Στις αρχές του Φλεβάρη, προ ολίγων ημερών, έλαβα ένα τηλεφώνημα: Μια χαρούμενη ζωντανή γυναικεία φωνή, μου συστήθηκε και μου είπε ότι τηλεφωνεί εκ μέρους της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής του Πολυδενδρίου Αττικής.
Ήταν μια πρόσκληση της Θεατρικής ομάδας «Από καρδιάς» που είχαν την καλοσύνη να με καλούν σε μια θεατρική παράσταση στο Μοναστήρι. Ένιωσα βαθιά συγκινημένος όταν άκουσα από την ευγενέστατη κυρία του τηλεφώνου, να μου γνωρίζει πως η παράσταση ήταν «Ο Παύλος Μελάς το σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα».
Η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής του Πολυδενδρίου Αττικής.
Μου ήταν εκείνη τη στιγμή δύσκολο να συνειδητοποιήσω πως μια συντροφιά φίλων του Μοναστηριού αυτού στα Βόρεια της Αττικής, το Μοναστήρι τους είχε αγκαλιάσει τόσο στοργικά αλλά και φλογερά και πως τους βοήθησε στο να δημιουργηθεί η αξιόλογη αυτή ερασιτεχνική θεατρική ομάδα που θα μας ξεναγούσε στα βήματα του ήρωα Μακεδονομάχου στον μεγάλο του αγώνα και τη μετέπειτα στην θυσία του για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας!
Δεν θα μπορούσα ποτέ να φαντασθώ ότι μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα υπό τη σκέπη της Ιεράς αυτής σπουδαίας Μονής , δυο βήματα από την Κηφισιά, θα μπορούσε να προσφέρει τόσο σημαντικό έργο
Στην προκειμένη περίπτωση μια σπάνια προσφορά σε μονοπάτια ιστορικά και βαθιά πατριωτικά που εκείνο το βράδυ με την παράσταση τους θα μας πρόσφερε Εθνική ψυχική πεμπτουσία, υπερηφάνεια και συγκίνηση.
Έτσι λοιπόν ,στην κατάμεστη αίθουσα των Πνευματικών εκδηλώσεων του Μοναστηριού, η άκρα σιωπή και ο απέριττος φωτισμός, κάλυψαν σεμνά και εντυπωσιακά όλη την ιστορική αυτή παράσταση. Θαυμάσαμε την προσπάθεια των ταλαντούχων ερασιτεχνών ηθοποιών.
Των φίλων αυτών της Ιεράς Μονής που κατόρθωσαν να μας συνεπάρουν στον πεντάμορφο κόσμο τους και να μας υποβάλουν σε επίκαιρες σκέψεις της πάλαι ποτέ Μεγάλης Ιδέας του Έθνους μας και της Ελληνικότητας της Μακεδονίας μας.
Γι' αυτήν την ιδέα που ζούμε και αναπνέουμε και που γι' αυτήν είμαστε – όσοι είμαστε – πανέτοιμοι να τα δώσουμε όλα κάθε στιγμή που θα χρειασθεί, ακολουθώντας έτσι τα χνάρια του Παύλου Μελά!
Είναι αλήθεια πως με την γνωριμία μου με τον άξιο και ακούραστο π. Εφραίμ, την εξαίρετη και σπουδαία Ελληνίδα και ψυχή των Πολιτιστικών εκδηλώσεων της Μονής κ. Ουρανία Χαβατζόγλου, πολλές σκέψεις ήλθαν στο νου μου.
Πάνω απ΄ όλες όμως, μια πικρία τύλιξε τις σκέψεις μου και φεύγοντας εκείνο το βράδυ από την Ι. Μονή, ρωτήθηκα: Γιατί άραγε;
Γιατί άραγε μπροστά στο θρύλο του Παύλου Μελά και του ζωντανού – νεκρού σπιτιού του, η Κηφισιά σιωπά και απαξιώνει – ως φαίνεται – το παλικάρι και πρωτομάρτυρα του Μακεδονικού μας αγώνα;
Γιατί κι' η διπλανή πονεμένη μας προσφυγική Ερυθραία τον ξέχασε τόσο άδικα;
Γιατί και η Εκάλη φαίνεται να αρνείται να σκύψει ταπεινά μπροστά στο μεγαλείο του μεγάλου Ηπειρώτη πρωτομάρτυρα;
Γιατί χιλιάδες μεγάλοι και μικροί της περιοχής μας, να μη γνωρίζουν καν που πέφτει το σπίτι του Μελά στην Κηφισιά μπροστά από το οποίο ίσως περνούν καθημερινά μη πιστεύοντας πως το κουφάρι που αντικρίζουν είναι το σπίτι του Μακεδονομάχου από το οποίο ξεκίνησε για τη Μακεδονία το 1904 και που για την απελευθέρωση της έδωσε τη ζωή του;
Το κουφάρι που σήμερα πια συμβολίζει το ερείπιο της ντροπής που τρίζει στους ανέμους της λησμονιάς!
Δεν υπάρχει άραγε κανένας Χριστιανός που να σκίζεται η καρδιά του; Ούτε οι επώνυμοι γείτονες κάτοικοι της περιοχής; Ούτε οι όποιοι αρμόδιοι;
Aυτοί τι κάνουν; Δεν βλέπουν τίποτα; Δεν πονούν; Στερέψανε όλων τα αισθήματα; Υπάρχουν άλλες πιο σπουδαίες προτεραιότητες που δεν τις γνωρίζουμε; Τι φταίει τέλος πάντων σ' αυτόν τον τόπο;
Κανείς δεν ανησυχεί και κανείς δεν φοβάται για το μέλλον της Ελλάδας που σε λίγο με αυτές τις καταβολές που μας διέπουν θα οδηγηθούμε στον σκοταδισμό παρελθουσών εποχών που θα μας τυλίξουν αργά η γρήγορα στο μαύρο τους πέπλο.
Ξυπνήστε αδελφοί μου κάποια στιγμή και απλώστε τη ματιά σας στην εικόνα του καταρρέοντος μνημείου της Τατοϊου 50.
Αγκαλιάστε την προσπάθεια να σώσουμε το Ιερό Σύμβολο του Μακεδονικού αγώνα. Το αγαπημένο σπίτι του Παύλου Μελά και μαζί μ' αυτό, ένα κομμάτι της ιστορίας της Πατρίδας μας που τραυματίζεται κάθε μέρα από τα βέβηλα χέρια των εχθρών μας.
Αγαπητοί φίλοι,
Υπάρχουν ακόμη και πάντα, πατριώτες που πονάνε πολύ για την Πατρίδα. Στρέψτε για λίγο το λογισμό σας στη μικρή θεατρική ομάδα της Ι. Μονής της Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι της Αττικής.
Εκεί, με οδηγό τους στα Πολιτιστικά δρώμενα την εξαίρετη Μάνα Ελληνίδα την κ. Ουρανία Χαβατζόγλου και πάνω απ' όλα τον άξιο, στοργικό και εμπνευσμένο Αρχιμανδρίτη π. Εφραίμ Παναούση την ψυχή της Μονής, εργάζονται ακούραστα πάνω σ' ένα πολύ μεγάλο έργο:
«Διδάσκουν αγάπη στην Πατρίδα μας και ευγνωμοσύνη σ' αυτούς που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για τη λευτεριά της».
Εκείνο λοιπό το αξέχαστο βράδυ, είχα την τιμή και τη μεγάλη χαρά να νιώσω και εγώ τη δύναμη και τη θέρμη των ανθρώπων που η ευαισθησία και ο άκρατος πατριωτισμός των με εντυπωσίασαν και μου χάρισαν περίσσιο θάρρος να βεβαιωθώ για κάτι που αφορά το Σωματείο μας: Το αίσθημα της σιγουριάς πως θα φθάσουμε στο ζητούμενο του ονείρου μας ακόμα κι' αν είμαστε μέχρι τότε έστω και μια φούχτα μόνο αγωνιστές για να σώσουμε το σπίτι-μνημείο του Παύλου Μελά από βέβαιη καταστροφή και εξαφάνιση.
Και θα αναφέρω και την συγκινητική πρόταση των καινούργιων μας φίλων: Μετά την παράσταση που έδωσαν στο Δήμο Αμαρουσίου, πρότειναν να δώσουν – εάν τους επιτραπεί – μία παράσταση και στο Δήμο Κηφισιάς με ένα μικρό εισιτήριο των π.χ. €5, και οι εισπράξεις να δοθούν στο Σωματείο «Καπετάν Μίκης Ζέζας» για τη διάσωση του καταρρέοντος θρυλικού Μνημείου!!!
Μεγαλείο η προσφορά τους. Ευλογημένη και μόνο η πρότασή τους.
Κρίμα που ακόμη και οι εύποροι κάτοικοι καθώς και οι δεκάδες μέγιστοι και διεθνείς επιχειρηματίες του Δήμου της Κηφισιάς δηλώνουν απόντες σ' αυτό το πατριωτικό κάλεσμα.
Σημεία των καιρών μας, η πρόκειται για τη Σιωπή τους προς απάντησή μας;
Δείτε την πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση από την εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου»…….για τον Παύλο Μελά πατώντας ΕΔΩ……
{jcomments on}
