου, έτσι ώστε ο ρόλος μου να γίνει «δεύτερη φύση» μου. Ήταν ένας αγώνας δρόμου, αλλά πιστεύω ότι τα κατάφερα αξιοπρεπώς στην πρεμιέρα μου.»
{jcomments on}
