Προτού η χώρα βρεθεί στην επαχθή εποχή του μνημονίου ,αποτελούσε κοινό τόπο το γεγονός ότι η παιδεία, η υγεία και η εθνική άμυνα έπρεπε να τυγχάνουν ιδιαίτερης προσοχής από την πολιτική εξουσία, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για περικοπές στα κονδύλιά τους, καθώς συνιστούν καθοριστικά στοιχεία της ανεξαρτησίας, της κοινωνικής συνοχής και της προόδου του ίδιου του κράτους.
Παρόλο που στους συγκεκριμένους τομείς υπήρξαν θύλακες διαφθοράς και σπατάλης, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν καθολικό γνώρισμα των δομών τους.
Εμβρόντητη η ελληνική κοινωνία διαπιστώνει καθημερινά μία διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση στους πυλώνες που συγκροτούν τους προαναφερόμενους τομείς με προφανή στόχο την απαξίωσή τους και την άνευ όρων παράδοσή τους σε ιδιωτικά, εγχώρια και ξένα, συμφέροντα που καραδοκούν.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί βιώνουμε τη συστηματική κακόβουλη επίθεση που εξελίσσεται σε βάρος μας, με στόχο τόσο την απομείωση του ρόλου μας όσο και την αποδόμηση του χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Κανείς δε μιλά για τον εκπαιδευτικό που αγωνίζεται από άκρη σ' άκρη σε όλη την επικράτεια με 600 ευρώ να υπερασπιστεί την εκπαιδευτική διαδικασία. Κανείς δε στέκεται στα επιτεύγματα των Ελλήνων μαθητών των δημοσίων σχολείων. Κανείς δεν υπολογίζει τις κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της τακτικής.
Μετά τα εξοντωτικά θέματα στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, μετά τον «ξαφνικό θάνατο» των πλέον δημοφιλών ειδικοτήτων στα επαγγελματικά λύκεια ΕΠΑΛ (νοσηλευτική, φυσιοθεραπεία, βρεφονηπιοκομεία κ.λ.π), μετά τον περιορισμό του ολοήμερου σχολείου και του νομοσχεδίου για το νέο λύκειο, υπάρχει κανείς ακόμα που να αμφιβάλλει ότι επιθυμούν η παιδεία να γίνει ταξική και προσβάσιμη μόνο στους οικονομικά ισχυρούς; Θέλουν να αποτρέψουν τους μαθητές από τις ισχυρές ειδικότητες επιδιώκοντας τη φθηνή και ανειδίκευτη εργασία, γιατί αυτή επιθυμούν οι δανειστές μας και οι εκφραστές τους.
Το νοσηρό σκηνικό συμπληρώνεται από προκλητικές δηλώσεις πρώην και νυν υπουργών των κομμάτων της συγκυβέρνησης που αντί να αναλογιστούν τις ευθύνες τους για τη διαχείριση που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν, αρέσκονται στο να κατασκευάζουν συνενόχους και να κουνούν το δάκτυλο στους εκπαιδευτικούς και σε άλλους επαγγελματικούς κλάδους προκειμένου να καλύψουν την ανεπάρκειά τους.
Άραγε δεν υπήρξαν ποτέ οι ίδιοι ή άτομα του περιβάλλοντός τους δέκτες της ελληνικής παιδείας από εκπαιδευτικούς του δημόσιου σχολείου; Και σα να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, η κοινή γνώμη επιδιώκεται να αποπροσανατολιστεί από το πραγματικό διακύβευμα για την ελληνική εκπαίδευση, με δηλώσεις που είτε αμφισβητούν ιστορικές αλήθειες είτε τη χρησιμότητα και τη σημασία της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών και των θρησκευτικών.
Άμεσα πρέπει η εκπαιδευτική κοινότητα να συνειδητοποιήσει ότι αντί να αναζητά ενόχους και υπαιτίους στις τάξεις της, να πιστέψει στο σύνολό της ότι κοινός σκοπός και στόχος είναι η προάσπιση και αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου και η προστασία του δικαιώματος των ελλήνων μαθητών στη δωρεάν και δημόσια εκπαίδευση.
Σκορδίλης Γιώργος
Μαθηματικός
Δημοτικός Σύμβουλος Κηφισιάς.
{jcomments on}
