Από τις πολυτάλαντες κι αξιοζήλευτες ηθοποιούς της εποχής μας, έχει διακριθεί για τη φινέτσα και τη σκηνική της παρουσία.
Υδροχόος το ζώδιο, αφού γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου, άρα πολυπράγμων. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Αθηνών , παρακολούθησε μαθήματα του δεύτερου έτους του τμήματος Lettres Modernes στο Πανεπιστήμιο Ναντέρ στο Παρίσι, έκανε μαθήματα πιάνου, φλογέρας και θεωρίας της μουσικής στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, χορού κλασικού και μοντέρνου, ενώ το 1982 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, συμμετέχοντας και σε θεατρικές παραστάσεις (;;).
Το 1981 μετέφρασε το βιβλίο του Ταχάρ Μπεν Ζελούν «Μόχα ο τρελός, Μόχα ο σοφός» (εκδ. Εξάντας).
Μιλά αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά. Το 1985, κέρδισε το βραβείο α' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία "Μια τόσο μακρινή απουσία», έκανε μεταγλωττίσεις.
Το 2004 βραβεύτηκε με το θεατρικό έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη». Για δύο περίπου δεκαετίες ήταν καλλιτεχνική διευθύντρια στη δραματική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου και Πρόεδρος του Σωματείου Εκφωνητών Ελλάδος.
Υπήρξε υποψήφια με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ το 2004, ενώ εκλέχτηκε δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων με τον συνδυασμό «Όμορφη Πόλη» το 2002 και με τον συνδυασμό «Η Αθήνα αλλάζει» το 2006. Εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθήνας στις εκλογές του 2009 και παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα τον Φεβρουάριο του 2012.
Έχει παντρευτεί δυο φορές κι έχει μια πανέμορφη κόρη, την Ελεονώρα. Από τις 10 Οκτωβρίου έως τις 30 Νοεμβρίου επαναλαμβάνεται από το Κρατικό Θέατρο Β. Ελλάδος στο Νέο Υπερώο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών το έργο του Φερντινάντ Μπρούκνερ «Η αρρώστια της νιότης» του οποίου έκανε τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία. Ε, τι άλλο πια….να μας πει και εκείνη κάτι.
Φιλοξενούμε με χαρά την Πέμη Ζούνη……
– Κυρία Ζούνη έχετε τόσα πολλά ταλέντα σπουδάσατε, τραγουδάτε, παίζετε, χορεύετε, μεταφράζετε, γράφετε, σκηνοθετείτε, εκφωνείτε, είμαι περίεργη πως είσαστε σαν μικρό κοριτσάκι. Μιλήστε μας για εκείνα τα χρόνια σας…
«Ήμουν ήσυχη εξωτερικά, με μεγάλη περιέργεια για τα πάντα, καλή μαθήτρια, πειθαρχημένη και ανθεκτική, αρκετά μοναχική και με μια διάθεση επανάστασης που κρατούσα φυλαγμένη.»
Από όλα όσα κάνετε τι αγαπάτε περισσότερο;
«Αν δεν αγαπώ κάτι δεν το κάνω. Όλα αυτά, με τα οποία ασχολήθηκα, τράβηξαν το ενδιαφέρον μου για κάποιους λόγους.
Αυτό που θα μείνει εντέλει ως ίχνος από μένα θα είναι αυτό που αγάπησα πιο πολύ, αυτό που με βασάνισε, με πλούτισε, με ενέπνευσε: οι σχέσεις και η επικοινωνία των ανθρώπων, εντός και εκτός σκηνής.»
Ποιο ήταν το κόστος για όλα αυτά με τα οποία ασχοληθήκατε;
«Γιατί κόστος; Κανείς δε με υποχρέωσε. Κέρδος ήταν. Είτε πετυχαίνοντας, είτε αποτυγχάνοντας. Το κέρδος της ζωής.»
Ο κόσμος του ηθοποιού είναι ένας κόσμος ψεύτικος;
«Είναι ο κόσμος που θα έφτιαχνε ο κάθε ηθοποιός και για τη δική του ζωή. Με τα δικά του αποτυπώματα, τις δικές του αλήθειες ή ψέματα. Αν είσαι γενναίος στη ζωή, αν ψάχνεις την ουσία των πραγμάτων, αν εκνευρίζεσαι με οτιδήποτε «δήθεν» ή πλαστό, θα κάνεις το ίδιο και ως ηθοποιός.
Αν προτιμάς τα ασφαλή νερά και την προφυλαγμένη από κινδύνους ζωή, αν σε ενδιαφέρει πιο πολύ να μην τσαλακωθεί η εικόνα σου, δεν θα ξανοιχτείς και πάρα πολύ πάνω στη σκηνή. Είναι τόσο απλό και τόσο καθαρό.»
Στη σκηνή επάνω υποδύεστε έναν χαρακτήρα, συνήθως διαφορετικό από το δικό σας. Για πόσο διαρκεί αυτό μετά το τέλος της παράστασης; Σας ακολουθεί, ή τον σβήνετε μαζί με τα φώτα της ράμπας;
«Με απασχολεί για μήνες πριν – και συνήθως με βοηθάει να ανασύρω πλευρές του ψυχισμού μου, άσχετα με το αν θέλω να τις κρατήσω ή να τις ξαναθάψω. Αλλά δεν ταυτίζομαι νευρωτικά με τον ρόλο. Το παραμύθι τελειώνει με το χειροκρότημα.»
Το επάγγελμά σας σάς έκανε καλύτερο άνθρωπο;
«Για να καταφέρεις κάτι ως καλλιτέχνης πρέπει να βαδίσεις στο δρόμο της αυτογνωσίας. Αναγκαστικά. Το πρώτο που συναντάς είναι ο εαυτός σου. Τα προσόντα και τις αδυναμίες σου, τους φόβους και τα συμπλέγματά σου.
Αμέσως μετά – ή και συγχρόνως – συναντάς τον άλλον, τον μεγάλο άγνωστο «άλλον». Προσπαθείς να κατανοήσεις, να επικοινωνήσεις. Ήδη αυτό σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.»
Έχετε παίξει σε τόσα πολλά έργα, στο θέατρο, την τηλεόραση , τον κινηματογράφο, μετανιώσατε για κάποιο ρόλο;
«Δεν ήταν όλοι οι ρόλοι ή οι συνεργασίες συναρπαστικές, αλλά όχι, δεν μετάνιωσα για κανέναν. Ήταν επιλογές μου. Προτιμώ να κρατώ αυτούς που με ωρίμασαν ως ηθοποιό. Την Έμιλυ, τη Τζώρτζη, τη Μάρθα, τη Γκωτιέ, την Μπλανς… και άλλες προφανώς.»
Ποιο πρόσωπο απ όλα που υποδυθήκατε σας συγκλόνισε;
«Σημασία θα είχε να ξέραμε αν κάποιος απ΄ τους ρόλους μου συγκλόνισε άλλους ανθρώπους. Το τι συγκλόνισε εμένα είναι μια συζήτηση όπου εμπλέκεται η ψυχανάλυση!»
Η σχέση με την κόρη σας είναι μαμά-φίλη;
«Ναι. Και είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής μου.»
Μικρότερη που ήταν η Ελεονώρα δεν ήθελε να γίνει ηθοποιός γιατί έβλεπε ότι της λείπατε πολύ. Τώρα αν και σπουδάζει στο Λονδίνο Κοινωνική Πολιτική και Διακυβέρνηση το σκέφτεται; Θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα;
«Σπουδάζει αυτό που διάλεξε, πώς να σκέφτεται κάτι άλλο; Και φυσικά θέλει να γυρίσει στην Ελλάδα.»
Η δουλειά σας επηρεάστηκε από την κρίση;
«Η ζωή των ηθοποιών ήταν ανέκαθεν συνυφασμένη με την οικονομική ανασφάλεια Τώρα έγινε ακόμα πιο δύσκολη. Οι καλλιτέχνες θεωρούνται πάντα ουραγοί στην παραγωγική αλυσίδα, οπότε είναι και οι πρώτοι που πλήττονται από τις αλλαγές που φέρνει μια κρίση.»
Τι θα λέγατε στους πολιτικούς;
«Ότι έχω να πω, τους το είπα ήδη από κοντά…»
Μιλήστε μας για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το «Η αρρώστια της νιότης».
«Θα είχα πολλά να πω για τη μοναδική αυτή εμπειρία, για τους ανθρώπους που βοήθησαν στο ταξίδι του έργου, για το πόσο το Κρατικό Θέατρο μπορεί να δείξει το καλό του πρόσωπο σε όλα τα επίπεδα, όταν θέλει, για τους υπέροχους νέους πρωταγωνιστές που αναδείχθηκαν, για τον τεράστιο Μπρούκνερ που μας οδήγησε σε μονοπάτια δύσβατα και αποκαλυπτικά, αλλά αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: ή να έχουμε περισσότερο χώρο για συζήτηση, ή να δει κανείς την παράσταση. Προτιμώ το δεύτερο!»
Μελλοντικά σας σχέδια;
«Να κατεβεί στην Αθήνα «Η αρρώστια της νιότης», η πρεμιέρα του «Μοναξιά στην Άγρια Δύση» του Μακ Ντόνα που σκηνοθετώ, στο Φάουστ έγινε, να ανέβει στις αρχές Δεκέμβρη 2014 το «Σκάσε και φίλα με», στο στούντιο Μαυρομιχάλη, στην Αθήνα.
Να πάει καλά το El Convento Del Arte, το art ΄n wine bar restaurant που ανοίγει για δεύτερη χρονιά στο Μεταξουργείο, ένας χώρος όπου επένδυσα με πολλή αντοχή και αγάπη.»
{jcomments on}
