-Δανάη είστε πολυτάλαντη και λαμπρή ηθοποιός και μια ξεχωριστή παρουσία ως Παγώνα στις «Άγριες Μέλισσες». Με την τεράστια απήχηση του σήριαλ, τι σας λένε όταν σας συναντούν στο δρόμο;
«Καταρχάς σας ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σας. Είναι αρκετά αστεία και γλυκιά η αντίδραση του κόσμου όταν συναντιόμαστε. Η πρώτη σκέψη των περισσοτέρων είναι πόσο νεότερη είμαι στην πραγματικότητα, από το ρόλο που υποδύομαι στη σειρά, πολλοί μάλιστα χρησιμοποιούν ακόμα και την ίδια έκφραση: “Μα εσύ είσαι πιτσιρίκα!”. Είναι πολύ χαριτωμένο αυτό όταν συμβαίνει».
-Θα μας αποκαλύψετε κάτι σημαντικό που θα συμβεί στις «Μέλισσες» προσεχώς;
«Αυτό που μπορώ να αποκαλύψω για την κόρη μου τη Σοφούλα, είναι ότι “ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον”» !
-Αγγλική Φιλολογία, χρυσή πρωταθλήτρια στο κανόε-καγιάκ και στην κολύμβηση, πως και δεν ακολουθήσατε τον…υδάτινο δρόμο;
«Το ενδιαφέρον μου για την υποκριτική ήρθε όταν είχα αρχίσει να χάνω πια το ενδιαφέρον μου για τον πρωταθλητισμό. Βρισκόμουν στο μεταίχμιο μεταξύ κολύμβησης και καγιάκ τότε.
Βέβαια συνέχισα να ασχολούμαι με τον πρωταθλητισμό τα χρόνια που δεν έκανα θέατρο, αλλά είχα ήδη πάψει να ονειρεύομαι ένα μέλλον μέσα στις πισίνες, ούτε καν σαν προπονήτρια. Όταν ανέβηκα για τα καλά στη σκηνή, το ζήτημα μέσα μου είχε ήδη λήξει και η αλλαγή πλεύσης είχε ήδη συμβεί».
-Ο πρωταθλητισμός θέλει θυσίες. Άρα η ενασχόλησή σας με τα αθλητικά θα σας δίδαξε πολλά. Ίσως να σας προετοίμασε και για την θεατρική…αρένα;
«Το περιγράψατε με απόλυτη ακρίβεια! Ο πρωταθλητισμός θέλει πειθαρχία , πολλή δουλειά και προσωπικές θυσίες. Ίδιες συνθήκες με το θέατρο δηλαδή. Επίσης πέρασα και από σπορ όχι ατομικά μονάχα αλλά και ομαδικά (σκυταλοδρομία στην κολύμβηση και τετραπλό καγιάκ) όπου δεν εξαρτάσαι μονάχα από τον εαυτό σου- το αποτέλεσμα βασίζεται στην αρμονία του συνόλου. Αυτό θυμίζει αρκετά τη λειτουργία ενός θιάσου, δε συμφωνείτε;»
-Πήρατε μάστερ στην performance με υποτροφία, από το πανεπιστήμιο Goldsmiths του Λονδίνου, είσαστε ιδρυτικό μέλος της ομάδας των «Ferodo Bridges International Platform for Artistic Collaboration» και του «2/3 Below Theatre and Performance Group» με έδρα τους το Λονδίνο. Τι ήταν, τι έκαναν οι ομάδες αυτές;
«Η πρώτη ομάδα λειτουργεί ακόμη δίνοντας παραστάσεις σε όλη την Αγγλία. Μιλάμε για διεθνείς κολλεκτίβες καλλιτεχνών με διαφορετικά καλλιτεχνικά υπόβαθρα. Η Ferodo Bridges είχε το δικό της χώρο όπου παρουσιαζόταν η δουλειά μας. Συμμετείχαμε σε διεθνή φεστιβάλ ή διοργανώναμε εμείς στο χώρο αυτόν».
-Σκηνοθετήσατε παραστάσεις, παίξατε εκεί, στη Βαρκελώνη, στο Εδιμβούργο, δεν σκεφτήκατε να μείνετε στην Αγγλία και να χτίσετε εκεί καριέρα;
«Φυσικά και το σκέφτηκα αλλά με τον καιρό η ζωή στο Λονδίνο με είχε κουράσει κι ένιωσα πως δε μου ταίριαζε πια».
– Η Δανάη τι εκτιμά, τι αγαπά και τι απεχθάνεται σε έναν άνθρωπο;
«Εκτιμώ την ειλικρίνεια κι ας πονάει, αγαπώ την ευγένεια – αυτή των πράξεων κυρίως – κι απεχθάνομαι την αγνωμοσύνη. Με πάθος όλα».
-Είχατε ξεκινήσει παραστάσεις με την «Ποντικοπαγίδα» στο Θ. «Νέος Ακάδημος» που σταμάτησε με το lockdown. Ποιος ο ρόλος σας και τι διαφορετικό έχει αυτή η παράσταση που πρέπει να την δούμε, γιατί είναι ένα έργο που έχει παιχτεί αρκετά…
«Στην “Ποντικοπαγίδα” κρατάω το ρόλο της κεντρικής ηρωίδας, αυτόν που ονόμασε “Μόλυ Ράλστον” η Α. Κρίστι αλλά την μετονομάσαμε εμείς λόγω διασκευής του έργου.
Η πλοκή λοιπόν έχει μεταφερθεί στα ’90s σε ένα χωριό του Κιθαιρώνα με αναφορές μπόλικες στην εν λόγω δεκαετία. Ματιά διαφορετική και έξυπνη πολύ! Και με θίασο εκλεκτό. Εύχομαι να περάσει αυτή η τρομερή κατάσταση που ζούμε και να ξανανέβουμε στη σκηνή, σύντομα».
-Ένα προσόν κι ένα ελάττωμά σας, εκτός από τα υπέροχα γαλάζια μάτια σας-προσόν αυτό!
«Είμαι αρκετά σεμνή θα έλεγα, οριακά ταπεινή. Το νιώθω σαν μεγάλο προσόν αυτό, αλλά καταντά ελάττωμα όταν τα όριά μου καταπατώνται απλώς και μόνο επειδή δε μιλάω. Πάντως έχω να σας πω κι άλλα ελαττώματα πολλά»!
-Το να μεταμορφώνεστε σε άλλο πρόσωπο με κάθε ρόλο σας, είναι λύτρωση, ταξίδι, ξεκούραση ή πίεση;
«Για μένα είναι όλα αυτά μαζί σε διαφορετικά ποσοστά το καθένα , ανά παράσταση. Η περίοδος των προβών είναι σίγουρα και ταξίδι και πίεση αλλά κάποτε φτάνουμε στις παραστάσεις, όπου επιτέλους, γεύομαι τους καρπούς της προσπάθειας και λυτρώνομαι και ξεκουράζομαι. Φτου κι απ’ την αρχή μετά».
-Το μότο σας για να ξεπερνάτε τις δυσκολίες; Και δυο λέξεις για τον Covid…
«Η δυσκολία δεν είναι εμπόδιο. Είναι απλώς νοοτροπία»-είναι θέμα οπτικής. Όσο για τον άγνωστο αυτό ιό που μας επιτέθηκε τόσο ύπουλα, εύχομαι να περάσει γρήγορα για να ξαναβρούμε τη ζωή μας και με τα λιγότερα θύματα».
«Ίσως να είχα πάει στο Λονδίνο, αν δεν με καλούσαν στις “Μέλισσες”. Συζητούσα να επιστρέψω για λίγο καιρό για τις πρόβες ενός έργου και το ανέβασμά του σε περιοδεία σε όλη την Αγγλία, πριν την πανδημία βέβαια».
Βιογραφικό
Η Δανάη Λουκάκη είναι χαμηλών τόνων, εύστροφη και με χιούμορ, κατάγεται από τα Χανιά και σε κερδίζει με την ευγένεια και τη γλυκύτητά της, εκτός του πληθωρικού ταλέντου της και των καταγάλανων εκφραστικών ματιών της.
Απόφοιτος του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και της δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Αριστούχος του MA in Performance Making από το πανεπιστήμιο Goldsmiths, του Λονδίνου (2012-Υποτροφία Πανεπιστημίου Αθηνών).
Υπήρξε χρυσή πρωταθλήτρια Ελλάδος στο κανόε-καγιάκ καθώς και πρωταθλήτρια κολύμβησης. Στην Αγγλία δημιούργησε δική της θεατρική ομάδα, έπαιξε και σκηνοθέτησε παραστάσεις στο Λονδίνο, το Εδιμβούργο και την Βαρκελώνη.
Στην Ελλάδα συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες, σήριαλ, ενώ τώρα πρωταγωνιστεί στις «Άγριες Μέλισσες» που γνωρίζουν τεράστια επιτυχία, ως σύζυγος του κοινοτάρχη «Παγώνα».
