Στις 26/05/2015 έλαβα στο ταχυδρομικό μου κουτί όπως και πλήθος άλλων δημοτών την ανακοίνωση της Διεύθυνσης Καθαριότητας και Ανακύκλωσης του Δήμου Κηφισιάς που φέρει την υπογραφή της αναπληρώτριας προϊσταμένης της εν λόγω διεύθυνσης κυρίας Παρασκευούλας Σκουτέλη (ΠΕ Αρχιτέκτονα Μηχανικού /Β’).
Εντύπωση μου προξένησε το γεγονός ότι η εν λόγω ανακοίνωση δεν φέρει ημερομηνία, παρόλο που ως έγγραφο της δημόσιας διοίκησης θα πρέπει να είναι πλήρες κατά το περιεχόμενό του συμπεριλαμβανομένης της ημερομηνίας σύνταξης και αποστολής του.
Εντύπωση, επίσης, προκαλεί το γεγονός ότι το κείμενο του εν λόγω εγγράφου είναι ανορθόγραφο. Δεν ξέρω την υπογράφουσα προσωπικά, αλλά φαντάζομαι ότι για να πάρει πτυχίο από πανεπιστήμιο τουλάχιστον γνώριζε και γνωρίζει να γράφει ορθογραφημένα καθώς και να προσέχει που βάζει την υπογραφή της.
Το κείμενο της πρώτης σειράς στην ανακοίνωση «Σας παρακαλούμε να γίνεται αρωγοί στην προσπάθειά μας για μια καθαρή και όμορφη πόλη….» βγάζει μάτι!
Όμως την αλγεινότερη των εντυπώσεων από την επικοινωνία της δημόσιας διοίκησης – της υπηρεσίας καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς εν προκειμένω – δημιουργεί αυτό καθαυτό το περιεχόμενο της ανακοίνωσης που δεν συνάδει με μια σοβαρή δημόσια διοίκηση και δη με βασικές αρχές και έννοιες που πρέπει να είναι γνωστές, να γίνονται σεβαστές και να καθίστανται ρητά πρόδηλες στην επικοινωνία της δημοτικής Αρχής με τους δημότες για το θέμα της καθαριότητας στο δήμο Κηφισιάς.
Όπως είναι γνωστό και στον πλέον αδαή περί τη δημόσια διοίκηση, ως Δίκαιο ορίζεται το σύνολο των γενικών κανόνων που ισχύουν σε συγκεκριμένη κοινωνία και ρυθμίζουν με τρόπο εξαναγκαστικό την κοινωνική συμβίωση.
Το δίκαιο ταυτίζεται με το έργο της κρατικής νομοθετικής μηχανής μίας συγκεκριμένης χώρας ή μιας ορισμένης γεωγραφικής περιοχής στην οποία ασκείται εξουσία τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως είναι ο δήμος Κηφισιάς το έργο αυτό ασκείται από τη δημόσια διοίκησης σε ορισμένο χρόνο με την παραγωγή κανόνων που σε επίπεδο δήμου μπορεί να είναι ατομικές ή κανονιστικές διοικητικές πράξεις, αδιάφορα αν οι εν λόγω κανόνες δικαίου ανταποκρίνονται ή όχι στο πνεύμα της δικαιοσύνης ή στο «κοινό» περί δικαίου αίσθημα.
Το Δίκαιο, λοιπόν, δηλαδή οι κανόνες που θέτει η δημοτική Αρχή δια του δημοτικού της συμβουλίου, εφαρμόζεται στην πράξη με δύο τρόπους:
1. Είτε εκούσια, δηλαδή με αυτόβουλη προσαρμογή της συμπεριφοράς των πολιτών σε αυτό,
2. Είτε αναγκαστικά, δηλαδή με την αναγκαστική συμμόρφωση των πολιτών στο περιεχόμενο των αποφάσεων της δημοτικής Αρχής, υπό την απειλή επιβολής κυρώσεων ή ποινών.
Στον τομέα της καθαριότητας στο δήμο της Κηφισιάς το δημοτικό συμβούλιο έχει ψηφίσει και ορίσει ως «Δίκαιο» σε τοπικό επίπεδο την υπ’ αριθμό 13/2008 Τοπική Κανονιστική Απόφαση για την Καθαριότητα στο Δήμο Κηφισιάς που αφορά στις υποχρεώσεις των κατοίκων και προβλέπει κυρώσεις για την περίπτωση μη τήρησης των υποχρεώσεων αυτών.
Συνεπώς, ο δήμος Κηφισιάς έχει κανονιστική διοικητική πράξη με πρόβλεψη κυρώσεων ως στοιχείο εξαναγκασμού των κατοίκων και δημοτών της Κηφισιάς για την τήρηση της καθαριότητας στο δήμο. Ο κανονισμός καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς έχει δημοσιευτεί και από της δημοσίευσής του τεκμαίρεται γνωστός στους δημότες.
Η δημοτική Αρχή μπορεί από καιρού εις καιρόν να γνωστοποιεί εκ νέου την κανονιστική απόφαση καθαριότητας στους δημότες, κάτι που με την ανακοίνωση της 26ης Μαΐου 2015 δεν φαίνεται να έγινε αφού κανένα κείμενο κανονιστικής διοικητικής πράξης δεν ήταν συνημμένο στην ανορθόγραφη και ελλιπή ενημέρωση που έκανε για τη δημοτική Αρχή η υπογράφουσα αναπληρώτρια προϊσταμένη της διεύθυνσης καθαριότητας.
Το Διοικητικό Δίκαιο που είναι το σύνολο των κανόνων δικαίου που αναφέρονται στην οργάνωση και δράση της δημόσιας διοίκησης προβλέπει λεπτομερώς τις υποχρεώσεις και το θεσμικό πλαίσιο για την άσκηση των αρμοδιοτήτων των οργάνων της δημόσιας διοίκησης, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα όργανα και υπηρεσίες της τοπικής αυτοδιοίκησης, τα οποία έχουν αρμοδιότητα να ασκούν δημόσια εξουσία και να θεσπίζουν δια του δημοτικού συμβουλίου μονομερώς κανόνες δικαίου.
Μεταξύ άλλων, το θεσμικό πλαίσιο για τη δράση και λειτουργία των οργάνων της δημόσιας διοίκησης, κι εν προκειμένω της υπηρεσίας Καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς, προβλέπει ότι η δημόσια διοίκηση υποχρεούται να λειτουργεί προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή προβλέπει ότι η δημόσια διοίκηση υποχρεούται να δρα με γνώμονα την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του λαού (γενική αρχή προστασίας δημοσίου συμφέροντος), δηλαδή με χρησιμότητα και ωφέλεια για τους διοικούμενους.
Η δράση των οργάνων της δημόσιας διοίκησης, και άρα της υπηρεσίας Καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς, διέπεται από σύνολο αρχών μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η αρχή της νομιμότητας ή της νόμιμης διοίκησης. Αυτή αποτελεί, ίσως, τη βασικότερη γενική αρχή του Διοικητικού Δικαίου.
Η αρχή της νομιμότητας δράσης της δημόσιας διοίκησης συνεπάγεται την υποχρέωση της δημόσιας διοίκησης να προβαίνει μόνο σε ενέργειες οι οποίες είναι σύμφωνες ή βρίσκονται σε αρμονία με τους ισχύοντες κανόνες δικαίου, δηλαδή οφείλει να ενεργεί μόνο ότι επιτρέπεται σε αυτήν από τους κανόνες δικαίου και ανάγεται στην αρμοδιότητα της.
Εν προκειμένω, η υπηρεσία Καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς υποχρεούται να σεβαστεί και εφαρμόσει το κείμενο της τοπικής κανονιστικής απόφασης για την καθαριότητα στο δήμο Κηφισιάς όπως αυτό περιγράφεται στην υπ’ αριθμό 13/2008 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Κηφισιάς συμπεριλαμβανομένων των διατάξεων σ’αυτό για την επιβολή κυρώσεων σε ρυπαντές δημότες, κατοίκους ή τρίτους.
Συνέπεια της αρχής της νομιμότητας δράσης της δημόσιας διοίκησης αυτού είναι ότι η δράση της δημόσιας διοίκησης υπάγεται αποκλειστικά στους ισχύοντες κανόνες δικαίου και υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο για την νομιμότητα της, δηλαδή τα διοικητικά δικαστήρια ελέγχουν με βάση τους κανόνες δικαίου (νόμους) αν η δημόσια διοίκηση έπραξε σωστά ή όχι, αν κινήθηκε μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας της.
Στο πλαίσιο του εν λόγω δικαστικού ελέγχου μπορεί να ελεγχθεί η υπηρεσία Καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς για το αν εφάρμοσε την τοπική κανονιστική απόφαση για την Καθαριότητα στην Κηφισιάς με την έννοια της επιβολής των προβλεπόμενων σ’ αυτήν την κανονιστική διοικητική πράξη οικονομικών κυρώσεων στους ρυπαντές του δήμου.
Οι οικονομικές κυρώσεις που προβλέπονται στην τοπική κανονιστική απόφαση για την Καθαριότητα στην Κηφισιά δεν είναι αντικείμενο συζήτησης πλέον για το αν είναι ορθές ή εσφαλμένες όπως προβλέπονται. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να καταστεί αντικείμενο συζήτησης μόνο ενόψει αρμοδιότητας του δημοτικού συμβουλίου για την αναθεώρηση της εν λόγω κανονιστικής διοικητικής πράξης περί το ύψος των προβλεπόμενων προστίμων και περί τις περιπτώσεις της επιβολής αυτών.
Όμως, επί του παρόντος τέτοιο θέμα δεν έχει προκύψει, επομένως τα προβλεπόμενα πρόστιμα στην κανονιστική απόφαση υπ’ αριθμό 13/2008 πρέπει να επιβάλλονται στους ρυπαντές ανεξάρτητα από τυχόν αντιρρήσεις τους περί τη νομιμότητα αυτών.
Άλλωστε, η δημόσια διοίκηση και εν προκειμένω το δημοτικό συμβούλιο Κηφισιάς αναφορικά με την υπ’ αριθμό 13/2008 απόφαση για την τοπική κανονιστική καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς καλύπτεται από το τεκμήριο της νομιμότητας το οποίο αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των διοικητικών πράξεων, δηλαδή των πράξεων των εκδιδόμενων από τη δημόσια διοίκηση.
Σύμφωνα με αυτό, μια διοικητική πράξη τεκμαίρεται ότι είναι ορθή και νόμιμη, ακόμα και αν είναι προδήλως αβάσιμη ή παράνομη ή νομικά πλημμελής. Αρχικά ο πολίτης οφείλει σε κάθε περίπτωση να συμμορφωθεί με αυτή. Δεν είναι δυνατόν να τη θεωρήσει ο πολίτης άκυρη ή ανίσχυρη και να μην την εφαρμόσει.
Αυτό δικαιούται να το κάνει μόνο όταν η διοικητική πράξη ακυρωθεί με δικαστική απόφαση ή ανακληθεί από την ίδια τη διοίκηση με νεότερη διοικητική πράξη. Συνεπώς, με βάση τη τεκμήριο της νομιμότητας της διοικητικής πράξης κάθε διοικητική πράξη παράγει όλα τα έννομα αποτελέσματα της, ανεξάρτητα από τυχόν νομική πλημμέλεια της, μέχρις ότου ακυρωθεί με δικαστική απόφαση ή ανακληθεί ή καταργηθεί με νεότερη διοικητική πράξη.
Επιπλέον, σύμφωνα με την αρχή της νομιμότητας, η δημόσια διοίκηση και εν προκειμένω η υπηρεσία Καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς είναι υποχρεωμένη να πράττει μόνο εκείνο που της επιτάσσει ή της επιτρέπει ο νομοθέτης.
Και αναφορικά με την εφαρμογή της τοπικής κανονιστικής απόφασης για την Καθαριότητα στο δήμο Κηφισιάς, αυτό σημαίνει ότι η υπηρεσία Καθαριότητας είναι υποχρεωμένη να την εφαρμόζει στην ολότητά της και όχι κατά βούληση και εν τμήματι δηλαδή να εφαρμόζει επιλεκτικά διατάξεις της εν λόγω κανονιστικής πράξης και να μην εφαρμόζει άλλες που προβλέπουν την επιβολή προστίμων για τους παρανομούντες ρυπαντές.
Με άλλα λόγια, η τοπική κανονιστική πράξη για την Καθαριότητα στο δήμο Κηφισιάς δεν δεσμεύει μόνο τους δημότες, κάτοικους ή επισκέπτες του δήμου Κηφισιάς, αλλά δεσμεύει επίσης και την υπηρεσία Καθαριότητας καθώς και κάθε δημόσια υπηρεσία και νομικό πρόσωπο του δήμου Κηφισιάς.
Στο πλαίσιο της δέσμευσης των υπηρεσιών και νομικών προσώπων του δήμου Κηφισιάς εξετάζεται και η αστική ευθύνη του δημοσίου για τα πρόσωπα αυτά περί την υποχρέωσή τους για αποζημίωση των πολιτών που ζημιώνονται από τη μη εφαρμογή της τοπικής κανονιστικής απόφασης για την Καθαριότητα του δήμου Κηφισιάς από τους καθ’ ύλην αρμοδίους για την εφαρμογή της.
Δηλαδή, οι δημότες μπορούν να στραφούν αστικά κατά της υπηρεσίας Καθαριότητας και των προϊσταμένων αυτής αν κατά την άσκηση της υπηρεσίας τους παραβιάζουν την κανονιστική πράξη υπ’ αριθμό 13/2008 μη επιβάλλοντας τα προβλεπόμενα πρόστιμα στους ρυπαντές ή άλλως, παρόλο που έχουν υποχρέωση για την εφαρμογή της κανονιστικής πράξης, και από την παραβίαση αυτή επέρχεται ζημία στους δημότες, συνήθως συνισταμένη σε διατάραξη νομής από τους σωρούς των σκουπιδιών που μαζεύονται πλησίον των οικιών τους ή σε απομείωση της αξίας των οικιών τους από τη συνεχή παρουσία σκουπιδιών πλησίον των οικιών τους.
Μία από τις βασικές αρχές στην άσκηση της χρηστής διοίκησης είναι και αυτή περί την εξουσία του διοικητικού καταναγκασμού των διοικητικών οργάνων.
Διοικητικός καταναγκασμός είναι η αρμοδιότητα των διοικητικών οργάνων, σε περίπτωση άρνησης του διοικούμενου να συμμορφωθεί με την ρύθμιση της διοικητικής πράξης, να προβαίνουν στον εξαναγκασμό του δια της βίας ή στην άρση της σχετικής πραγματικής κατάστασης με δικά τους μέσα.
Στο πλαίσιο, λοιπόν, της χρηστής δημόσιας διοίκησης είναι και η πρόβλεψη των προστίμων στην τοπική κανονιστική απόφαση υπ’ αριθμό 13/2008 ως μέσου διοικητικού καταναγκασμού των ρυπαντών στην Κηφισιά.
Η μη επιβολή προστίμων ισοδυναμεί με εκούσια και παράνομη στέρηση της δημοτικής Αρχής από την εξουσία διοικητικού καταναγκασμού περί την εφαρμογή της κανονιστικής απόφασης για την καθαριότητα.
Επιπλέον, η μη επιβολή προστίμων κατά των ρυπαντών στην Κηφισιά υπόψη των διατάξεων της τοπικής κανονιστικής απόφασης για την καθαριότητα καταστρατηγεί την αρχή της υπεροχής του δημόσιου συμφέροντος στην άσκηση της δημόσιας διοίκησης. «Δημόσιο Συμφέρον» είναι το συμφέρον του λαού που είναι οργανωμένος σε κράτος ή σε δήμο, για την ανάλυση αυτή.
Η δημόσια διοίκηση είναι υποχρεωμένη κατά την επιλογή περισσότερων εξίσου νόμιμων λύσεων να επιλέξει εκείνη τη λύση, που κατά την κρίση της εξυπηρετεί καλύτερα το δημόσιο συμφέρον.
Και το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετείται καλύτερα όταν οι ρυπαντές στην Κηφισιά «παίρνουν το μάθημά τους» με την επιβολή σ’ αυτούς χρηματικών κυρώσεων ή την επιβολή άλλων προβλεπόμενων στο νόμο κυρώσεων οσάκις αυτοί ρυπαίνουν κατά σύστημα και «κάνοντας το χαβά τους».
Αλλά και η αρχή της ισότητας έχει εφαρμογή στην περίπτωση της επιβολής κυρώσεων στους ρυπαντές της Κηφισιάς. Η αρχή της ισότητας επιτάσσει στη δημόσια διοίκηση του δήμου την ίση μεταχείριση όμοιων περιπτώσεων και τη διαφορετική μεταχείριση διαφορετικών περιπτώσεων.
Από το γεγονός όμως ότι η δημόσια διοίκηση του δήμου και δη η παρελθούσα διοίκηση Χιωτάκη, δεν εφάρμοσε, στο παρελθόν, την τοπική κανονιστική καθαριότητας ή παρανόμησε κατά περίπτωση, η αρχή της ισότητας δεν δημιουργεί υποχρέωση της υφιστάμενης δημόσιας διοίκησης Θωμάκου να μην εφαρμόσει το νόμο ή να παρανομήσει πάλι σε μία όμοια περίπτωση («ουκ ισότης εν τη παρανομία» = «καμία ισότητα στην παρανομία»).
Η καθαριότητα στην Κηφισιά δια της εφαρμογής της τοπικής κανονιστικής απόφασης υπ’ αριθμό 13/2008 για την Καθαριότητα στο δήμο αυτό εκπορεύεται από συνταγματική επιταγή για την προστασία του περιβάλλοντος.
Στην προστασία αυτή υπάγεται και η καθαριότητα με την οποία έχει επιφορτιστεί η υπηρεσία Καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς.
Στο άρθρο 24 του Συντάγματος ορίζεται ότι:
«1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας….»
Δηλαδή, το κράτος, όπως εν προκειμένω εκφράζεται από το τη δημοτική υπηρεσία Καθαριότητας Κηφισιάς, οφείλει να προστατεύει με ιδιαίτερα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον στην Κηφισιά.
Το δημοτικό συμβούλιο Κηφισιάς και η υπηρεσία Καθαριότητας του δήμου οφείλουν να λαμβάνουν μέτρα που συντελούν στην εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών όρων διαβίωσης των κατοίκων και στην αναβάθμιση και όχι επιδείνωση ή υποβάθμιση του οικιστικού περιβάλλοντος, δηλαδή δεν δικαιούνται να μειώσουν τους ελεύθερους χώρους, το πράσινο, τα δάση κλπ, διότι αυτά αποτελούν «πολεοδομικό κεκτημένο», και δεν δικαιούνται να παραμένουν άπραγοι περί την εφαρμογή της τοπικής κανονιστικής απόφασης για την καθαριότητα ή να εξαντλούν την επιβολή του νόμου σε ανακοινώσεις με περιεχόμενο παράκλησης και μόνον.
Το Δίκαιο του Περιβάλλοντος που είναι σύνολο κανόνων δικαίου που αποσκοπούν στην διατήρηση, αποκατάσταση ή βελτίωση του περιβάλλοντος και στην αντιμετώπιση της οικολογικής βλάβης αποτελεί κλάδο του ειδικού διοικητικού δικαίου.
Ξεκίνησε να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης μετά την ψήφιση του Συντάγματος του 1975, κυρίως λόγω του άρθρου 24 του Συντάγματος, που καθιστά την προστασία του περιβάλλοντος ως θεμελιώδη αποστολή του κράτους.
Η προστασία του περιβάλλοντος έχει διέλθει 2 στάδια: την προστασία του ως μέσο για την εξασφάλιση άλλων σκοπών (π.χ. υγεία, ανθρώπινη ζωή) και την προστασία του ίδιου του περιβάλλοντος ως αυτοσκοπού.
Σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος, το κράτος και εν προκειμένω ο δήμος Κηφισιάς έχει τις εξής υποχρεώσεις:
α)υποχρέωση για λήψη ιδιαίτερων θετικών μέτρων προστασίας, δηλαδή υποχρέωση να λαμβάνει ο ίδιος ο δήμος δια των οργάνων και υπηρεσιών του θετικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος και υποχρέωση να το προστατεύει, όταν αυτό υφίσταται οποιαδήποτε προσβολή από τρίτους-ιδιώτες συμπεριλαμβανομένης στην έννοια της προσβολής και της ρύπανσης.
Τα μέτρα αυτά διακρίνονται περαιτέρω σε:
-προληπτικά μέτρα, τα οποία συνήθως σχετίζονται με την έκδοση αδειών (π.χ. άρνηση χορήγησης άδειας, χορήγηση άδειας με περιοριστικούς όρους, μέτρα παρακολούθησης μιας βιομηχανικής εγκατάστασης),
– κατασταλτικά μέτρα, σε περίπτωση που έχει συντελεστεί η προσβολή (π.χ. πλήρης ή μερική ανάκληση της άδειας, επιβολή ποινικών ή χρηματικών κυρώσεων)
β)υποχρέωση προς αποχή, δηλαδή υποχρέωση να μην προβαίνει ο ίδιος ο δήμος Κηφισιάς σε ενέργειες που βλάπτουν το περιβάλλον (π.χ. κρατικές βιομηχανικές εγκαταστάσεις).
Μέσα στο πλαίσιο της υποχρέωσης για την προστασία της προστασίας του περιβάλλοντος και βασική αρχή του Δικαίου του Περιβάλλοντος στην ημεδαπή έννομη τάξη είναι η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» που μετουσιώνεται σε κανόνα δικαίου στο περιεχόμενο της τοπικής κανονιστικής διοικητικής πράξης υπ’ αριθμό 13/2008 για την καθαριότητα στην Κηφισιά με την πρόβλεψη κυρώσεων κατά των ρυπαντών, δηλαδή την επιβολή διοικητικών προστίμων.
Σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», η ευθύνη και το κόστος της περιβαλλοντικής ζημίας πρέπει να αναλαμβάνεται από τον ρυπαίνοντα και όχι από την ολότητα.
Έτσι, δεν νοείται οι δημότες Κηφισιάς να πληρώνουν το κόστος της αποκατάστασης της ρύπανσης, της αποκομιδής απορριμμάτων, γενικών, κηπαίων ή άλλων, από το δημόσιο χώρο όπου ο ρυπαντής τα έχει παράνομα αποθέσει, αντί να υφίσταται το κόστος αυτό επιπλέον του σχετικού διοικητικού προστίμου ο ρυπαντής και μόνον.
Δεν νοείται, επίσης, να πληρώνουν οι δημότες την αντικατάσταση του κάδου απορριμμάτων που εξαφάνισε ο ρυπαντής, και ο οποίος είναι δημόσια ιδιοκτησία στην οποία έχει γίνει χρησιδάνειο από το δημότη.
Αυτός που έχασε τον κάδο του ή τον εξαφάνισε γιατί ανοήτως πιστεύει ότι η ύπαρξη κάδου απορριμμάτων μπροστά από την κατοικία του μειώνει την νομιζόμενη αξία της, πρέπει να υποστεί το κόστος της δαπάνης αγοράς νέου κάδου και το πρόστιμο που προβλέπεται για την απώλεια της δημόσιας περιουσίας που είναι οι κάδοι απορριμμάτων.
Η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» προέρχεται από την οικονομική επιστήμη. Αναγκάζοντας τους επιχειρηματίες ή ιδιώτες να ενσωματώσουν το κόστος της ρύπανσης στο συνολικό κόστος του προϊόντος, της υπηρεσίας ή της διαμονής τους, η αρχή αυτή τους παροτρύνει να επιλέγουν φιλοπεριβαλλοντικές μεθόδους παραγωγής ή παροχής υπηρεσιών ή διαβίωσης και αντιρρυπαντικό modus operandi και modus vivendi.
Επειδή με τη χρήση των φυσικών πόρων από τις επιχειρήσεις ή τα φυσικά πρόσωπα δημιουργούνται κοινωνικά κόστη, όπως π.χ. το κόστος για τη θεραπεία ασθενειών που προκαλούνται από την ρύπανση, τα οποία τα πληρώνουν οι «παθόντες», η αρχή αυτή επιβάλλει να τα πληρώνει ο «ρυπαίνων».
Η αρχή αυτή δεν επιφέρει απλώς μια οικονομική κύρωση, αλλά τονίζει την έννοια της ευθύνης που έχει ο ρυπαίνων και γενικότερα κάθε πολίτης για τη διαφύλαξη του περιβάλλοντος.
Το περιβάλλον δεν πρέπει να θεωρείται αγαθό που προσφέρεται δωρεάν και το οποίο μπορεί ο καθένας να σπαταλά ελεύθερα και χωρίς συνέπειες.
Όλα τα παραπάνω τεκμαίρονται ότι είναι γνωστά τόσο στην αιρετή διοίκηση της υπηρεσίας Καθαριότητας του δήμου Κηφισιάς όσο και στους υπαλλήλους της υπηρεσίας αυτής που εργάζονται στο δύσκολο έργο της αποκομιδής των απορριμμάτων που παράγονται καθημερινά στο δήμο. Και επειδή τεκμαίρονται ως γνωστά, γι’ αυτό και απαιτείται η εφαρμογή τους αδιακρίτως και χωρίς υποσημειώσεις ή αυθαιρεσίες.
Η παρελθούσα διοίκηση Χιωτάκη χαρακτηρίστηκε από πολλούς από αναποτελεσματικότητα στην εφαρμογή της τοπικής κανονιστικής απόφασης για την καθαριότητα στο δήμο Κηφισιάς γιατί έκανε κανόνα την μη επιβολή κυρώσεων στους ρυπαντές.
Η αγωνία της να λαϊκίσει, η τάση της να συμπεριφερθεί ψηφοθηρικά, και η εμπειρία της στο να αυθαιρετήσει στο θέμα της καθαριότητας και της εφαρμογής του νόμου περί αυτήν την οδήγησαν στην απώλεια της εξουσίας στο δήμο.
Η πλειοψηφία των δημοτών καταψήφισε αυτούς που έκρινε ανεπαρκείς στην εφαρμογή του νόμου και αναποτελεσματικούς να επιτύχουν στο έργο της χρηστής δημόσιας διοίκησης στην Κηφισιά και ανέδειξε τη νέα διοίκηση του δήμου με την εντολή να την ασκήσει σύννομα και χρηστά.
Η μη εφαρμογή της τοπικής κανονιστικής απόφασης για την καθαριότητα στην Κηφισιά είναι ένα δείγμα γραφής μη σύννομης και μη χρηστής συμπεριφοράς στη δημόσια διοίκηση του δήμου, και είναι λόγος για να αξιωθεί εκ νέου, στο βαθμό που αυτό θα συνεχιστεί, η αποπομπή των ανεπαρκών, λαϊκιστών, αυθαιρετούντων και αυτόκλητων νομιζόμενων «σωτήρων» της ευταξίας και καθαριότητας στο δήμο Κηφισιάς.
Αν δεν εφαρμόσετε το νόμο κ.κ. της Υπηρεσίας Καθαριότητας του Δήμου Κηφισιάς, να είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε την αυστηρή κριτική μας, έστω και αν μαζί πορευτήκαμε για να απαλλαγούμε από την προηγούμενη διοίκηση με επικεφαλής υπόδικο και ήδη πρωτόδικα καταδικασθέντα για παράβαση καθήκοντος.
{jcomments on}
