Μου είναι αδιανόητο το πως η πλειοψηφία των κατοίκων της πόλης μας και όχι μόνον, κατορθώνει σε ιστορικές επετείους εορτασμού του Έθνους μας να μην υψώνει τη Γαλανόλευκη!
Να μην έχει την παραμικρή επιθυμία να εκφράσει συγκίνηση και να αποτίνει τιμή τουλάχιστον μεταξύ άλλων, στους αγωνιστές της Πατρίδας μας που άφησαν τη ζωή τους στον ίσκιο μιας αγνωμοσύνης η λησμονιάς μας.
Μου είναι ανεξήγητο, αυτή η καταραμένη αδιαφορία των συμπατριωτών μου που παγώνει την ψυχή μου όταν εγώ υψώνω ευλαβικά τη σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού μου με τα μάτια μου βουρκωμένα και με πικρές απορίες στο μυαλό μου: Σαν τι άραγε να επιθυμούν αυτοί οι επιλήσμονες; Να την καταργήσουμε τη Γαλανόλευκη μια και δεν τους χρειάζεται πια; Μήπως να καταργήσουμε και τον Εθνικό μας Ύμνο και μαζί την ιστορία ολόκληρης της Πατρίδας μας;
Από ότι αντιλαμβάνομαι και από ότι δείχνουν τα πράγματα στην πράξη, η Σημαία μας κυματίζει πλέον σχεδόν και μόνο, εκεί που το επιβάλλει κάποια υποχρέωση η κάποια διαταγή «άνωθεν» και – παρ' ολίγο να το ξεχάσω – εκεί που με το ζόρι σέρνονται κάτι τελευταία υπολείμματα πατριωτισμού σε όσους κάνουν τον κόπο να την…..ξεθάψουν από τα αζήτητα του μπαούλου τους!
Με περισσή λύπη συμπεραίνω πως μείναμε πια μόνο μια φούχτα απομεινάρια μια άλλης εποχής που τότε ακόμα σκιρτούσαμε κουνώντας στα παιδικά μας χέρια, μια χάρτινη σημαιούλα της δραχμής καθώς περνούσε η παρέλαση με μπροστάρη τον αείμνηστο συνταγματάρχη Νικήτα Τρύπο που με τα ξύλινα πόδια του βάδιζε αγέρωχος μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη ζωντανεύοντας το θρύλο του 41!!!
Τα γράφω αυτά επειδή δεν θέλω να ξαναζήσω τη θλιβερή εικόνα της Κηφισιάς μας που και φέτος πιστεύω ότι ντρόπιασε άλλη μια φορά την εικόνα της πόλης μας.
Μιας πόλης, που το μέγιστο ποσοστό των κατοίκων της, θεώρησαν περιττό για τους δικούς τους λόγους, να υψώσουν τη Γαλανόλευκη την οποία πιθανότατα να μην αγόρασαν και ποτέ ως είδος – κατά την κατάπτυστη άποψή τους – μη χρειαζούμενο!!
Όμως, η Τοπική Αυτοδιοίκηση του Δήμου μας και ιδιαίτερα ο Δήμαρχός μας Γιώργος Θωμάκος ο οποίος είχε την λεβεντιά να κατέβει ακομμάτιστος στις τελευταίες Δημοτικές εκλογές, θα ήταν νομίζω ευχής έργο, να θελήσει να αναλάβει μια σπουδαία πρωτοβουλία:
Να ηγηθεί ο Δήμος μας και να αναλάβει την Ανάσταση του ιερού μας συμβόλου στις συνειδήσεις των όσων ξέχασαν ίσως ακόμη και το χρώμα της Σημαίας μας!
Να ξαναζήσουμε τις καλές περασμένες εκείνες μέρες που την Γαλανόλευκη την υψώναμε με υπερηφάνεια και δεν την εξαφανίζαμε στα άδυτα.
Καταθέτοντας αυτές τις σκέψεις, μου ήλθε και μια απορία στο νου:
Προ ολίγων ημερών, στο Μνημόσυνο του ήρωα Παύλου Μελά όπου και χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος κ.κ. Κύριλλος, υποθέσαμε (τα Μέλη του Σωματείου "Καπετάν Μίκης Ζέζας"), ότι θα ήταν παρόντες και η πλειοψηφία των Δημοτικών μας Συμβούλων εις μνήμη του μεγάλου Μακεδονομάχου.
Εκείνου που έφυγε εκείνο το πρωί του 1904 από την Κηφισιά και σκοτώθηκε πολεμώντας για την ελευθερία της Μακεδονίας μας. Δυστυχώς όμως οι παρόντες ήταν μόνο…..τρείς και απόντες ήταν οι τριάντα οκτώ!!
Όπιου πάντως του περάσει από το μυαλό ότι μπορεί η απουσία Δημοτικών Συμβούλων σε μνημόσυνο ενός μεγάλου ήρωα του Έθνους μας να έχει οιαδήποτε σχέση με την απουσία της Γαλανόλευκης από τα περισσότερα σπίτια μας την ημέρα μεγίστης Εθνικής μας επετείου, νομίζω ότι θα πρέπει να θεωρηθεί απλά,……συμπωματική.
{jcomments on}
