Έχει χαρακτηριστεί από τους δημοσιογράφους σαν την πιο ταλαντούχα, πολύπλευρη και ολοκληρωμένη ηθοποιό της γενιάς της και όχι μόνον αυτό, αλλά για τα 54 της χρόνια έχει ενεργό δράση και δεν σταματάει καθόλου να έχει προτάσεις για γύρισμα ταινιών. Δουλεύει δηλαδή φουλ τάιμ.
Συνήθως υποδύεται προβληματικές και πολύ συναισθηματικές γυναίκες κι εκεί διακρίνεις τη μαγεία της.
Έχει προταθεί τέσσερις φορές για Όσκαρ, είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του πανεπιστημίου Boston – όχι αστεία δηλαδή – και εκτός από σπουδαία ηθοποιός έχει γράψει κι ένα παιδικό βιβλίο που έγινε και μιούζικαλ.
Έχει ξεκινήσει όπως όλοι, από τηλεοπτικές σειρές κι έχει πάρει μέρος τόσο σε κουλτουριάρικες ταινίες όσο και σε ακριβές παραγωγές. Έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά και σίγουρα είναι μια θελκτική γυναίκα.
Τον Οκτώβριο του 2013 απέκτησε το δικό της αστέρι στο Walk of Fame. Αναγνώστες μου καλοί, η κοκκινομάλλα με τις φακίδες, η μικροσκοπική 1.60μ. αλλά τεράστια σε ταλέντο, Τζουλιάν Μουρ.
WHO IS WHO
Η Τζουλιάν (Τζούλι Άνν Μουρ Σμιθ) Μουρ γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1960 – δεν με εντυπωσιάζει, οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι Υδροχόοι – στο στρατόπεδο Fort Bragg στη Νότια Καρολίνα, από στρατιωτικό πατέρα και ψυχολόγο- κοινωνική λειτουργό μητέρα.
Η Τζουλιάν έχει μια μικρότερη αδελφή τη Βάλερι κι έναν μικρότερο αδελφό, συγγραφέα τον Πήτερ Μουρ Σμιθ – όπως το όνομα του πατέρα του -. Η μητέρα της ήταν Σκωτσέζα και μετανάστευσε με την οικογένειά της στην Αμερική όταν ήταν 5 ετών.
Το 2009 η μητέρα της Μουρ πέθανε και η Τζουλιάν το 2011, για να την τιμήσει ζήτησε και την βρετανική υπηκοότητα.
Μετακομίζοντας συχνά από πολιτεία σε πολιτεία λόγω του επαγγέλματος του πατέρα της έμαθε να μένει κοντά στην οικογένειά της, αλλά είχε μεγάλη ανασφάλεια γιατί δεν μπορούσε να κάνει σταθερές φιλίες.
Κάτι όμως που δίχως να το καταλαβαίνει τότε, θα αποδεικνυόταν ωφέλιμο για το μέλλον της. Η Τζουλιάν ήταν έξυπνη , επιμελής και πειθαρχημένη σαν μαθήτρια, ακόμη και στο αμερικανικό γυμνάσιο που πήγε όταν μετατέθηκε ο πατέρας της στην Φρανκφούρτη.
Επιθυμία της ήταν να γίνει γιατρός, καμιά ιδέα για την ηθοποιία δεν της περνούσε από το μυαλό. Όμως επειδή είχε καλή άρθρωση της έδιναν ,στα σχολικά θεατρικά που ανέβαζαν, διάφορους ρόλους. Και ήταν ο καθηγητής της των αγγλικών που την παρακίνησε ν΄ ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού.
Οι γονείς της δεν έφεραν αντίρρηση, και την προέτρεψαν να σπουδάσει σε ένα Πανεπιστήμιο για να διαθέτει ένα καλό πτυχίο, το οποίο και έγινε. Το πολύτιμο bachelor που θα άνοιγε τις πόρτες του Χόλλυγουντ κράτησε στα χέρια της το 1983.
Η καριέρα της
Μετά το πτυχίο της η Μουρ μετακόμισε στην Νέα Υόρκη, εργάστηκε σαν σερβιτόρα, άρχισε να υποδύεται μικρούς ρόλους στα Off Broadway Theaters και στην τηλεόραση, συνέχισε με δευτερεύοντες ρόλους, μέχρι το 1995 που πρωταγωνίστησε στο «Nine Months» με τον γόη Χιου Γκραντ και το «Οι δολοφόνοι» στο πλευρό του Αντόνιο Μπαντέρας και του Συλβέστερ Σταλόνε (που αν και δεν πήρε καλές κριτικές εισέπραξε στα box offices πάνω από 84 εκ. δολάρια) και το 1997 στην υπερπαραγωγή «The Lost World: Jurassic Park» του Σπήλμπεργκ που υποδυόταν μια παλαιοντολόγο και την καθιέρωσαν στο star system.
Την ίδια χρονιά έκανε και μια δεύτερη εμφάνιση στο «The Myth of Fingerprints», όπου γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγό σκηνοθέτη Μπαρτ Φρέντλιχ που απέκτησαν δυο παιδιά.
Η συνέχειά της ήταν λαμπρή και οι κριτικοί δεν είχαν παρά μόνον κολακευτικά σχόλια για τις ερμηνείες της.
Τι να πρωτοθυμηθούμε το υπέροχο δράμα «The End of the Affair» το 1999 με τον Ραλφ Φάινς, «Οι Ώρες» με την Μέριλ Στρηπ και την Νικόλ Κίντμαν, το 2004 με τον πάντα γοητευτικό Πηρς Μπρόσναν το «Laws of Attraction», το 2009 το «Single Man» με τον Κόλιν Φερθ (ονομάστηκε μια από τις καλύτερες δέκα ταινίες της χρονιάς και η Μουρ προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα για 5η φορά), το ίδιο έτος το θρίλερ «Κλόε» με την Αμάντα Σέιφριντ και τον Λίαμ Νήσον, ακολούθησαν συμμετοχές σε σήριαλ, στο Broadway – που η ερμηνεία της δεν πήρε καλές κριτικές – το 2010 «Τα παιδιά είναι καλά» με την Αννέτ Μπένινγκ, με τον Στηβ Καρέλ έπαιξε το 2012 στο «Crazy, Stupid, love» και απέφερε πάνω από 143 εκ. δολάρια, τo 2012 η συμμετοχή της στην τηλεταινία «Game Change», όπου υποδυόταν την Σάρα Πέιλιν, που είχε θέσει υποψηφιότητα αντιπροέδρου των ΗΠΑ, της χάρισε ένα Emmy, μια Χρυσή Σφαίρα και ένα SAG Award. Επί δύο μήνες έκανε μαθήματα ορθοφωνίας για να μάθει την προφορά της Σάρας.
Το 2014 το «Maps to the Stars» της έφερε το βραβείο της καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Κανών. Με ταχύτητα φωτός τρέχει η καριέρα της ηθοποιού. Για το τέλος του 2014 και μέσα στο 2015 αναμένονται έξι ταινίες της.
Η μία από αυτές στην οποία υποδύεται μια διαβολική βασίλισσα θα προβληθεί και στην Αθήνα τον Φεβρουάριο και λέγεται «Seventh Son» με τον Τζεφ Μπρίτζες.
Love Life
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Τζον Γκουντ Ρούμπιν ήταν ο πρώτος σύζυγος της Τζουλιάν. Γνωρίστηκαν το 1984 παντρεύτηκαν το 1986 και χώρισαν το 1993. «Ήμουν μικρή για γάμο και το συνειδητοποίησα αργότερα», λεει.
Με τον δεύτερο σύζυγό της γνωρίστηκαν το 1996, παντρεύτηκαν το 2003, έχουν ένα γιο τον Κάλεμπ 17 ετών και μια κόρη την Λιβ 12 ετών. Μένουν στο Γκρήνουιτζ Βίλατζ της Νέας Υόρκης κι έχουν μια πολύ δεμένη οικογένεια.
Χαρακτηριστικά της και μυστικά ομορφιάς
Πολιτικά υποστηρίζει τον Μπάρακ Ομπάμα, είναι ακτιβίστρια και πρέσβειρα των Καλλιτεχνών για τη σωτηρία Παιδιών. Είναι εναντίον του botox και των πλαστικών , ζει μια φυσιολογική ζωή, ντύνεται σπορ, δεν τραβά τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της κι όσο για το επάγγελμά της λεει: «Είμαι ένας άνθρωπος που δουλεύει, όπως όλοι».
Δηλώνει άθεη κι όταν την ρώτησαν στο Actors Studio τι θα της πει ο Θεός κατά την άφιξή της στον…..ουρανό, έδωσε την εξής απάντηση: «Λοιπόν, νομίζω πως είχες άδικο. Υπάρχω»
Ατάκες της
«Η μητέρα μου μας έμαθε να μην κυκλοφορούμε δίχως αντηλιακό, πηγαίναμε για μπάνιο πάντα μετά τις 3 το μεσημέρι και περπατούσαμε στο σκιερό πεζοδρόμιο».
«Πίνω πολύ νερό, κάνω γιόγκα, με ενοχλεί ο θόρυβος, κάνω γυμναστική σπίτι μου και με ελαφριά βαράκια. Ναι, έκανα μια αποτοξίνωση με φρουτοχυμούς μόνο για τρεις μέρες για να είμαι φιτ για τις Χρυσές Σφαίρες. Το μόνο βάρος που έχασα ήταν απ το…..μυαλό μου»
* Όταν ήμουν 12 κι όλοι μιλούσαν για την αλλαγή του αιώνα έλεγα για σκέψου το 2000 θα είμαι 40. Μου φαινόταν τόσο μακρινό και τρομερό αυτό. Κι όμως όταν έφτασα εκεί είδα ότι ήταν λιγότερο τρομακτικό απ ότι μου φαινόταν. Δεν είναι κακό να μεγαλώνεις!
{jcomments on}
