Ήταν "ντάλα" καυτό Αυγουστιάτικο πρωινό που ο ήλιος έβαζε τα δυνατά του να μας λειώσει και καλά. Ο δρόμος ήταν άδειος. Μόνο τα τραγούδια των τζιτζικιών της ξέγνοιαστης ζωής ακούγονταν με σιγόντο την μονότονη τσουγκράνα της κοπελιάς του Δήμου μας, που φιλότιμα και προσεχτικά καθάριζε τον Κηφισιώτικο δρόμο.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το κέφι και η ζωντάνια με την οποία εργάζονταν αυτή η κοπέλα, τιμώντας τη δουλειά της και πάνω απ΄ όλα η αίσθηση της τελειότητας με την οποία αντιμετώπιζε το έργο αυτό που της είχε ανατεθεί, με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε νοικοκυρεύοντας το σπίτι της το ίδιο.
Με αυτές τις προσλαμβάνουσες δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να προσπεράσω δίχως να της προσφέρω μια "Καλημέρα" απ' την καρδιά μου και ακόμη μια καλή κουβέντα από εμένα – έναν όποιο περαστικό – που έτυχε να την προσέξει καθώς τόσο ευσυνείδητα εκτελούσε το καθήκον της, σαν δίκαιο αντάλλαγμα της για την – έστω και τόσο σύντομη και φευγαλέα – θέση εργασίας που η ίδια ήταν τόσο τυχερή να βρει μέσα στους σκληρούς καιρούς της βαθιάς ανεργίας που κατατρώγει τα σπιτικά μας.
Έμαθα αργότερα πως η κοπέλα αυτή ανήκει σε ομάδα εργασίας του Δήμου μας που έχουν πεντάμηνη σύμβαση η οποία και δεν μπορεί – βάσει των ισχυόντων – να της ανανεώνεται. Ο μισθός της είναι Ευρώ 490 τον μήνα.
Τα εισιτήρια μετακίνησης της από και προς τη δουλειά της (2 λεωφορεία επί δύο φορές την ημέρα) και μαζί με ένα δροσερό νεράκι περιπτέρου και έναν καφέ στο πόδι, το σύνολο των αναγκαστικών αυτών ανθρώπινων μικροεξόδων της την εργάσιμη ημέρα της, ανέρχονται σε περίπου Ευρώ 200 τον μήνα.
Αυτά, για να της απομείνει τελικά το…..ιλιγγιώδες ποσό των Ευρώ 290 για την αντιμετώπιση των εξόδων της του μηνός!!
Αυτή είναι η αλήθεια. Κι' αν προσθέσουμε και τις πολύ σκληρές καιρικές συνθήκες ορισμένων ωρών του χειμώνα και του καλοκαιριού, και το ότι στην εργασία αυτή απασχολούνται κατά βάση γυναίκες που δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να έχουν ούτε μια τουαλέτα για τις ανθρώπινες ανάγκες τους, τότε τα περιθώρια αντοχής δεν είναι ανεξάντλητα και η συμμετοχή τους στα Κοινά με τις αναγκαστικές αυτές συνθήκες, παίρνει αξιοσέβαστες και δύσκολες να αντιμετωπισθούν διαστάσεις.
Στήν προκειμένη δε περίπτωση, η εικόνα της προσπάθειας της συγκεκριμένης κοπέλας να προσφέρει ότι μπορεί το καλλίτερο χωρίς κανένα απολύτως ιδιαίτερο αντάλλαγμα γνωρίζοντας ότι ο Νόμος δεν επιτρέπει την ανανέωση της σύμβασης της , παίρνει σχεδόν μορφή προσφοράς καλής θέλησης, όσο και εάν σκεφθούμε προς στιγμή κάπως πιο σκληρά η ρεαλιστικά και εκφράσουμε εκείνο που αλαφραίνει τη συνείδησή μας: "Δε λες που έχει δουλειά .Ακούς εκεί…έχει και παράπονο η καλή σου!"
Λάθος λοιπόν – κατά την γνώμη μου – αν το λετε και εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Κανένα απολύτως παράπονο δεν μαρτύρησε ούτε το πλατύ χαμόγελο της κοπέλας της μικρής μας ιστορίας, ούτε η άψογη ποιότητα και όρεξη για τη δουλειάς της! Η κοπέλα ήταν ευτυχισμένη που είχε έστω και αυτή τη θέση εργασίας τις τραγικές αυτές εποχές του κατακλυσμού της Πατρίδας.
Το παράπονο όμως και μέχρι και οργή, τα έχω εγώ αγαπητοί φίλοι, μαζί και καταφρόνια για όλους αυτούς τους ασυνείδητους βρομιάρηδες ρυπαντές των δρόμων, των πάρκων και των πλατειών που χωρίς κανένα δισταγμό αποβάλλουν μέρος από τη βρωμιά που σέρνουν πάνω τους από όπου περνούν η σταθούν, καθρεπτίζοντας και επιδεικνύοντας την ασταμάτητη ασυνειδησία τους: Ακαθαρσίες των σκυλιών τους, πλαστικά μπουκάλια, ντενεκεδένια κουτιά μπύρας ,αποτσίγαρα από τα τασάκια των αυτοκινήτων τους, μασημένες τσίχλες, σάπια φαγητά κλπ, κλπ.
Τελικά ξεβράζουν νύχτα-μέρα την συσσωρευμένη χυδαιότητα που κρύβουν μέσα τους καθώς ασφαλώς και την έλλειψη πολιτισμού που κατά βάση τους διακρίνει και είναι αυτοί βέβαια που κατά τα άλλα αναφέρονται κάθε λίγο στην Αρχαία Ελλάδα και τον Παρθενώνα και φυσικά δεν ξεχνούν και να τονίζουν στους ξένους που γελάνε διακριτικά όταν τους ακούν να επαίρονται για τις καταβολές που τους συνδέουν…..άμεσα με εκείνους που έχτισαν τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό!!
Όσο για την κοπέλα "παντός καιρού" με το πλατύ χαμόγελο που περιέγραψα, η δουλειά της διπλασιάζεται σε δόξα αυτών των "εχθρών μια καθαρής πόλης". Οι απαράδεκτοι αυτοί άνθρωποι, καλό θα ήταν έστω και ταπεινά να της ζητήσουν μέσα τους, κάποια "συγνώμη" για την απίστευτα άδικη συμπεριφορά τους.
Και τούτο γιατί σ'αυτή τη θαυμάσια κοπέλα που αντιπροσωπεύει τους συναδέλφους της που οι περισσότεροι τα δίνουν όλα για μια καθαρή πόλη, αξίζουν κάποτε και συγχαρητήρια.
Είναι αυτοί που ακολουθούν την περήφανη οδό της τίμιας εργασίας και δικαιούνται αυτοί, τα εύσημα. Οι άλλοι που η συμπεριφορά τους προδίδει ότι ενδεχομένως μεγάλωσαν χωρίς ποτέ κανένας να μην τους έμαθε ότι "άλλο αχούρι και άλλο σπίτι" αυτοί δικαιούνται περιφρόνηση και μόνο.
Θεωρώ λοιπόν το πρόβλημα σοβαρό και πρέπει να λυθεί σύντομα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά μαθαίνονται από μικρή ηλικία στο σπίτι και το σχολείο, αλλά φαίνεται ότι ζούμε σε εποχές που το ευρύτερο περιβάλλον γίνεται με τον καιρό στη διάρκεια της ζωής μας κάτι σαν δεύτερη φύση και μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή με σχεδόν πάντα αρνητικά αποτελέσματα.
Πρέπει κάποτε και επειγόντως να φθάσουμε στο σημείο να εκπολιτισθούμε κομμάτι παραπάνω, ώστε να μην χρειάζεται να υπενθυμίζουμε στον Νεοέλληνα π.χ. Να μαζεύει τα περιττώματα των σκυλιών του από το δρόμο, να μην ανακουφίζεται ο ίδιος στην πρώτη τυχούσα μάντρα, να μην φτύνει στο δρόμο, να μην ξεφορτώνεται τη νύχτα τα σκουπίδια του από το παράθυρο του αυτοκινήτου του – ακόμη και εάν έχει…. Μερσεντές η…. Καγιέν! – και τελικά να μην επιβαρύνει τους δρόμους που δεν του ανήκουν και που μοχθούν συνάνθρωποι μας μέρα-νύχτα να κρατήσουν καθαρούς.
Και πως άραγε μπορεί να γίνει το θαύμα;
Ίσως με ανάλογα σεμινάρια. Γιατί όχι; Tίτλος σεμιναρίων: "Αρχές αλληλοσεβασμού πολιτών" Εκεί θα διδάσκονται Σχέσεις Δήμου και Πολιτών, Αγάπη στον καλώς εννοούμενο Τοπικισμό, Συμμετοχή στα Δημοτικά Δρώμενα κ.λ.π. Έχω την βεβαιότητα ότι τέτοιου είδους θέματα θα ενδιέφεραν πολλούς από εμάς και θα βοηθούσαν πολύ το έργο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η άλλη μέθοδος βέβαια θα ήταν η παρακολούθηση στους δρόμους και Δημόσιους και Δημοτικούς χώρους εκάστου Δήμου και η επιβολή παραδειγματικών προστίμων στούς όσους θα συλλαμβάνονταν επειδή δεν σέβονται την υγεία και την περιουσία των συμπολιτών τους.
Αυτοί η μέθοδος ίσως να αποδεικνύονταν και αρκετά προσοδοφόρος μιας και οι περισσότεροι βρισκόμαστε ακόμη- κατά την άποψη μου- σε σχετικά νεαρή ηλικία από πλευράς πολιτισμένης συμπεριφοράς.
Εν πάση περιπτώσει, μέχρι να γίνουν – αν γίνουν ποτέ αυτά – πριν ασχημονήσουμε και πάλι όσοι συνηθίζουμε να βρωμίζουμε και να μολύνουμε τους δρόμους της πόλης μας, ας σκεφθούμε πως κάποιος εργαζόμενος θα κοπιάσει άλλη μια φορά να μαζέψει από κάτω το περίσσευμα της αντικοινωνικής και υπανάπτυκτης συμπεριφοράς μας.
Ας φυλάξουν αυτοί οι άθλιοι το οποιοδήποτε σκουπίδι τους για να το πετάξουν μέσα στο σαλόνι του σπιτιού τους. Σίγουρα εκεί θα είναι και "Ασορτί" με το ευρύτερο οικείο περιβάλλον τους!
{jcomments on}
