Σκέφτηκα να γράψω για τις επερχόμενες Δημοτικές εκλογές και να καταγράψω τις σκέψεις μου γύρω από το θέμα «χρίσμα» ή «στήριξη» όπως τώρα τελευταία συνηθίζεται – επί το κομψότερο – να αναφερόμαστε σε αυτή την επικουρική προσφορά των πολιτικών μας κομμάτων προς τους υποψήφιους Δημάρχους.
Η βασική μου, αφελής, απορία ήταν πάντα:
Γιάννης Π. Μελάς.
«τι την χρειάζεται αυτή τη στήριξη ο υποψήφιος άρχοντας της πόλης, εάν ο ίδιος είναι άνθρωπος καταξιωμένος και ικανός να διοικήσει την πόλη του σωστά και να την οδηγήσει σε ένα επιτυχημένο δρόμο»;
Έχω και μια ακόμη απορία:
«γιατί πρέπει η Τοπική Αυτοδιοίκηση – σώνει και καλά – να είναι συνδεδεμένη με τα πολιτικά γίγνεσθαι και να φεσώνεται με το «κουστούμι» του κόμματος που της προσέφερε το….δεκανίκι της σωτηρίας μαζί με όλα τα ανταλλάγματα που πιθανότατα θα τους ζητηθούν στην πορεία»;
Με αυτά και με αυτά, φθάσαμε από την εξυπηρέτηση στο χατίρι, από το χρωστούμενο βόλεμα στην απαξίωση των αρχών μας, και τέλος από την απαξίωση αυτή στο σημερινό μας πανελλήνιο κατάντημα.
Σου δίνει το κόμμα, του δίνεις κι εσύ. Κατά τα φαινόμενα, λοιπόν, και ως γνωστό, σε αυτή τη ζωή τίποτα δε γίνεται τσάμπα.
Έτσι λοιπόν, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι ο υποψήφιος Δήμαρχος, που θα βγει με το σπαθί του και όχι με τη χατζάρα του κόμματος, αποδεικνύει κατά τεκμήριο ότι και άξιος για την εκλογή του ήταν, αλά – και το πιο σπουδαίο και βασικό – ότι μπορεί και είναι ελεύθερος να κάνει το κουμάντο του με τα ίδια αυτά αξιοκρατικά κριτήρια που τον ανέδειξαν Δήμαρχο.
Προφανώς, πολύ θα ήθελα να δω δίπλα στο μέλλοντα Δήμαρχο της πόλης μας, Δημοτικούς Συμβούλους από όλους τους πολιτικούς χώρους. Συμβούλους επιλεγμένους για την αξία, το ήθος και την ικανότητά τους.
Και εννοώ επιλεγμένους από ευρύ φάσμα του πολιτικού μας χώρου, έτσι, για να πεισθώ ότι πράγματι η επιλογή τους έγινε γι’ αυτό που αξίζουν και όχι επειδή κατά βάση θα συμπλεύσουν με τις επιθυμίες του όποιου Δημάρχου και του κόμματος του προς το οποίοι ενδεχομένως και συνήθως ο εκάστοτε Δήμαρχος οφείλει πάρα πολλές και ποικίλες χάριτες.
Ας μην προχωρήσω περισσότερο γιατί, μεταξύ άλλων, ο καθένας μας γράφοντας – όπως καλή ώρα εγώ τώρα – θα μπορούσε να αφήσει ελεύθερη τη γραφίδα του να οργώνει και να βόσκει σε πολύ χλοερά και εύφορα λιβάδια, που συχνά κάνουν….«τζιζ» όταν πρόκειται για εκλογές και επιλογές.
Και γράφω από τώρα, επειδή οι εκλογές πλησιάζουν και επειδή νομίζω ότι από τώρα πρέπει να σκεφτούμε αντικειμενικά ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ωφελήσουμε τη πόλη μας. Με ποιον Δήμαρχο και ποιους Δημοτικούς Συμβούλους, διαλέγοντάς τους πολύ προσεκτικά και ανάλογα με το παρελθόν τους και ως απλών δημοτών αλλά και ως Δημοτικών Συμβούλων.
Κυρίως, από τις εμπειρίες μας πρέπει να αποκτήσουμε ορθή και απόλυτα ανεπηρέαστη άποψη περί του εάν μας ικανοποιεί μέχρι σήμερα η διαπλοκή της τοπικής αυτοδιοίκησης με την πολιτική, σε συνάρτηση με το επιτελεσθέν έργο.
Προσωπικά έχω άποψη, η οποία βέβαια σαφώς εκφράζεται από το γραπτό μου αυτό και την οποία καταθέτω εδώ όσο ειλικρινά και αντικειμενικά μπορώ, με την ελπίδα ότι ίσως γίνει αιτία να αλλάξουν κάποια πράγματα τώρα που το γάλα κοντεύει να βράσει. Προσοχή μόνο να μην ξαναχυθεί και……κολλήσουμε όλοι, όπως κάτι επαγγελματίες κολλητοί που δυστυχώς βρίθουν στη γειτονιά μας.
Και κάτι ακόμα:
«Εάν τύχει και κάποιο πολιτικό σχήμα αποφασίσει να δώσει την «πατερίτσα» σε έναν από τους υποψήφιους Δημάρχους που να τυχαίνει να είναι, κατά τη γνώμη μας, όντως και ο αξιολογότερος των υποψηφίων, τότε τι γίνεται»;
Ε! τότε, εγώ τουλάχιστον θα του προτείνω να μην αποδεχτεί αυτή την προσφορά, η απόρριψη της οποίας μάλιστα θα τους δώσει τη χρυσή ευκαιρία περίτρανα να επαληθεύσει αυτά που θα ευαγγελίζεται σε ότι θα αφορά το Δήμο του οποίου θα ζητά την αρχηγία.
Και τέλος, είναι κάπως σκληρό αλλά πολύ ανθρώπινο να πει κανείς, πως οι κάθε μορφής «πατερίτσες» είναι απαραίτητες, αλλά μόνο σε αυτούς που τις έχουν ανάγκη, και ένας Δήμαρχος πιστεύω ότι δεν πρέπει να έχει τέτοιες ανάγκες για να κυβερνήσει.
Αυτά μέχρι στιγμής.
{jcomments on}
