Ο δυτικός πολιτισμός είναι ένας ετοιμοθάνατος πολιτισμός. Όπως ο Σπένγκλερ και ο Πλάτωνας αναφέρουν, οι πολιτισμοί έχουν έναν κύκλο ζωής, και ήδη ξεκινώντας από τον εικοστό αιώνα, η Ευρώπη οδεύει προς το θάνατο.
Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός έχει σήμερα μεταμορφωθεί σε έναν πολιτισμό που αυτή τη στιγμή απειλείται από μια προηγμένη μορφή κοινωνικής, ηθικής και πολιτικής παρακμής.
Μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση, η Ευρώπη πέρασε το στάδιο του πολιτισμού, και πλέον βιώνει σήμερα, και στην πιο οξεία του μορφή, το χειμώνα της ζωής της. Νέες μορφές πολιτικής ζωής έχουν προκύψει στην Ευρώπη, που χαρακτηρίζονται από την ιδεολογία του οικονομισμού και της παντοδυναμίας της πλουτοκρατίας!
Όλοι οι τομείς της κοινωνικής ζωής συρρικνώνονται, ώστε η κοινωνική ζωή να είναι μόνο μια τεράστια οικονομική συναλλαγή. Και δεδομένου ότι κανείς δεν μπορεί ποτέ να είναι πλήρως ικανοποιημένος και ο καθένας λαχταρά όλο και περισσότερα, είναι κατανοητό ότι οι μάζες των ανθρώπων θα επιδιώξουν μια αλλαγή στις υφιστάμενες κοινότητες τους.
Αυτή η λαχτάρα για «αλλαγή» θα μεταφραστεί σε αδιάκοπη μείωση της αίσθησης της δημόσιας ευθύνης, που ακολουθείται από μια αίσθηση αποκοπής από τις ρίζες και μια κοινωνική ανομία, τα οποία θα οδηγήσουν αναπόφευκτα και τελικά σε έναν Καισαρισμό ή ολοκληρωτισμό.
Οι κοινωνίες πεθαίνουν όταν δεν έχουν πλέον μια κοινωνική συναίνεση για να τους κρατήσει μαζί, και οι πληθυσμοί τους στη δίνη της δυσαρέσκειας αρχίζουν να παρεκτρέπονται σε ακραία σχέδια για λόγους εκδίκησης, η οποία εξουσιοδοτεί δικτάτορες καθώς το χάος μεγαλώνει.
Το εκλογικό σώμα προβαίνει σε ένα ξέσπασμα, όχι σε μια αιτιολογημένη απάντηση, και το αποτέλεσμα είναι ως υπνοβάτης να καταλήξει στα χέρια των διεφθαρμένων ποιμένων του.
Όλος ο φιλελευθερισμός, από την Αμερικανική Επανάσταση μέχρι τη Σοβιετική Ρωσία, έχει ως βάση το δόγμα της «ισότητας» (εξισωτισμού), ότι οι άνθρωποι είναι πολιτικά «ίσοι», μια ιδέα η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην έννοια της φυσικής ισότητας, που αποτελεί κατάσταση ταυτόσημη.
Η βιολογική ανισότητα καθορίζεται από τη γενετική. Όλα τα χαρακτηριστικά κληρονομούνται και έτσι η ανισότητα είναι ως επί το πλείστον γενετική. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Οι τάξεις είναι διαφορετικές. Οι ομάδες είναι διαφορετικές. Το αποτέλεσμα είναι ένας «soft» ολοκληρωτισμός.
Ο σκληρός ολοκληρωτισμός, είναι ο ολοκληρωτισμός που ένας λαός που καταπιέζεται (π.χ. Θιβέτ) πρέπει να υπομένει. Ο «soft» ολοκληρωτισμός είναι αυτός που λειτουργεί βάσει της επιβολής του δυτικού – αμερικάνικου πολιτιστικού μοντέλου που διαχέεται μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η επίθεση των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ, η Coca-Cola, η πορνογραφία και η «σεξουαλική απελευθέρωση», ο αθεϊσμός, η «ελευθερία», η καταστροφή των κοινωνικών προτύπων, και ο οικουμενικός «διεθνισμός» όπου οι άνθρωποι γίνονται «πολίτες του κόσμου», και όχι των εθνών που ανήκουν, όλα αποτελούν αυτήν την επίθεση του «soft» ολοκληρωτισμού.
Η «μοντέρνα κοινωνία» είναι ένας ιός, και εισβάλλει σε όλα τα μέρη που μπορεί για να καταστρέψει τον πολιτισμό και κάθε μορφή ζωής εκτός του εμπορίου, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της γραφειοκρατικής κυβέρνησης.
Όλα αυτά ξεκίνησαν με την Γαλλική Επανάσταση. Όταν οι παραδοσιακές κοινωνικές τάξεις παραμερίστηκαν, οι άνθρωποι άρχισαν να αναζητούν μια νέα κοινωνική τάξη.
Η προκύπτουσα αστάθεια τους έκανε να πάρουν ιδέες που τους φάνηκαν προσωπικά βολικές, κάτι το οποίο οδήγησε σε ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας, όπου αυτές οι ιδέες έγιναν δόγματα, και αυτά τα δόγματα έγιναν απόλυτα και μη αμφισβητήσιμα και υπερτερούσαν της κοινής λογικής.
Η απώλεια των παραδοσιακών κοινωνιών δημιούργησε ένα διεφθαρμένο πεδίο όπου η παράνοια φαίνεται ο κανόνας, ο υλισμός υπερισχύει κάθε έννοιας «αξίας» ή «ταυτότητας», και αυτή είναι η τάση της παρακμής….στην οποία πρέπει να αντισταθούμε.
{jcomments on}
