Η τουρκική επιθετικότητα, η εφαρμογή των επεκτατικών σχεδίων του καθεστώτος της Άγκυρας στην περιοχή, γίνεται εν πολλοίς ανενόχλητα.
Κι αυτό δεν οφείλεται προφανώς μόνο στο γεγονός ότι η προσοχή όλων είναι στην πανδημία και στους τρόπους αντιμετώπισης του κορωνοϊού (για τον Ερντογάν δεν είναι προφανώς τούτο προτεραιότητα).
Οφείλεται και σε μια γενικότερη προσέγγιση των διαφόρων διεθνών παικτών έναντι της Τουρκίας. Άλλωστε δεν χρειάζεται να αναζητηθούν θεωρίες των διεθνών σχέσεων και βιβλιογραφία για τους λόγους για τους οποίους τηρείται αυτή προσέγγιση.
Τα συμφέροντα καθορίζουν τις στάσεις, τις προσεγγίσεις. Και ασφαλώς δεν πρόκειται να βρεθεί καμία χώρα σε αντιπαράθεση με την Άγκυρα επειδή παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό είναι ξεκάθαρο και στα ζητήματα αυτά δεν χωράνε ψευδαισθήσεις.
Η Αμερικανική στάση, όπως και αυτή των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί να ικανοποιεί τη Λευκωσία. Κι αυτό γιατί είναι προφανές πως οι νέες τουρκικές προκλήσεις, με την αποστολή του γεωτρύπανου «Yavuz» στα θαλάσσιο-τεμάχια 6 και 7, υποβαθμίζεται.
Ταυτόχρονα διαμορφώνεται και μια νέα προσέγγιση, που αφορά τα όσα διαδραματίζονται από πλευράς Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η Αμερικανική θέση κινείται σε μια ρητορική καταδίκης των τουρκικών ενεργειών. Επί της ουσίας η Ουάσινγκτον επιχειρεί να δώσει την εντύπωση πως κρατά ίσες αποστάσεις.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…..
