Το χρέος από περίπου 120% του ΑΕΠ, πριν από τα Μνημόνια έπειτα από 10 χρόνια «σωτηρίας μας» σκαρφαλώνει στα 210% του ΑΕΠ.
Το ακατάλληλο ως και απάνθρωπο περιεχόμενο των Μνημονίων ήταν λίγο πολύ γνωστό από το 2013, όταν ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ είχε εκτενώς αναφερθεί στα σφάλματα του Ελληνικού προγράμματος.
Και συνεχώς από τότε πολλοί επώνυμοι, αλλοδαποί πάντοτε, αναφέρθηκαν στα προβληματικά Ελληνικά Μνημόνια. Κανονικά, οι δηλώσεις αυτές όφειλαν να ξεσηκώσουν θύελλα διαμαρτυριών από τους σκληρά δοκιμαζόμενους Έλληνες και να οδηγήσουν σε βάσιμες καταγγελίες και σε μερική παραγραφή του χρέους ή τουλάχιστον σε μια διόρθωση που θα περιόριζε τις θηριώδεις πλευρές του.
Διότι, ασφαλώς, εφόσον χρωστούσαμε, οφείλαμε να πληρώσουμε, όχι όμως με αντάλλαγμα την πλήρη εξαφάνισή μας.
Ωστόσο, δεν «κουνήθηκε φύλλο», αν εξαιρέσει κανείς ένα δικό μου άρθρο που δημοσιεύτηκε στη Γαλλική εφημερίδα «Le Monde» (μετάφραση: «Το λάθος του ΔΝΤ αποσιωπήθηκε», 12/03/2013).
Αντί μιας υγιούς Εθνικής Αντίδρασης για τα καταστρεπτικά μνημόνια που οι εταίροι μας επέβαλαν, οι αρμόδιοι εξακολουθούσαν να υπογράφουν νέα Μνημόνια, να αγωνίζονται για το πώς θα εκτελέσουν στο ακέραιο τις εντολές τους, παρότι αυτά αφαιρούσαν κάθε ίχνος Εθνικής Κυριαρχίας και παρότι εξαθλίωναν τον λαό, ενώ διαβεβαίωναν ανελλιπώς ότι «έρχεται η ανάπτυξη» και μαζί της «πακτωλός Άμεσων Ξένων Επενδύσεων».
Η Ελληνική οικονομία ήταν ήδη τελειωμένη και πριν από την πανδημία. Αυτή, απλώς, έβαλε την ταφόπετρα. Και, δυστυχώς, μόνο αν συνειδητοποιήσουμε πλήρως την καταστροφή, μόνον τότε θα αγωνιστούμε για τη σωτηρία μας.
Ποια είναι; Να παύσουμε να είμαστε πλήρως υποτελείς στους εταίρους μας, στους συμμάχους, στους φίλους και εχθρούς μας, και να λειτουργούμε ως ανεξάρτητο κράτος. Π.χ. να μην υποβιβάζουμε τη νοημοσύνη μας υποστηρίζοντας ότι «η κακοκαιρία σπρώχνει τα τουρκικά πλοία στο Αιγαίο»!
Η πανδημία πιστεύω ότι βοήθησε στο να συνειδητοποιήσει και ο τελευταίος πια Έλληνας ότι τα Μνημόνια που, όπως μας είχαν υποσχεθεί, θα μας ΕΣΩΖΑΝ τελικά μας ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ. Και όχι για 10, όχι για 20, όχι για 30 χρόνια από σήμερα, αλλά όσο φθάνει ο ανθρώπινος νους.
Να υπενθυμίσω συνοπτικά πού βρισκόμαστε:
Το χρέος από περίπου 120% στο ΑΕΠ, πριν από τα Μνημόνια, και απολύτως βιώσιμο τότε, έπειτα από 10 χρόνια «σωτηρίας μας» σκαρφαλώνει στο 210% του ΑΕΠ.
Αναλογιστείτε σε ποια ύψη θα ακουμπήσει εξαιτίας της πανδημίας. Και όλοι μαζί οι αλχημιστές να συσκεφτούν, αποκλείεται αυτό το χρέος να γίνει «βιώσιμο»…στον αιώνα τον άπαντα.
Που σημαίνει ότι η Ελλάδα παγιώνεται ως η πρώτη αποικία χρέους της Ε.Ε.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…….
