Κάθε πολιτικό σύστημα έχει και τον δικό του εκλογικό νόμο.
Ο ισχύων εκλογικός νόμος αποτέλεσε βασικό εργαλείο για την επιβίωση του πολιτικού συστήματος της κλεπτοκρατίας, που οδήγησε στην φτωχοποίηση της κοινωνίας και στην υποτέλεια της χώρας.
Η απλή αναλογική μπορεί με μια πρώτη ματιά να φαίνεται σαν ικανοποίηση ενός πάγιου αιτήματος της Αριστεράς, ωστόσο, είναι, όμως, ώριμο τέκνο της ανάγκης και των καιρών.
Έρχεται ως φυσικό επακόλουθο μετά την κατάρρευση του φαύλου δικομματισμού που οδηγούσε σε μονοκομματικές κυβερνήσεις, αλλοιώνοντας τη βούληση του Ελληνικού λαού.
Η απλή αναλογική θα επιβάλλει την κουλτούρα της προγραμματικής συνεργασίας, τον διακομματικό έλεγχο και τη διαβούλευση, ενώ θα αποτρέψει τις οβιδιακές μεταμορφώσεις των κομμάτων, ανάλογα με το αν βρίσκονται στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση.
Έτσι, εξηγούνται και οι πανικόβλητες αντιδράσεις, στην κυβερνητική πρόταση, του εγχώριου διαπλεκόμενου κατεστημένου και των κομματικών παρακολουθημάτων του, καθώς νοιώθουν το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια τους.
Αναγκαίο καλό η απλή αναλογική, που ειρήσθω εν παρόδω εξυπηρετεί και τα ανίερα σχέδια των επικυρίαρχων για κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού.
Άλλωστε, φροντίζουν γι΄ αυτό, ταπεινώνοντας και ωθώντας τον ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο κάδρο με τους ανεκδιήγητους προκατόχους του.
Η κυβέρνηση θα κληθεί να φέρει εις πέρας μια «μίνι αξιολόγηση», εν μέσω θέρους, και να δώσει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή, έως το τέλος Αυγούστου, των εκκρεμών προαπαιτούμενων, χωρίς τα οποία δεν πρόκειται να εκταμιευθεί η υποδόση των 2,8 δισεκ. ευρώ, ενώ τον Σεπτέμβριο, άμα τη λήξει των μπάνιων του λαού, θα ζητήσουν νέα παρτίδα «αίματος», εστιάζοντας στα εργασιακά.
Στο πλαίσιο αυτό δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η είδηση για τις συζητήσεις που είχαν, στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, ο Α. Τσίπρας, με τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, τον Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ και τον Πορτογάλο πρωθυπουργό Αντόνιο Κόστα, σχετικά με την προοπτική συνεργασίας των χωρών του Νότου και των προοδευτικών δυνάμεων κατά της λιτότητας.
Ελπίζουμε ότι, ο Αντόνιο Κόστα, ενθάρρυνε τους ομολόγους του να τολμήσουν, όπως ο ίδιος, να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στο Βερολίνο.
Σημειώνουμε, γιατί πέρασε στα ψιλά, ότι, ο Πορτογάλος υπουργός εξωτερικών κάλεσε τον πρεσβευτή της Γερμανίας και του επέδωσε διαμαρτυρία για τις δηλώσεις του Σόιμπλε, περί του ενδεχόμενου επιβολής νέου Μνημονίου στην Λισαβόνα, επειδή παρέβη τις δημοσιονομικές της δεσμεύσεις, μπαίνοντας σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος…
Και να σκεφτείτε ότι, η κυβέρνηση στην Πορτογαλία δεν είναι Αριστερή, κεντροαριστερή είναι!…
