Ο τίτλος του άρθρου αποτυπώνει το δίπολο της πρόκλησης που αντιμετωπίζει κάθε Υποψήφιος σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση, βουλευτική, ευρώ-βουλευτική, αυτό-διοικητική, συλλογική.
Ανέκαθεν η «τέχνη» της ισόρροπης προσέγγισής τους είναι «υψηλή» και δεν επιτυγχάνεται από όλους.
Θα έλεγε κανείς ότι στην εποχή της εικόνας και των «social media», το να καταφέρνει κάποιος να προτάσσει την ουσία στους λόγους και τα επιχειρήματά του, έναντι της δημιουργίας εντυπώσεων, θετικών για τον ίδιο και αρνητικών για τους αντιπάλους του, αποτελεί μεγάλη πρόκληση.
Ειδικά στις επερχόμενες Δημοτικές Εκλογές, το τοπίο που διαμορφώνει η εφαρμογή της απλής αναλογικής, ενσωματώνει αναπόφευκτα έναν πακτωλό συνδυασμών που φιλοδοξούν να κερδίσουν το δικό τους μερίδιο στην «πίτα» των Δημοτικών Συμβουλίων.
Στην προσπάθεια τους αυτή, είναι πιθανό ή και φυσικό να επιδιώκουν τη δημιουργία εντυπώσεων και τη στείρα αντιπαράθεση των βερμπαλισμών.
Το ζητούμενο, όμως, είναι να εστιάσουν στην ουσία των πραγμάτων και να την αναδείξουν στον δημόσιο διάλογο, με γνώμονα το συμφέρον των πόλεων και των κατοίκων τους, οι οποίοι εκλέγουν τον αυριανό δήμαρχο. Και ει δυνατόν, άπαντες να είναι ευχερείς ως προς την πολιτική σύνθεση που απαιτείται μετά το αποτέλεσμα της κάλπης.
Παρά το γεγονός ότι αυτή την περίοδο βρισκόμαστε στο στάδιο της διαμόρφωσης των συνδυασμών και, αναπόφευκτα, η μάχη των εντυπώσεων σε επίπεδο προσώπων ή συγκεντρώσεων προέχει, ωστόσο διαπιστώνεται μια τάση από τους υποψήφιους να επικεντρώνονται ήδη στα αμιγώς αυτό-διοικητικά ζητήματα και προβλήματα.
Μπορεί και εκεί να υπάρχει μια τάση για «ψηφοθηρία», αλλά, ευτυχώς μέχρι στιγμής, δεν έχει εξοκείλει στην «ξέρα» της «γραφικότητας» προηγούμενων εποχών.
Φυσικά και είναι νωρίς για να εξάγουμε οριστικά συμπεράσματα για την ποιότητα της προεκλογικής αντιπαράθεσης, αφού συνήθως τα……«γάλατα» σφίγγουν όσο πλησιάζουμε προς την κάλπη και η όξυνση είναι πάντα διαθέσιμη ως πολιτικό «όπλο».
Αν μη τι άλλο, όμως, το πρώτο δείγμα γραφής δεν είναι δυσοίωνο. Κι αυτό ενδεχομένως να αποτελεί το μεγαλύτερο «στοίχημα»: Η αλλαγή της νοοτροπίας των τοπικών κοινωνιών, ώστε αυτή να φτάσει έγκαιρα στα αυτιά των υποψηφίων, προς αποφυγή αλλοπρόσαλλων καταστάσεων.
Αν και ο προβληματισμός για την επόμενη μέρα της απλής αναλογικής στα αυτό-διοικητικά όργανα εξακολουθεί να είναι έντονος, ειδικά με την αλγεινή εικόνα που εκπέμπει η Βουλή εσχάτως, οι επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δίνουν στην κοινωνία και τους πολίτες μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξουν «τσιπάκι», να επιλέξουν και να εκλέξουν με βάση το πώς θέλουν τις πόλεις τους και όχι με προσωπικό ή κομματικό συμφέρον.
Αν και αυτή η ευκαιρία χαθεί, ας μην παραπονιόμαστε: Θα είμαστε και πάλι άξιοι της μοίρας μας…
