Όλα τα κράτη, πέραν των εθνικών συμβόλων τους, έχουν και κάποια είδη ζώων που θεωρούνται εθνικά.
Π.χ. η Ινδία έχει τις ιερές αγελάδες στον Γάγγη ποταμό, αλλά οι φακίρηδες μέσα σε κοφίνια φιλοξενούν εκατομμύρια βασιλικές κόμπρες. Η νότιος Αφρική έχει το φίδι με το μαύρο στόμα που σκοτώνει ακαριαία. Έχει τη μάμπα. Στην Αυστραλία υπάρχει το καγκουρό και τα κοάλα. Η κεντρική Αφρική έχει τον υπέροχο οικογενειάρχη που λέγεται γορίλας και εκείνες τις πανέμορφες αγέλες των λιονταριών. Η Γαλλία έχει τον γαλλικό πετεινό. Η Αμερική έχει τους υπερήφανους αετούς.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, στο μεγάλο πάρτι για τα 200 χρόνια της Εθνικής Ανεξαρτησίας, θα υψώνουμε ένα ποτήρι σαμπάνιας Dom Perignon.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου προς τιμήν των Ηρώων του 21, που έπιναν και αυτοί σαμπάνια Moet, θα αποκαλύψουμε το εθνικό μας ζώο. Είναι αυτό που συνάδει σε όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού κόσμου, της ελίτ και των διαφόρων «μαγαζιών» του Τύπου. Εθνικό ζώο είναι ο ΚΟΡΙΟΣ.
Από αρχαιοτάτων χρόνων, από την εποχή του Βυζαντίου, από την εποχή της Επανάστασης, οι χαφιέδες, οι δοσίλογοι και οι εγκάθετοι ήταν περιζήτητοι, το καλύτερο επάγγελμα.
Η πιο ακριβοπληρωμένη δουλειά, ειδικά στην περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, φορώντας μάσκα, όπως τώρα αυτή που επιβάλλει ο γερμανόφιλος Μητσοτάκης, οι χαφιέδες παρέδιδαν στη γκεστάπο πλήθος συμπατριωτών μας που βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν.
Και τότε φορούσαν μάσκα. Όπως τώρα. Μαύρη για να μην φαίνονται τα πρόσωπά τους. Και τότε παρέδιδαν τις περιουσίες των Ελλήνων στους κατακτητές Ναζί.
Δεν υπήρχαν ηλεκτρονικοί κοριοί, ούτε μικρόφωνα μεγάλης εμβέλειας, ούτε βαλιτσάκια με λέιζερ που γίνονται μονοπάτια, για να «περπατούν» οι ήχοι, οι συνομιλίες μέχρι τα αυτιά της Γ΄ διεύθυνσης της ΕΥΠ ή διαφόρων επιχειρηματιών.
Τότε, την εποχή των γερμανόφιλων Πικραμμένων, Χριστοφοράκων και Παπακωνσταντίνου, υπήρχαν οι ψίθυροι, οι σπιούνοι, τα «αυτιά» της Γκεστάπο και των SS.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…..
