Μάλλον άκαιρη και για «μικροπολιτικές» σκοπιμότητες είναι η βιαστική έξοδος στις αγορές για νέο δανεισμό. Ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος θα περίμενε η έξοδος αυτή να γίνει μετά την οριστική διευθέτηση του χρέους (κούρεμα ή νέα ρύθμιση) και εφόσον αυτό κριθεί βιώσιμο.
Η βιαστική αυτή κίνηση της κυβέρνησης, ματαιώνει μάλλον οριστικά την περίπτωση του κουρέματος του χρέους. Φυσικά το κούρεμα του χρέους δεν το θέλουν τα μνημονιακά κόμματα, το θέλουν όμως τα αντιμνημονιακά.
Δυστυχώς, η κίνηση αυτή ακυρώνει εκ προοιμίου την όποια προσπάθεια της επόμενης κυβέρνησης για κούρεμα του χρέους ή δυσχεραίνει αφάνταστα την διαπραγμάτευση για ευνοϊκή ρύθμιση της αποπληρωμής του.
Πρώτα έπρεπε να γίνει το κούρεμα ή η ρύθμιση του χρέους και μετά να γίνει η έξοδος στις αγορές. Αυτό θα συνέβαινε μόνο αν τα κόμματα έβαζαν μπροστά τα συμφέροντα της χώρας και του λαού και όχι τα δικά τους μικροκομματικά συμφέροντα.
Ας φανταστούμε δηλαδή τι θα συμβεί, εάν τώρα η Ελλάδα δανειστεί από τις αγορές, αποκαθιστώντας έτσι μια κάποια σχέση επανόδου της και έπειτα έρθει μια άλλη κυβέρνηση και κουρέψει το δημόσιο χρέος.
Μετά, δεν πρόκειται ούτε στον αιώνα τον άπαντα, να μπορέσουμε να ξαναβγούμε στις αγορές. Κανείς δεν πρόκειται να μας εμπιστευτεί πλέον.
Επομένως αυτή η έξοδος που γίνεται τώρα, προφανώς ενόψει των ευρωεκλογών και επισπεύδεται προφανώς λόγω του θέματος Μπαλτάκου, δένει τα χέρια της χώρας οριστικά.
{jcomments on}
