ΞΕΣΠΑΣΕ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς όταν δέχθηκε ερώτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία, μετά το τέλος του αγώνα της Παρτιζάν με τη Λιθουανική Λιετκαμπέλις.
Συγκεκριμένα, ο Ομπράντοβιτς αν και όπως αναφέρει η ιστοσελίδα «mozzartsport.com» αρχικά δεν ήθελε να απαντήσει, προχώρησε σε μια δήλωση θυμίζοντας τον βομβαρδισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ αλλά και τους πολέμους σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Συρία.
Ο Σέρβος θρύλος του Ευρωπαϊκού μπάσκετ θυμήθηκε την εμπόλεμη κατάσταση στην Γιουγκοσλαβία, αλλά και σε άλλες χώρες, κάνοντας έναν παραλληλισμό, όσον αφορά την αντίδραση του κόσμου σε κάθε περίπτωση.
«Δεν θέλω να κάνω καμία δήλωση, δεν είναι η πρώτη φορά, που συμβαίνει κάτι τέτοιο στις ζωές μας. Είμαι 62 χρονών. Θυμάμαι πολλά στη ζωή μου. Αλλά δεν θυμάμαι τον κόσμο να μιλάει τόσο πολύ, όταν η χώρα μου βομβαρδιζόταν το 1999. Δεν αντέδρασε ο κόσμος, δεν μίλησε. Στο Ιράκ επίσης, στην Συρία, στο Αφγανιστάν.
Τώρα, ο κόσμος μιλάει για όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία και φυσικά έχει το δικαίωμα να το κάνει. Σαν άνθρωπος, είμαι ενάντια σε κάθε πόλεμο, είναι τραγωδία όταν έστω και ένας πεθαίνει στον πόλεμο»
Υ.Γ. Για ποιο λόγο έγιναν ΟΛΑ!…
Όλη η αλήθεια…την αντέχης;;
Υ.Γ.1. Όταν η ΔΥΣΗ δολοφονούσε μέχρι και τα εγγόνια του Καντάφι με την Τουρκία να χαμογελά σαρδόνια…
Υπό το πρίσμα των Ρωσικών εγκλημάτων που συμβαίνουν στην Ουκρανία και την κατά τα άλλα υποκριτική στάση της Δύσης που κόπτεται τάχα για τις ζωές των αμάχων και την παραβίαση του διεθνούς δικαίου, να θυμίσουμε ότι η Συμμαχία δεν είναι «αθώα περιστερά».
Και δεν θα αναφερθούμε καν στην πολύπαθη Γιουγκοσλαβία, αλλά στη Λιβύη. Εκεί που η δύση παρασύρθηκε από διεφθαρμένους πολιτικούς για να παίξει το παιχνίδι της Τουρκίας, όπως έκανε σε ολόκληρη την λεγόμενη «αραβική άνοιξη».
Οι περισσότερες αεροπορικές επιδρομές που έγιναν ποτέ στην Αφρική από το ΝΑΤΟ, ήταν περισσότερες από 10.000 στη Λιβύη το 2011 με πάνω από 500.000 απώλειες, κυρίως αμάχων.
Μάλιστα, όταν το ΝΑΤΟ ρωτήθηκε σχετικά με τις απώλειες αμάχων και τον θάνατο των παιδιών του Καντάφι, επέμεινε ότι ήταν παράπλευρες απώλειες και κάτι φυσιολογικό στους πολέμους…
Από τον νατοϊκό βομβαρδισμό της Τρίπολης το 2011
Το ΝΑΤΟ στόχευσε το σπίτι του Μουαμάρ Καντάφι και το βομβάρδισε, σκοτώνοντας δύο από τους γιους και τα εγγόνια του. Το ΝΑΤΟ βομβάρδισε επίσης τη Λιβύη το 1986 και το 1989 και σε αυτούς τους βομβαρδισμούς πέθανε η μικρή υιοθετημένη κόρη του Καντάφι, Χάνα Καντάφι.
Σύμφωνα με αφρικανικές εκτιμήσεις στόχος του ΝΑΤΟ ήταν ένας: να εξαφανίσει τη γραμμή αίματος του Μουαμάρ Καντάφι.
Η Λιβύη είχε την καλύτερη οικονομία στην Αφρική και μια από τις καλύτερες στον κόσμο. Το μόνο που έκαναν η Χίλαρι Κλίντον, ο Ομπάμα και το ΝΑΤΟ ήταν να σβήσουν 42 χρόνια, κατά τα οποία υπήρξε εμφανής πρόοδος.
Ο Καντάφι δεν σκοτώθηκε επειδή συμπεριφέρθηκε άσχημα στους ανθρώπους του. Γιατί εξάλλου θα νοιαζόταν η Αμερική αν ένας πρόεδρος είναι δικτάτορας; Αν ήταν έτσι, ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε στη Ζιμπάμπουε θα έπρεπε να έχει πεθάνει νωρίτερα (σ.σ. πέθανε το 2019).
Ο Καντάφι, σύμφωνα με τους Αφρικανούς, σκοτώθηκε επειδή βρισκόταν στη διαδικασία να ενώσει την Αφρική μέσω μιας τράπεζας, ενός νομίσματος και ενός στρατού. Και αυτό ήταν κάτι που δεν έπρεπε να συμβεί. Και δεν συνέβη.
Αντίθετα, η Λιβύη έγινε έρμαιο της Τουρκίας και των σχεδίων του Ερντογάν για κυριαρχία στην αφρικανική ήπειρο. Και τα αποτελέσματα είναι ορατά.
Σήμερα, η Τουρκία εμποδίζει την διενέργεια δημοκρατικών εκλογών στην Λιβύη, κατά παράβαση όλων των συμφωνηθέντων, και όμως κανένας δεν ασχολείται…
