Οι συχνές συναντήσεις του Προέδρου της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν και του ηγέτη της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, προκαλούν ανησυχία. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, ιδιαίτερα οι αδιόρθωτοι ρωσόφιλοι, που ονειρεύονται την αρκούδα να κατεβαίνει προς τα κάτω και να….ισοπεδώνει τους μουσουλμάνους.
Αν υπολογίσουμε τις συναντήσεις και τις τηλεφωνικές τους επικοινωνίες, οι απολυταρχικοί αυτοί ηγέτες έχουν επαφή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Χθες είχαν ακόμη μία συνάντηση.
Κάποιοι «διέγνωσαν» ότι δεν πήγαν καλά οι συνομιλίες τους, κάποιοι άλλοι υποστήριξαν ότι τα βρήκαν σε όλα. Μόνο οι δύο γνωρίζουν το πραγματικό περιεχόμενο των συζητήσεών τους και λόγω αυτού αδυνατούμε να αναλύσουμε με ακρίβεια την κατάσταση.
Η αλήθεια είναι ότι συμβαίνει το εξής περίεργο: Ενώ συναντώνται και μιλούν τόσο συχνά, ενώ δημόσια τουλάχιστον δείχνουν μία εικόνα στενότατης συνεργασίας, η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν συνεχίζει να μην υποστηρίζει την Τουρκία στο Κυπριακό. Αντίθετα, μέχρι της στιγμής, είναι εμπόδιο στους σχεδιασμούς του Ταγίπ Ερντογάν στην Κύπρο.
Ο τρόπος συμπεριφοράς της Μόσχας στο Κυπριακό και η υποστήριξη της ειδικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου παίζονται φρικτά παιγνίδια εναντίον των Ελληνοκυπρίων, προβληματίζει τους αναλυτές. Διότι, πως μπορεί ένας ηγέτης, όπως ο Πούτιν, να συμφωνεί στα πάντα με τον Ερντογάν, και στο Κυπριακό να τάσσεται συνειδητά απέναντι του.
Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε, και να κλείσουμε το θέμα για να μην μας βασανίζει, ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» ή «μπροστά στα συμφέροντα πουλάνε και τη μάνα τους». Αλλά, ούτε αυτή η εξήγηση – ενώ έχει λογική – ικανοποιεί. Διότι ο Ταγίπ Ερντογάν, ένας ηγέτης κυριαρχημένος από ψυχασθένεια, και τόσο εκρηκτικός, δεν μπορεί να κρυφθεί.
Η ρωσική στάση στο Κυπριακό είναι λόγος για να τα σπάσει με τον Πούτν. Επισημαίνω, επίσης, ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας, ενώ καθυβρίζει τους πάντες, από την Αμερική και τη Γερμανία μέχρι την Ελλάδα και την Κύπρο, δεν τοποθετείται ούτε εκνευρίζεται με ενέργειες της Ρωσίας, οι οποίες είναι έκδηλα εναντίον των συμφερόντων του.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στη Συρία, όπου κατά καιρούς ο Ερντογάν τείνει να υποστηρίζει τις ρωσικές θέσεις και να ξεχνά ακόμα και τις δικές του. Γιατί σιωπά; Γιατί δεν εκρήγνυται ενώ σε άλλες περιπτώσεις εκνευρίζεται και ενοχλείται με το παραμικρό;
Είναι όλα αυτά λογικά ερωτήματα, τα οποία πρέπει να μας απασχολούν και να μας ανησυχούν, ώστε να μην πέσουμε από τα σύννεφα εάν η Μόσχα αλλάξει την πολιτική της και στην Κύπρο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είμαι από τους ανθρώπους που συνεχίζουν να πιστεύουν, καθώς έχω αποδείξεις, ότι η πολιτική της Ρωσίας στο Κυπριακό καθορίζεται από τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
Αυτός, πιστεύω, είναι ο μοναδικός λόγος που ο Πούτιν συγκρατείται και συνεχίζει την παραδοσιακή πολιτική της Μόσχας για την Κύπρο. Εάν αποχωρήσει ο Λαβρόφ μπορεί να βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων…..
{jcomments on}
