Η δημοσιογράφος, Τίνα Σγουροπούλου, αποκαλύπτει στους αναγνώστες της Kifisia Press κάποιες από τις σημαντικότερες συνεντεύξεις της καριέρας της…
Μία από αυτές ήταν με τον διάσημο σκηνοθέτη, Ζαν Ζακ Ανό.
Για να προλογίσει την τελευταία του ταινία «Εχθρός προ των Πυλών» έφθασε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2001 ο βραβευμένος με Όσκαρ και Σεζάρ το 1977 Γάλλος σκηνοθέτης Ζαν Ζακ Ανό.
Η προβολή έγινε στο ιστορικό σινεμά «Αττικόν», που ήταν κατάμεστο από καλεσμένους του Χάρη Αντωνόπουλου δ/νοντος συμβούλου της Village Roadshow, που απόλαυσαν την επική πολεμική ταινία.
Την ιστορία του Βασίλη Ζάιτσεφ, του Ρώσου ελεύθερου σκοπευτή, κατά τη διάρκεια της μάχης του Λένινγκραντ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγραψε ο Ανό μαζί με τον συγγραφέα Αλέν Γκοντάρ, έπειτα από πολλών ετών αναζήτησης στοιχείων γύρω από το πρόσωπο αυτού του απλοϊκού βοσκού από τα Ουράλια, που έγινε Εθνικός Ήρωας για την πατρίδα του.
Το εξαίρετο καστ στο οποίο συμμετείχαν μεταξύ άλλων ο Τζουντ Λο, ο Έντ Χάρις, ο Μπομπ Χόσκινς, ο Τζόζεφ Φάινς, η Ρέιτσελ Γουάιζ, ο Ρον Πέρλμαν, με τον καλύτερο τρόπο φανέρωσαν κατά τη διάρκεια των δυο ωρών την πάλη με τον εαυτό τους μέσα στη δίνη του πολέμου.
Όταν όλοι πήραν τις θέσεις τους, πήρε το μικρόφωνο κι ο Ανό.
«Από μικρό παιδί αγαπούσα να χάνομαι μέσα στα βιβλία και να μεταφράζω αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και ποιητές, Ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής μου κρατούσαν συντροφιά κι έτρεφαν το μυαλό και την ψυχή μου.
Κι αυτό, όπως και τα άλλα ταξίδια μου, είναι ένας φόρος τιμής στη χώρα σας. Την τιμώ γιατί μου άνοιξε το μυαλό και την καρδιά μου. Με έβαλε μέσα σ ένα, διαφορετικό απ όλου του άλλου κόσμου, Πολιτισμό. Λατρεύω τον τόπο και την ιστορία σας. Και ξέρετε, είμαι περίεργος άνθρωπος εγώ. Είμαι Γάλλος, αλλά δουλεύω στο Χόλυγουντ.
Δουλεύω όμως «μακριά» από το Χόλυγουντ. Αγαπώ τη δουλειά μου και κάνω προσωπικά φιλμ με όσα μου παρέχει ο «εχθρός»», είπε χαριτολογώντας.
Και τελειώνοντας προσθέτει: «Και, κλείνοντας το σύντομο λόγο μου θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που με μάθατε να αγαπώ αυτό που εσείς έχετε δημιουργήσει, δηλαδή την Ευρώπη»……..
Μετά το τέλος της ταινίας ακολούθησε δεξίωση στο «Interni», όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με τον Ζαν Ζακ από κοντά.
Και αυτός, όπως ο σερ Σων Κόννερι, απλός, προσηνής, αυθόρμητος και γοητευτικός με τα καταγάλανα μάτια του και τα κάτασπρα σγουρά μαλλιά του.
Μου κράτησε σφιχτά το χέρι και μου απαντούσε…
«Όλες τις ταινίες μου τις αγαπώ το ίδιο. Για όλες κόπιασα και πόνεσα και προσπάθησα το ίδιο. Είναι όλες δημιουργήματά μου, παιδιά μου. Θα έλεγα όμως ότι έχω μια μικρή αδυναμία σε αυτή την τελευταία δουλειά μου, το «Εχθρός προ των Πυλών», γιατί κοπιάσαμε για να βγάλουμε τα εσώψυχα των ηρώων.
Εσάς πως σας φάνηκε; Πολύ δυνατό, κι απ΄ ότι άκουσα άρεσε σε όλους (σε αυτά τα λόγια φωτίστηκαν τα μάτια του και χαμογέλασε πλατιά).
«Τουλάχιστον άξιζαν οι προσπάθειες, ο κόπος, και η ψυχική κατάθεση για μια ακόμη φορά»…είπε ικανοποιημένος.
-Οι πρωταγωνιστές γιατί μιλούν με τη δική τους προφορά, αγγλική ή αμερικάνικη, κι όχι αγγλικά με ρώσικη ή γερμανική προφορά;
«Γιατί ήθελα να τους απελευθερώσω από το να σκέφτονται τον τρόπο με τον οποίο θα πρόφεραν ένα άγνωστο γλωσσικό ιδίωμα, για χάρη του γνωστού κινηματογραφικού κλισέ- μιμούμενοι τον απειλητικό τόνο της γερμανικής ή το βαρύ ήχο της ρώσικης γλώσσας.
Μιλώντας τη μητρική τους γλώσσα θα είχαν την ευκαιρία να συγκεντρωθούν στο ρόλο τους, να επικοινωνήσουν καλύτερα και μεταξύ τους και με το κοινό».
-Αν σας πρότειναν να συνεργαστείτε για την Ολυμπιάδα του 2004 θα δεχόσαστε;
«Πιστεύω ότι και στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί φωτισμένοι και ταλαντούχοι ειδικοί που μπορούν να κάνουν αξιόλογα πράγματα. Γιατί να προτείνουν σε μένα που θα κόστιζα και πολύ ακριβά; Όμως αν ζητούσαν συμβουλευτικά να συμμετάσχω θα το έκανα ευχαρίστως, γιατί όχι;».
