Οι αναδιανεμητικές συγκρούσεις δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν κάτω από το χαλί. Η στήριξη της αύξησης των μισθών και τα μέτρα για την αντιστροφή των ανισοτήτων δεν είναι μόνο κοινωνικά δίκαια, αλλά ίσως ο μόνος τρόπος για ανάπτυξη και βιώσιμη και δίκαιη-Αρθρο του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Πριν από περίπου δέκα χρόνια έγραψα ένα άρθρο, που δημοσιεύθηκε στην Αυγή, το οποίο επιχειρούσε να περιγράψει τη διεθνή οικονομική κρίση με τη βοήθεια τριών διαγραμμάτων.
Το πρώτο εξ αυτών παρουσίαζε τη διαρθρωτική ρήξη της σχέσης μεταξύ της αύξησης των μισθών και της αύξησης της παραγωγικότητας στην οικονομία των ΗΠΑ μετά τη διάλυση της σοσιαλδημοκρατικής συναίνεσης στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Ενώ οι δύο γραμμές του διαγράμματος αυξάνονταν σχεδόν πανομοιότυπα για τα εκατό χρόνια που προηγήθηκαν εκείνης της περιόδου, το διάγραμμα έδειχνε το βαθμό στον οποίο οι στάσιμοι μισθοί στη νέα εποχή δεν συμβάδιζαν με την αύξηση της παραγωγικότητας.
Το δεύτερο διάγραμμα ήταν πιο γνωστό ως η μεγάλη αναστροφή στην εισοδηματική ανισότητα, καθώς έδειχνε την αναστροφή στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού της σημαντικής μείωσης της ανισότητας που είχε συμβεί μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Τέλος, ένα τρίτο διάγραμμα έδειχνε, και πάλι μετά τις αρχές της δεκαετίας του 1970, την εντυπωσιακή αύξηση των χρηματοοικονομικών κερδών στο μερίδιο των συνολικών κερδών.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ……..
