Η Διαφαινόμενη Άνοδος της άκρας Δεξιάς και στη χώρα μας προσελκύει το ενδιαφέρον ξένων παρατηρητών που ασχολούνται με την Ελλάδα, κυρίως λόγω της προσέγγισης του συγκεκριμένου χώρου στις μείζονες γεωπολιτικές εξελίξεις.
Το τελευταίο διάστημα για ευνόητους λόγους η προσοχή επικεντρωνόταν στις εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-την εκλογή του νέου Προέδρου, τις εσωκομματικές αναταράξεις, την αποχώρηση κορυφαίων στελεχών του.
Η πτωτική πορεία του κόμματος στις δημοσκοπήσεις, σε συνδυασμό με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, έφερνε στο προσκήνιο την πιθανότητα ανατροπής των συσχετισμών και, σε βάθος χρόνου, εκκίνησης μιας διαδικασίας συμπόρευσης των κομμάτων του χώρου ως κοινής κυβερνητικής πρότασης.
Ωστόσο, τέσσερις μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές η εικόνα είναι διαφορετική. Το ΠΑΣΟΚ έχει απωλέσει τη δυναμική και την αισιόδοξη προοπτική που εξέπεμπε μετά τις Εθνικές εκλογές και αδυνατεί να εκμεταλλευτεί τις εξελίξεις στο έτερο κόμμα της Κεντροαριστεράς.
Εάν, δε, το κόμμα πάρει στις Ευρωεκλογές ποσοστό χαμηλότερο των αυξημένων προσδοκιών που έχουν δημιουργήσει η ηγεσία και τα στελέχη του, θα εισέλθει το ίδιο σε κρίση εσωστρέφειας και αμφισβητήσεων.
Ακόμη κι αν η Ν.Δ. εξέλθει από την αναμέτρηση του Ιουνίου αποδυναμωμένη, όσο η Κεντροαριστερά παραμένει διαιρεμένη σε τουλάχιστον τρία κόμματα, δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησής της ως της μοναδικής πολιτικής δύναμης ικανής να κυβερνήσει τη χώρα.
Μάλιστα, ο κατακερματισμός του χώρου ενδεχομένως να επιδεινωθεί, καθώς εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς, και οι Δημοκράτες του Ανδρέα Λοβέρδου διεκδικούν ένα μικρό μερίδιο.
Η προσοχή αρχίζει να επικεντρώνεται στο πιθανό πλήγμα της Ν.Δ. από τα δεξιά. Αν η αυξανόμενη απήχηση της Ελληνικής Λύσης που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις συνεχιστεί-θα μπορούσε να βγει ακόμη και τρίτο κόμμα-θα πλήξει από τα δεξιά την απόλυτη κυριαρχία της Ν.Δ., ενώ δυνητικά μπορεί να δυσχεράνει τη δυνατότητα υλοποίησης δράσεων στην εξωτερική πολιτική, που δεν χαίρουν ευρείας αποδοχής από την ελληνική κοινωνία.
Προς το παρόν, η κινούμενη άμμος στην Κεντροαριστερά έχει ως αποτέλεσμα να μη νιώθει η Ν.Δ. απειλή.
Ταυτόχρονα, όμως, αυτή η παντοδυναμία «διευκολύνει» δυσαρεστημένες κοινωνικές ομάδες από κινήσεις όπως η προσέγγιση του Πρωθυπουργού στο ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, να επιλέξουν άλλα κόμματα και κυρίως αυτό του κ. Βελόπουλου.
Οι Ευρωεκλογές δεν βγάζουν Κυβέρνηση. Ωστόσο, εάν η Ν.Δ. λόγω και της χαλαρότητας της ψήφου υποχωρήσει από το 41% σε ένα ποσοστό λίγο πάνω από το 30% και η Ελληνική Λύση από το 5% εκτιναχθεί στο 10% ή και παραπάνω, προκύπτει το ερώτημα αν και σε ποιο βαθμό θα επηρεασθεί η στάση σε θέματα όπως η βοήθεια προς την Ουκρανία ή η προσέγγιση με την Τουρκία αρκετών Κυβερνητικών Βουλευτών, ειδικά από τη Β. Ελλάδα, οι οποίοι θα βρίσκονται αντιμέτωποι με τη δυσφορία και πιθανή απόρριψη από τους συντηρητικούς ψηφοφόρους τους στις επόμενες Εθνικές εκλογές.
