Οι Έλληνες στρατιωτικοί παραμένουν αιχμάλωτοι – ας μη φοβόμαστε τις λέξεις – ων Τούρκων. Η Αθήνα παρακολουθεί με «ολύμπια ψυχραιμία» και οι ΗΠΑ και η ΕΕ εκφράζουν την ελπίδα περί ταχείας απελευθέρωσης.
Εξαιρετικά. Αποτέλεσμα; Ουδέν. Και πως θα μπορούσε να υπάρξει. Ο Ερντογάν δεν θα πειστεί από ελπίδες, ούτε συγκινείται από την ελληνική ψυχραιμία.
Νικητής όντας στο Αφρίν, ξεκινώντας εντός του έτους την κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακουγιού, ο σουλτάνος ελάχιστα ενδιαφέρεται για την συνετή ελληνική στάση που έχει ως αποτέλεσμα την συνεχιζόμενη κράτηση των Ελλήνων στρατιωτικών.
Ελάχιστα επίσης ενδιαφέρεται για τα «αυστηρά μηνύματα» κάθε λογής της Αθήνας. Το Ακουγιού θα είναι έτοιμο το 2023, όπως διαβεβαίωσε η Ρωσία και κατόπιν θα είναι απλώς ζήτημα χρόνου η Τουρκία να καταστεί και πυρηνική δύναμη.
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Πέντε μόλις χρόνια απομένουν για να το διαπιστώσουμε. Η ουσία είναι ότι η Τουρκία συνεχώς ενδυναμώνεται. Έχει ήδη δημιουργήσει αμυντική βιομηχανία που της αποφέρει σοβαρά κέρδη, αλλά και σταδιακά την καθιστά ανεξάρτητη από τη διεθνή αγορά σε βασικά τουλάχιστον οπλικά συστήματα.
Οι εταιρείες της, κρατικές και ιδιωτικές, έχουν αναπτύξει συνεργασία με μεγάλους αμυντικούς οίκους σε όλο τον κόσμο με στόχο τη μεταφορά τεχνογνωσίας.
Αυτή η Τουρκία, δεδομένης και της δημογραφικής διαφοράς, σε ελάχιστο χρόνο, δεν θα είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί από την Ελλάδα, παρά τις πατριωτικές κορώνες.
Είναι επίσης παντελώς ανόητο να αναμένει η Ελλάδα βοήθεια από τον οποιοδήποτε στη Δύση – ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ – ακόμα δε χειρότερα από τη Ρωσία και καίγονται κάποιοι να τις προσφέρουν την Σύρο, βάσεις στο Αιγαίο και λοιπά φαιδρά, ξεχνώντας πως χάρη στη Ρωσική υποστήριξη «χορεύει» σήμερα ο Ερντογάν ακόμα και τους Αμερικανούς, που, κατά δήλωση Κασουλίδη, αδυνατούν να την επηρεάσουν.
Η κατάσταση για την Ελλάδα δεν θα φτιάξει. Ο χρόνος κυλά υπέρ του αντιπάλου εκτός κι ο Ερντογάν διαπράξει κάποιοι μοιραίο σφάλμα που θα υποχρεώσει τη Δύση να τον κατατάξει στο αντίπαλο στρατόπεδο και να του φερθεί ανάλογα. Το παιχνίδι της Άγκυρας είναι γενικά απλό.
Εκμεταλλεύεται το νέο δίπολο Δύσης-Ρωσίας και ισορροπεί εκεί προωθώντας τα συμφέροντά της. Αγοράζει ρωσικούς S-400 αλλά κλείνει το μάτι στη Μέρκελ και δεν κλείνει την πόρτα στις ΗΠΑ, ζητώντας την υποστήριξή τους για να εγκαταλείψει τον Πούτιν. Από την άλλη καλεί τον Ρώσο πρόεδρο να εγκαινιάσουν μαζί το πυρηνικό εργοστάσιο του Ακουγιού.
Παράνοια; Κάθε άλλο, απόλυτη εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης της Τουρκίας και του νέου Ψυχρού Πολέμου Ρωσίας-Δύσης.
Εξάλλου ο Ερντογάν έχει μια στρατηγική. Η Αθήνα τι έχει; Απλώς ακολουθεί τις εξελίξεις αδυνατώντας να τις προλάβει. Παραμένει «ψύχραιμη» σε μια στιγμή που επιβάλλεται να είναι παραπάνω από ανήσυχη.
«Παρακολουθεί» τις εξελίξεις ενώ θα έπρεπε να δράσει, γνωρίζοντας πως οι τελευταίες τουρκικές προκλήσεις και η σύλληψη των δύο στον Έβρο δεν είναι η ασθένεια αλλά απλώς τα συμπτώματα αυτής.
Δυστυχώς ο χρόνος δεν συγχωράει, τελειώνει. Αν δεν γίνει κάτι άμεσα για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής τα πράγματα απλώς θα χειροτερέψουν ακόμα κι αν στην Ελλάδα επιμένουμε να ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο.
Οι απέναντι έχουν άλλη άποψη και το δείχνουν ξεκάθαρα. Τι και αν μόνο το 54% των Ελλήνων δηλώνει πρόθυμο να πολεμήσει; Οι Τούρκοι δεν θα εκτιμήσουν διόλου τα φιλειρηνικά μας αισθήματα.
{jcomments on}
