Γεννήθηκε στη Χίο, σπούδασε στη Φιλοσοφική Αθηνών και στη Δραματική Σχολή Γιώργου Θεοδοσιάδη, διετέλεσε καλλιτεχνικός δ/ντής του ΔΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου, δίδαξε θέατρο και κινηματογράφο στο Πάντειο.
Για την ανάδειξη ιδιαίτερων γλωσσικών διαλέκτων και πολιτισμικών στοιχείων στο σύνολο του κινηματογράφου τιμήθηκε με το βραβείο GOVI στη Γένοβα, ενώ έχει κατακτήσει και πολλά βραβεία ακόμη εντός κι εκτός Ελλάδας.
Έχει βραβευθεί για ταινίες του, ενώ για τη συμβολή του στην παγκόσμια γλώσσα του θεάτρου υπήρξε τιμώμενο πρόσωπο στο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου Καϊρου.
Είναι ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες μας, αλλά και ηθοποιός, σεναριογράφος, και παραγωγός. Την ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ κατά Πλάτωνα, ανεβάζει για πρώτη φορά στην αρχαία γλώσσα, κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου από το ΚΘΒΕ, με την υποστήριξη του Σωματείου «Διάζωμα», εντός κι εκτός Ελλάδος.
Τώρα και έως τις 15 Μαΐου θα παίζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και με υπέρτιτλους στην νέα ελληνική γλώσσα και στα αγγλικά.
Μαζί μας ο σκηνοθέτης και όχι μόνο Δήμος Αβδελιώδης…….
Την Παρασκευή έκανε πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ, του Πλάτωνα στα αρχαία ελληνικά, μετά από επιτυχημένες παρουσιάσεις το περασμένο καλοκαίρι σε αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Γιατί κρατήσατε κύριε Αβδελιώδη την αρχαία ελληνική γλώσσα;
«Γιατί κάθε σημαντικό κείμενο όταν μεταφράζεται, όσο καλές προθέσεις και να’ χει ο μεταφραστής, μεταμορφώνεται σε ένα διαφορετικό ακουστικό – μουσικό γεγονός κι όπου από την αλλαγή της δομής αλλάζουν και οι σημασίες και τα νοήματα.
Με τη μέθοδο που δουλεύω τις διάφορες μορφές της ελληνικής γλώσσας από την καθαρεύουσα και τον δεκαπεντασύλλαβο έως τον Σολωμό, φαίνεται ότι η αιτία που τις κάνει απόμακρες και βαρετές, δεν είναι οι άγνωστες λέξεις, αλλά ο τρόπος που θα ειπωθούν αυτές οι λέξεις για να αποκαλύψουν τις εικόνες, τις ιδέες και τα αισθήματα που κρύβονται μέσα τους.
Χαίρομαι γιατί επιβεβαιώθηκε και αναγνωρίσθηκε από χιλιάδες των θεατών ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι πάλι ζωντανή και σημαίνουσα, όπως πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια».
Η διδασκαλία του κειμένου, η μετάφραση, η σκηνοθεσία, η διευθέτηση του σκηνικού χώρου, είναι όλα δικά σας. Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να κάνετε αυτό το εγχείρημα;
«Το ποιο χρονοβόρο ήταν η διδασκαλία του αρχαίου κειμένου που διήρκησε σχεδόν τρία χρόνια για να την αποστηθίσει και τέλος να την αφομοιώσει ο ηθοποιός μου Βασίλης Καραμπούλας. Όλα τα άλλα έγιναν σχεδόν μόνα τους, εκτός βέβαια και από την μετάφραση, που ίδρωσα κυριολεκτικά να την προλάβω μέσα σε δυόμιση μήνες.»
Μέχρι τώρα οι θεατές πως υποδέχτηκαν την ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ;
«Η συγκίνηση ήταν πρωτόγνωρη γιατί όλοι οι θεατές ανεξαρτήτως παιδείας και ηλικίας συναισθανόταν την οικειότητα της μητέρας γλώσσας.
Ανάλογα αισθήματα γεννήθηκαν και στο κοινό εκτός Ελλάδος γιατί ένοιωθαν βιωματικά την ατμόσφαιρα της δίκης, μέσα από τους ήχους και τις αρμονικές της αρχαίας γλώσσας.»
Κύριε Αβδελιώδη, η αρχαία γλώσσα εξέπεμπε ιδιαίτερους κραδασμούς, με τη σημερινή απλουστευμένη που χρησιμοποιούμε εισπράττουμε τους ίδιους κραδασμούς;
«Δεν είναι η αρχαία γλώσσα που δημιουργεί τους κραδασμούς-τις μουσικές παραμέτρους-, αλλά η αλήθεια και οι λογικές κάθε κειμένου που μεταφέρει σαν ιερό όχημα ένα σημαντικό και χρηστικό φορτίο για τους ανθρώπους.
Αν πχ ακούγαμε στα αρχαία ελληνικά την αντίστοιχη ‘Απολογία’ που κατέγραψε ο Ξενοφών, δεν πιστεύω πως θα μπορούσε να μας συγκινήσει και να καταφέρει να μη μας κουράσει.»
Υπάρχουν ομοιότητες στην Ελλάδα του Σωκράτη με τη σημερινή Ελλάδα;
«Οι ομοιότητες με την εποχή εκείνη δεν αφορούν μόνο την σημερινή Ελλάδα αλλά και όλο τον δυτικό πολιτισμό, αφού δεν μπόρεσε να εξελιχθεί καθόλου ποιοτικά από τότε. Ο Σωκράτης έλεγε πως δεν γίνεται να εξαγοράσεις την ευτυχία με τα χρήματα η με τα υλικά αγαθά, αλλά το αντίθετο, όταν μόνο είσαι ευτυχισμένος τότε μπορείς να απολαύσεις τα χρήματα και όλα τα υλικά αγαθά που αναλογούν στους ανθρώπους.
Προϋπόθεση για την ευτυχία θεωρούσε την γνώση των αιτιών, δηλαδή την αυτογνωσία. Σ΄ αυτό το σημείο έφτασε ο ελληνικός – δυτικός πολιτισμός, και μέχρι σήμερα καθηλώθηκε στο ίδιο σημείο με τον θάνατο του Σωκράτη.»
Γιατί προτίμησε να πεθάνει;
«Δεν ήθελε και δεν προτιμούσε καθόλου το θάνατο. Η σκηνή που προκαλεί την μεγαλύτερη συγκίνηση είναι όταν τους παρακαλεί να μην τον κτυπήσουν και τον σκοτώσουν σαν μια ενοχλητική αλογόμυγα, που προσπαθεί να τους ξυπνά από το λήθαργο μιας ζωής που δεν έχει γι αυτούς καμία χαρά και καμία αξία.
Θα προτιμούσε να ζει και να τους παροτρύνει. Και θα μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα στους πολλούς δρόμους που του δινόταν για να αποφύγει το θάνατο, όμως εκείνος θεώρησε πιο φυσικό και πιο ταιριαστό γι αυτόν, εκείνον που του έδιδε τη μεγαλύτερη ελευθερία και τον σεβασμό στους άλλους και στον ίδιο.»
Τι σημαίνει έμπνευση για εσάς;
«Η έμπνευση είναι η γονιμοποίηση μιας ωραίας ιδέας που θέλει να πάρει υλική μορφή ώστε να γίνει αισθητή και ορατή κι από τους άλλους.
Δεν είναι όμως καθόλου αυτονόητο πως θα επιζήσει ή και θα ευδοκιμήσει από μόνη της. Πρέπει να την αγαπήσεις, να την προστατεύσεις, να αφιερώσεις τα πάντα για να πάρει μορφή και να μεγαλώσει, καταλαμβάνοντας τον χρόνο και τον χώρο που της αναλογεί. Και λίγο πριν φύγει από κοντά σου να είσαι βέβαιος πως έχει τη δική της ψυχή, τη δική της ύπαρξη.»
Είναι λύτρωση το λειτούργημά σας;
«Λύτρωση είναι η δια λύτρων απελευθέρωση ενός αιχμαλώτου. Αν υποθέσουμε πως η μεγαλύτερη αιχμαλωσία στον άνθρωπο είναι η σύγχυση και οι φόβοι του, κι αν υποθέσουμε πως η τέχνη είναι ο ακριβής και λογικός σχεδιασμός για την υλοποίηση μιας ιδέας, ο οποίος όταν επιτευχθεί έτσι όπως σχεδιάσθηκε, σημαίνει πως νίκησε η δημιουργία, παραγκωνίζοντας κάθε φόβο, αμφιβολία και κάθε χαμένο δευτερόλεπτο, τότε τα λύτρα της κάθε τέχνης και της οποιασδήποτε δημιουργικής ασχολίας του κάθε ανθρώπου, είναι υπέρ αρκετά για να είναι ελεύθερος.»
{jcomments on}
