Δε χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος πολιτικός αναλυτής ή να έχει ειδικές γνώσεις για να διαπιστώσει ότι η πολιτική της Ε.Ε είναι εντελώς αντιφατική, χαώδης και χωρίς προσανατολισμό.
Αναφέρουμε μερικά:
α: Ενώ έχει προηγμένη πολεμική βιομηχανία, πουλάει όπλα κι έχει εξοπλίσει άριστα όλα τα δορυφορικά σ’ αυτή κράτη με σκληρά ολιγαρχικά καθεστώτα, η ίδια δεν έχει οργανωμένη εξωτερική πολιτική, οργανωμένη άμυνα και οργανωμένο στρατό.
Είναι εντελώς ευάλωτη σε οποιαδήποτε επιθετική πολιτική όποιου κράτους αντίθετου στη δική της κουλτούρα και εναποθέτει την ευθύνη αυτή στο κάθε κράτος χωριστά το οποίο το υπερχρεώνει – βλέπε Ελλάδα – ώστε να εξοπλιστεί και βέβαια να φυλάξει τα σύνορά του που είναι και σύνορα της Ε.Ε. Ουσιαστικά χρεώνει τον εαυτό της και μένει χωρίς άμυνα.
β: Ενώ κατηγορεί τα κράτη – ιδιαίτερα τα μεσογειακά και την Ελλάδα φυσικά – ότι έχουν συγκεντρωτικό κράτος και δεν έχουν ευέλικτες δομές, η ίδια έχει δημιουργήσει στις Βρυξέλλες ένα σκληρό πολιτικό διευθυντήριο με άκαμπτες, γραφειοκρατικές δομές που από τη μια ελέγχει και εγκλωβίζει τα κράτη σε συγκεκριμένες πολιτικές που εγκρίνει το πολιτικό διευθυντήριο, από την άλλη καλεί τα κράτη να πολιτεύονται χωριστά κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν το κάθε κράτος «τιμωρείται» με απομόνωση, ειδικά μέτρα και άλλους τρόπους.
γ: Ενώ κατηγορεί τις Μεσογειακές χώρες, και ιδιαίτερα την Ελλάδα, για διαπλοκή, διαφθορά, και κατασπαταλήσει του κοινοτικού χρήματος με αδιαφανείς διαδικασίες, το πολιτικό διευθυντήριο της Ε.Ε αποτελείται από πολιτικούς, παράγοντες, επιτρόπους και άλλους αξιωματούχους με αόριστα καθήκοντα και ασαφή ρόλο, διεφθαρμένους, διαπλεκόμενους και μεταξύ τους και με τεράστια οικονομικά συμφέροντα, που διορίζονται μεταξύ τους, δεν ελέγχονται από κανένα και που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική ζωή και προβλήματα των Ευρωπαίων πολιτών.
Και βέβαια με τεράστιες αμοιβές που σίγουρα τις παίρνουν μετά από αποφάσεις που τις πήραν μεταξύ τους και μετά από αδιαφανείς διαδικασίες.
ε: Για την Ελλάδα ειδικότερα, ενώ την κατηγορεί για διαφθορά και κακοδιαχείριση με ολέθρια αποτελέσματα τόσο για την ίδια όσο και για τις άλλες χώρες της Ε.Ε οι ίδιοι τόσα χρόνια δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να επιδιώκουν με κάθε τρόπο, να στηρίζουν, να προβάλλουν, να πιέζουν ασφυκτικά και να εκβιάζουν τους Έλληνες πολίτες να ψηφίσουν όλους αυτούς που διαπλάκησαν, διέφθειραν και πήραν αποφάσεις που οδήγησαν στο αποτέλεσμα που υποτίθεται δεν αρέσει καθόλου στην Ευρώπη.
Από την μια δηλαδή τιμωρεί τους Έλληνες πολίτες για τους πολιτικούς που στήριζαν τόσα χρόνια από την άλλη τους εκβιάζει με κάθε τρόπο μην τύχει και δεν τους ξαναστηρίξει!!
Μοιάζουν οι Ευρωπαίοι να τρομάζουν στην ιδέα ότι υπάρχει περίπτωση να μην είναι οι ίδιοι που ήταν μέχρι τώρα στα πράγματα της Ελλάδας σε βαθμό παθολογικό και βέβαια ύποπτο.
Είναι πασιφανές πια ότι η Ευρώπη αυτούς ήθελε, αυτούς θέλει κι έτσι ήθελε να γίνουν τα πράγματα στην Ελλάδα και τώρα που το κατάφερε τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί και να χάσει τους πιστούς και βολικούς συνεργάτες της.
Μόνο που κι εδώ η Ευρώπη βλέπει αυτό που της αρέσει και παραβλέπει τον σημαντικότερο παράγοντα. Τους Έλληνες πολίτες και τι δυνάμεις αντίδρασης που δημιουργεί η πολιτική της. Ξεχνά ότι πίσω από τους συνεργάτες της με τους οποίους συνομιλεί δεν υπάρχει κανένας Έλληνας πατριώτης.
Οι Έλληνες έχουν πλήρως αποστασιοποιηθεί από όλο αυτό το σκηνικό, δεν εμπιστεύονται πια ούτε τους Έλληνες πολιτικούς, ούτε την Ε.Ε, κοιτάνε πως θα τα βγάλουν πέρα μόνοι τους και προσανατολίζονται αλλού.
Ήδη αρχίζουν να οργανώνονται, ειδικά στην περιφέρεια, να δημιουργούν οργανώσεις, κόμματα και ομάδες αντίδρασης με σκοπό να διεκδικήσουν δυναμικά και με σοβαρότητα τα δικαιώματά τους και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Οποιοσδήποτε έξυπνος κι αντικειμενικός ρεπόρτερ επισκεφτεί την Ελλάδα, κι όχι μόνο την Αθήνα, θα διαπιστώσει ότι η οργή που νοιώθουν οι Έλληνες για τα τεκταινόμενα έχει ξεπεράσει τα όρια ανοχής και ότι η θέληση και το πείσμα για πλήρη ανατροπή της παρούσης κατάστασης, για αποκατάσταση της αξιοπρέπειας και της περηφάνιας τους είναι η μόνη συζήτηση μεταξύ των Ελλήνων πολιτών και κοινός στόχος όλων.
Είναι βέβαιο ότι η Ευρώπη, όσο κι αν αισθάνεται ασφαλής ότι ελέγχει τα πράγματα, θα βρεθεί προ εκπλήξεως.
{jcomments on}
