H Νίτα Παγώνη είναι ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου με πολλές επιτυχημένες παραστάσεις στο ενεργητικό της τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο και φυσικά στο θέατρο.
Την περίοδο αυτή πρωταγωνιστεί με τον Βύρωνα Κολάση στο έργο του Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω «Αγαπημένε μου ψεύτη» στο οποίο ο κορυφαίος συγγραφέας αφηγείται την επί 40 χρόνια σχέση του με τη διάσημη Αγγλίδα ηθοποιό Πατρίτσια Κάμπελ. Ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας και των δύο πρωταγωνιστών.
Με την ευκαιρία της επίσημης πρεμιέρας του προ ημερών, συνομιλούμε με την Νίτα Παγώνη.
-Κυρία Παγώνη μιλήστε μας για τα παιδικά σας χρόνια και την απόφασή σας να ασχοληθείτε με το θέατρο.
«Το σπίτι των παιδικών μου χρόνων βρισκόταν απέναντι από το θέατρο Κοτοπούλη κι εγώ είχα την ευκαιρία να βλέπω κάθε τόσο τους ηθοποιούς να μπαίνουν και να βγαίνουν. Με πήγαιναν από πολύ μικρή στο θέατρο κι αυτό με επηρέασε. Με μάγευε αυτή η μεταμόρφωση που σε μετέφερε σ άλλον κόσμο.
Γινόσουν ένα άλλο πλάσμα, έφευγες από αυτό που ήσουν. Θα μπορούσα να πω πως αυτή η πρώτη επικοινωνία στάθηκε μια από τις αφορμές να προχωρήσω στην πορεία που ακολούθησα.»
-Στα μάτια ενός παιδιού πως φαντάζει το θέατρο, οι ηθοποιοί;
«Τα μάτια και η ψυχή ενός παιδιού είναι αθώα. Βλέπουν ήρωες, εικόνες, ιστορίες και θα ήθελαν κι αυτά να βρεθούν στη θέση τους.
Έχει σημασία για τα παιδιά το όνειρο, η ποίηση, η φαντασία και η χαρά που μπορεί να τους προσφέρει μια καλή παράσταση, ώστε να ξεφύγουν από την πραγματικότητα.»
-Όταν πρωτοξεκινήσατε ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός;
«Για κάθε νέο η αρχή είναι δύσκολη. Tότε που ήμουν εγώ στο Εθνικό Θέατρο υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός από τους παλιούς που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τους καινούργιους και μάλιστα τους νέους. Κρατούσαν γερά τις θέσεις, τους ρόλους και τα κεκτημένα τους. Πώς να μπορέσει ένας νέος να τα βάλει μαζί τους και να πάρει κάποιο μεγάλο ρόλο;»
-Πείτε μας για τις σπουδές σας και ποιος καθηγητής σας σάς ενέπνευσε;
«Όταν σπούδαζα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου είχα την μεγάλη τύχη να έχω δασκάλα την Κατίνα Παξινού, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη σταδιοδρομία μου στο θέατρο και στη ζωή μου.
Την Παξινού την θαύμαζα για το τεράστιο ταλέντο της, που ήταν πηγαίο, για την γοητεία της, την προσωπικότητα της και την σκληρή δουλειά που έκανε πάνω σε κάθε ρόλο και φυσικά το ίδιο απαιτούσε και από τους άλλους.»
-Σας βοήθησε κάποιος στα πρώτα σας βήματα;
«Όταν τέλειωσα με άριστα τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου η Παξινού και ο Μινωτής αποφάσισαν να παίξουμε ο Κώστας Καστανάς κι εγώ στους «Βρικόλακες» του Ίψεν.
Ήταν ο πρώτος μου ρόλος στο Εθνικό Θέατρο. Ο Αλέξης Μινωτής και η Κατίνα Παξινού ορίσανε μια ειδική πρεμιέρα για να μας παρουσιάσουν στους κριτικούς τέχνης, τους ανθρώπους των γραμμάτων και σε όλη την πνευματική Αθήνα.
Όταν αργότερα έκανε θίασο , μαζί με τον Κώστα Καστανά είμαστε από τους ανθρώπους που στήριξε. Παίξαμε κοντά της ως το τελευταίο έργο που ανέβασε το «Μάνα Κουράγιο» του Μπρεχτ.»
-Ο επί χρόνια σύντροφός σας διεθνώς καταξιωμένος ζωγράφος Χρίστος Καρράς σας στήριξε ή είσαστε δυο δυνατές προσωπικότητες με ανταγωνισμό;
«Με τον Χρίστο Καρά είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Αγαπάει τη δουλειά μου κι εγώ θαυμάζω και σέβομαι το έργου. Δεν επεμβαίνει και δεν μου έχει φέρει ποτέ δυσκολίες στη δουλειά μου, όπως κι εγώ. Πάντα ήμουν δίπλα του σε όλες τις μεγάλες εκδηλώσεις του, εκθέσεις κι εδώ και στο εξωτερικό, χωρίς να προβάλλω ανοικτά εκείνη την στιγμή τον εαυτό μου.»
– Στις ελεύθερες ώρες τι σας αρέσει να κάνετε;
«Να βλέπω φίλους , να πίνω καφέ μαζί τους , να ακούω τα προβλήματά τους. Συνήθως δεν μιλάω για τον εαυτό μου. Μ αρέσει η μουσική, το διάβασμα, ο χορός, ο κινηματογράφος, οι βόλτες με το σκυλάκι μου που δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Και φυσικά να λύνω σταυρόλεξα!
-Πως βιώνετε την κρίση και τι θα θέλατε να πείτε στους πολιτικούς μας;
«Η κρίση που περνάμε μας έκανε να κλειστούμε άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο στον εαυτό μας. Δυστυχώς έπρεπε να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε για να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Πρόκειται για πολύ δύσκολα χρόνια. Θα ήθελα οι καινούργιοι πολιτικοί που θα έρθουν να είναι τίμιοι και ειλικρινείς, να έχουν πνευματικότητα, να αγαπάνε τους ανθρώπους, να θέλουν να βοηθήσουν. Όχι να είναι άρπαγες, ύπουλοι και μικρόψυχοι. Αλλά αυτά είναι μάλλον «όνειρα θερινής νυκτός» του Σέξπιρ.
-Πείτε μας για το έργο στο οποίο πρωταγωνιστείτε με τον Βύρωνα Κολάση «Αγαπημένε μου ψεύτη» στο θέατρο Τζένη Καρέζη….
«Το έργο αναφέρεται στη γεμάτη ένταση ερωτική σχέση του Μπέρναρντ Σω και της σπουδαίας ηθοποιού Πατρίτσια Κάμπελ και στα πολιτικά γεγονότα που συνέβαιναν τότε στην Ευρώπη. Στον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σχέση τους δοκιμάζεται όλα αυτά τα χρόνια, αλλά εκείνοι μένουν πιστοί στην αγάπη τους με την περίφημη αλληλογραφία τους.
Τα γράμματα τους είναι τρυφερά, ανθρώπινα γεμάτα αγάπη και χιούμορ. Αυτή η αλληλογραφία και η αγάπη τους κράτησε 40 χρόνια ως το θάνατο της Κάμπελ. Όσο για τον Βύρωνα Κολάση θέλω να πω ότι είναι ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης, ιδιόρρυθμος, όπως είμαστε εμείς οι ηθοποιοί, ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή.
Θέλω επίσης να προσθέσω ότι χωρίς την αγάπη και τη σκληρή δουλειά που κάναμε μαζί με τον σκηνοθέτη μας Τάσο Λέρτα την υπομονή και την επιμονή του αυτό το έργο δεν θα μπορούσε να ανέβει και φυσικά να αναφερθώ στην Μαριλένα Μέλη που είναι η ψυχή της δουλειάς μας που μας έκανε υπέροχα τα κοστούμια και τα σκηνικά.»
-Υποδύεστε την ηθοποιό Πατρίτσια Κάμπελ. Πως νοιώθετε σε σχέση με την ηρωίδα;
«Η Κάμπελ ήταν μια μεγάλη ηθοποιός όχι μόνο όμορφη, αλλά είχε ταλέντο, εξυπνάδα και πνευματικότητα. Ήταν μια δυναμική γυναίκα της εποχής της και δεν είναι τυχαίο που ο Σω έγραψε γι αυτήν τον «Πυγμαλίωνα» και το «Ωραία μου κυρία». Χαίρομαι που ενσαρκώνω αυτή τη γυναίκα, που μπήκα στη ζωή της όσο μπορώ με την φαντασία μου και την υποκριτική μου.»
-Το μεγαλύτερο δώρο που σας έκανε μέχρι τώρα η ζωή;
« Να γνωρίσω και να ζήσω σημαντικούς ανθρώπους από κοντά με άλλους να γίνω φίλη και με άλλους να παίξω στο θέατρο. Δεν ήταν μόνο ηθοποιοί , αλλά και πρόσωπα από τον ευρύτερο πνευματικό και καλλιτεχνικό κόσμο.
Πολλούς από αυτούς τους γνώρισα στις ατέλειωτες συγκεντρώσεις της περίφημης Δευτέρας στο σπίτι των δικών μου. Ήταν άνθρωποι καλλιεργημένοι που ενδιαφερόντουσαν για τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες της εποχής τους, και είχα ατέλειωτες εμπειρίες από την δραστηριότητα τους.»
-Κάποιο ανεκπλήρωτο θέλω σας;
«Ο πραγματικός ηθοποιός είναι ένας καλλιτέχνης που έχει ατελείωτα όνειρα. Πάντα πιστεύει ότι παρουσιάζονται καινούργιες προκλήσεις, στις οποίες προσπαθεί και αγωνίζεται να ανταποκριθεί.»
-Μια ευχή σας;
« Να αποκτήσει η Ελλάδα μια ευρύτερη πνευματική και καλλιτεχνική ζωή για να έχει η χώρα την εικόνα που της αξίζει.»
