Η στάση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στο θέμα της Συρίας και στην παραχώρηση της Μέσης Ανατολής στον Βλαντιμίρ Πούτιν, προβληματίζει τους Αμερικανούς γραφειοκράτες και τους νομοθέτες, οι οποίοι έχουν κυριολεκτικά μείνει άφωνοι με την τροπή που πήραν τα πράγματα.
Η αμερικανική ήττα και το πλήγμα στα στρατηγικά συμφέροντα της υπερδύναμης, είναι αδύνατο να χωνευτεί, πόσο μάλλον η παγκόσμια χλεύη για το κατάντημα της Αμερικής.
Η χθεσινή επιτυχία της δολοφονίας του ηγέτη του Ισλαμικού Κράτους και η σημαντικότατη βοήθεια που πρόσφεραν οι Κούρδοι μαχητές των YPG, επιβεβαίωσε όσους συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η αποχώρηση των Αμερικανών από τη Συρία ήταν ένα τραγικό λάθος.
Οι τζιχαντιστές έχουν «κυψέλες» σε όλο τον κόσμο και η βάση τους είναι η Συρία πρωτίστως και μετά το Ιράκ. Πρόκειται για μία αρρωστημένη θρησκευτική ιδεολογία εθνικισμού και φασισμού.
Οι Αμερικανοί νομοθέτες, αλλά και οι γραφειοκράτες, γνωρίζουν τον βρώμικο ρόλο της Τουρκίας. Απλά έχουν μπλέξει με ένα διαπλεκόμενο πρόεδρο, ο οποίος έχει περίεργες σχέσεις με τον Ταγίπ Ερντογάν και τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Χθες ευχαρίστησε πρώτα τη Ρωσία και την Τουρκία για την επιχείρηση εναντίον του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, δύο χώρες που δεν είχαν την παραμικρή ανάμειξη. Τίποτα. Μηδέν. Οι Κούρδοι τον έσωσαν πάλι, και τους ευχαρίστησε τελευταίους. Ο άνθρωπος έχει σοβαρό πρόβλημα…
Ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Ρόμνι, το έθεσε κομψά μεν αλλά και σκληρά την ίδια στιγμή: Πως είναι δυνατό να αναγκάζει τις ΗΠΑ μία χώρα όπως η Τουρκία, η οποία έχει μύρια προβλήματα και με ένα «φύσημα» της Αμερικής θα μπορούσε να καταρρεύσει η οικονομία της;
Δεν μπορεί να δεχθεί ο εν λόγω γερουσιαστής και πρώην προεδρικός υποψήφιος, ότι η ισχύς της Αμερικής σβήνει και εξαφανίζεται, κάθε μέρα που μετρά ο κ. Τραμπ στο Λευκό Οίκο.
Άλλοι δίνουν ως απάντηση τα προσωπικά συμφέροντα του κ. Τραμπ στην Τουρκία, άλλοι ότι επηρεάζεται από ανθρώπους, όπως ο δικηγόρος και πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Ρούντι Τζουλιάνι και το γραφείο λόμπι Ballard, που εργάστηκαν ή εργάζονται ακόμα για τον Ερντογάν.
Και άλλοι, πιο υποψιασμένοι ίσως, βλέπουν πίσω απ’ όλα το «διαβολεμένο» μυαλό του Βλαντιμίρ Πούτιν, να καθοδηγεί αυτό το στρατηγικό παιγνίδι, που παίζεται μπροστά στα μάτια μας.
Οι σοβαροί αναλυτές πιστεύουν ότι είναι ένας συνδυασμός των παραπάνω, καθώς οι πληροφορίες που εκπορεύονται από τον Λευκό Οίκο και από στελέχη που εργάστηκαν με τον κ. Τραμπ, αναφέρουν ότι ο Αμερικανός πρόεδρος έλκεται πραγματικά και κυριολεκτικά από το είδος διακυβέρνησης των προέδρων της Τουρκίας και της Ρωσίας.
Ας εξετάσουμε τα δύο σενάρια:
Το πρώτο σενάριο: Πέραν, λοιπόν, των δικών του οικονομικών συμφερόντων, ο κ. Τραμπ εμπιστεύεται τόσο τον κ. Τζουλιάνι όσο και τον Μπράιαν Μπαλλάρντ, ιδιοκτήτη της εταιρείας Ballard Partners, η οποία είναι η πιο ισχυρή ομάδα λόμπι στην Αμερική αυτή τη στιγμή. Και αυτό επειδή ο εν λόγω κύριος είναι στενός φίλος του κ. Τραμπ.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον κ. Τζουλιάνι. Και οι δύο είχαν ή έχουν ακόμα οικονομικά συμφέροντα με την Τουρκία. Ο κ. Τζουλιάνι αναμείχθηκε και στην υπόθεση της τράπεζας HalkBank, όπως και ο κ. Μπαλλάρντ.
Προσπάθησαν να επιτύχουν πολιτική λύση στο σκάνδαλο της παραβίασης του αμερικανικού εμπάργκο στο Ιράν, αλλά απέτυχαν διότι κάποιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι αρνήθηκαν να παρανομήσουν. Σύμφωνα με τη γνώμη ειδικών, ο κ. Τζουλιάνι και ο κ. Μπαλλάρντ παρανόμησαν όταν ζήτησαν από τον πρόεδρο Τραμπ να λήξει το θέμα εξωδικαστικά.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος, όπως λένε όλες οι πληροφορίες, προσπάθησε αλλά έφαγε τα μούτρα του. Πιστεύεται, πάντως, ότι ο κ. Τζουλιάνι και ο κ. Μπαλλάρντ είναι αυτοί που ανέπτυξαν τις σχέσεις του Αμερικανού προέδρου με τον κ. Ερντογάν. Αυτή η πτυχή πρέπει να ερευνηθεί, καθώς η τουρκική κυβέρνηση πλήρωσε ειδικά αυτούς τους δύο κυρίους για να έχει πρόσβαση κατευθείαν στον κ. Τραμπ. Ο Ερντογάν δεν κάνει τίποτα τυχαία.
Το δεύτερο σενάριο: Σημαντικοί νομοθέτες, όπως η πρόεδρος της Βουλής Νάνσι Πελόσι, έχουν υποστηρίξει ότι το πραγματικό αφεντικό του κ. Τραμπ είναι ο πρόεδρος της Ρωσίας. Πρόκειται, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, για μία βαριά κατηγορία.
Οι Δημοκρατικοί εκφράζουν βάσιμους φόβους ότι ο κ. Πούτιν θα προσπαθήσει να επηρεάσει τις προεδρικές εκλογές του 2020, όπως έπραξε το 2016. Οι φόβοι τους είναι υπαρκτοί διότι ήδη εντοπίστηκαν πολλοί περίεργοι λογαριασμοί στο Facebook να επιτίθενται με σφοδρότητα στους Δημοκρατικούς και να υμνούν τον κ. Τραμπ.
Μου έλεγε ένας Δημοκρατικός ακτιβιστής ότι τώρα – ακριβώς επειδή κυβερνά ο κ. Τραμπ – η δουλειά των Ρώσων θα μπορούσε να είναι πιο εύκολη. Όμως, θεωρώ ότι είναι πολλοί οι Αμερικανοί κρατικοί υπάλληλοι που θα μιλήσουν εάν δουν κάτι το ύποπτο.
Τους Δημοκρατικούς τους προβληματίζει ότι το 2016, όταν ήταν πρόεδρος ο Μπάρακ Ομπάμα, οι Ρώσοι κατάφεραν να αναμειχθούν στις αμερικανικές εκλογές και να τις επηρεάσουν. Σίγουρα είναι λυπηρό να έχει φτάσει η αμερικανική υπερδύναμη σε αυτό το σημείο κατάπτωσης.
Πολλοί ξένοι ηγέτες δεν υπολήπτονται την Αμερική και δεν την σέβονται. Και ο βασικός λόγος είναι η συχνή αλλαγή των αποφάσεων του κ. Τραμπ, ο οποίος έχει ισοπεδώσει το έργο των διπλωματών, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Εάν ο πρόεδρος της αμερικανικής υπερδύναμης επηρεάζεται από τον Πούτιν, τα πράγματα δεν είναι μόνο σοβαρά, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνα. Και ισοπεδώνουν εντελώς τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο τρόπος που αντέδρασε ο κ. Τραμπ στο θέμα της Συρίας είναι τουλάχιστον ύποπτος. Πρώτα έδωσε το πράσινο φως στον Ερντογάν να εισβάλει, στη συνέχεια -όπως δήλωσε ο ίδιος- έσπευσε να σταματήσει τον «καυγά» των παιδιών στη…σχολική αυλή (!) και τι ακολούθησε;
Η παράδοση της Συρίας στη Ρωσία, με μία συμφωνία που είχε προσφέρει τον Αύγουστο η Αμερική στον Ερντογάν και την απέρριψε. Διότι τι δέχθηκε ο Ερντογάν υπό την πίεση του Πούτιν; Ακριβώς την αμερικανική πρόταση. Όλη αυτή η ιστορία δεν έχει καμία απολύτως λογική.
Και γι’ αυτό πρέπει να ερευνηθεί. Χρησιμοποιώντας απλά….μαθηματικά, ο καθένας μπορεί εύκολα να υποψιαστεί μία «συμφωνία» του Τραμπ με τον Ερντογάν υπό την καθοδήγηση του «δαιμόνιου» Βλαντιμίρ Πούτιν…
Ναι, είναι τόσα απλά τα πράγματα. Δυστυχώς….Η κατάσταση της αμερικανικής υπερδύναμης δεν είναι καθόλου καλή. Ο Πρόεδρος της, για τον οποίο οι Δημοκρατικοί λένε πως είναι «παθολογικός ψεύτης», βρίσκεται υπό ομηρία εντός και εκτός της χώρας.
Βλέπει το φάντασμα της καθαίρεσης να τον κυνηγά. Αρκετοί υποστηρίζουν ότι αν ερευνηθούν πραγματικά οι σχέσεις του με την Άγκυρα και τη Μόσχα δεν θα την γλιτώσει….
