Η συγγραφέας του μυθιστορήματος «Η κόρη του γιαλού» που κυκλοφορεί με επιτυχία από τις εκδόσεις Λιβάνη, Ευριδίκη Σιγαλού μας μιλά για τη ζωή της και το βιβλίο της.
-Από την Αυστραλία στην Ελλάδα και από τα μεσιτικά γραφεία στα βιβλία; Διηγηθείτε μας την ιστορία σας;
Η Ευρυδίκη Σιγαλού με τον Δήμαρχο Γιώργο Καμίνη.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αυστραλία. Είμαι παιδί μεταναστών. Οι γονείς μου με μπόλιασαν από μικρή με τις Ελληνικές παραδόσεις και με την νοσταλγία της Πατρίδας! Αυτό το αντιφατικό συναίσθημα μεταξύ των δύο πατρίδων, της χώρας της προσφοράς και της χώρας της καρδιάς, με έκαναν να σκέφτομαι, να αισθάνομαι και να ζω σε δύο κόσμους!
Η περιφρόνηση δε των Αυστραλών προς τους Έλληνες, (δεκαετία ’60) κάτι αντίστοιχο που βιώνουν οι αλλοδαποί στην Ελλάδα σήμερα από εμάς, με σμίλεψε με πείσμα και με ενδυνάμωσε. Τέλη του 1969 μετά από ένα υπερατλαντικό ταξίδι 35 ημερών με το θρυλικό «ΠΑΤΡΙΣ», φθάσαμε στην Ελλάδα.
Ένα ταξίδι που το κρατάω ολοζώντανο στη μνήμη μου και αυτό το μπλε των απέραντων ωκεανών πάντα είναι ένα ανοιχτό παράθυρο, μπροστά στα μάτια μου.
Εγκατασταθήκαμε στους Γαργαλιάνους, οι γονείς μου ανέλαβαν την διοίκηση του ξενοδοχείο «ΙΟΝΙΟΝ VIEW» και έζησα εκεί, μέχρι που τελείωσα το Λύκειο. Άλλη μια μεγάλη εμπειρία για μένα αυτό το ξενοδοχείο, τόπος πολιτισμικής συνάντησης και πάντρεμα ενεργειών, χρωμάτισαν τον χαρακτήρα μου.
Μετά παντρεύτηκα, έζησα και ζω στο Μαρούσι. Έφερα στο κόσμο δύο υπέροχα παιδιά, την Αθηνά και τον Κωνσταντίνο. Ύστερα ήρθε το πρώτο διαζύγιο και το διαβατήριο μου για την εξερεύνηση των προσωπικών μου αναζητήσεων και δυνατοτήτων.
Η συγγραφέας Ευρυδίκη Σιγαλού.
Μορφώθηκα, εργάστηκα σε μεγάλες εταιρίες μέχρι που στο τέλος έγινα και η ίδια επιχειρηματίας, διευθύνοντας δύο μεσιτικά γραφεία, ένα στην Αθήνα και ένα στην Κάρυστο.
-Πως προσαρμοστήκατε στη ζωή ενός μικρού χωριού όπως οι Γαργαλιάνοι, όταν ήρθατε από μια μητρόπολη του κόσμου όπως το Σίδνεϋ;
Στα μέσα της τρίτης δημοτικού, ήρθαμε οικογενειακώς στην Ελλάδα και εγκατασταθήκαμε στους Γαργαλιάνους, τόπο καταγωγής των γονέων μου.
Η διαφορά της ζωής και της κουλτούρας από το ένα σημείο της γης στο άλλο που βρέθηκα, ήταν το πρώτο σοκ για μένα.
Το δεύτερο σοκ ήταν το σχολείο. Εγώ δεν μιλούσα καλά την Ελληνική γλώσσα, πόσο μάλλον δεν είχα ιδέα της γραμματικής.
Πάλι με πείσμα τα κατάφερνα και προβιβαζόμουν με καλούς βαθμούς. Η θέληση, ο εγωισμός (με την καλή έννοια) και η προσαρμοστικότητα, είναι χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μου.
-Φαίνεται πως τελικά αγαπήσατε τη ζωή στην Ελλάδα. Τώρα με την κρίση που μας μαστίζει θα σκεφτόσαστε να ξαναγυρίσετε στην Αυστραλία;
Όχι, όταν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα ή μία κατάσταση, δεν το βάζουμε στα πόδια! Αυτή η στάση ζωής έχει να κάνει σε όλους τους τομείς στη ζωή μας.
Η οποιαδήποτε κρίση πάντα φέρνει τα δώρα της! Εμένα με έκανε να ασχοληθώ με τη γραφή!
-Έχετε δυο παιδιά, τα έχετε κοντά σας ή είναι εκτός;
Τα παιδιά μου είναι ενήλικα και ζει το κάθε ένα τη ζωή του. Η κόρη μου στο Ν. Ψυχικό και ο γιος μου στη Κερατέα.
-Είστε παντρεμένη με τον σπουδαίο ζωγράφο μας Τάσσο Σύντελη πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας από τότε , πως είναι να ζεις με ένα καλλιτέχνη τόσο μεγάλου βεληνεκούς;
Ο Τάσσος Σύντελης έχει προσθέσει στη ζωή μου ποιότητες. Μου άνοιξε δρόμους. Με έμαθε πολλά πράγματα και μου έδωσε ευκαιρίες στην αυτογνωσία μου. Τώρα πώς είναι να ζει κανείς δίπλα σε έναν τόσο σπουδαίο καλλιτέχνη; Με τον χαρακτήρα που έχω, όχι και τόσο εύκολο! Απόδειξη ότι δεν ζούμε πια μαζί.
-Πως και ξεκινήσατε να γράψετε ένα βιβλίο;
Κάτω από την παρότρυνση του Τάσσου. Από μικρό κοριτσάκι έγραφα, και όλα είχαν μείνει στο στάδιο του «φυτωρίου». Ένα απόγευμα λοιπόν, δίπλα στην ακρογιαλιά των Στύρων, μου εξέφρασε το παράπονό του.
«Σε ερωτεύτηκα για τη γραφή σου και μόνο γράψιμο δεν έκανες. Ασχολήθηκες με τόσα πράγματα και σε αυτό που αξίζεις πιο πολύ απ’ όλα, δεν καταπιάστηκες».
Εκείνο το απόγευμα λοιπόν, του υποσχέθηκα πως θα ξεκινούσα το πρώτο μου μυθιστόρημα.
-Στην «κόρη του γιαλού» την πρώτη σας συγγραφική απόπειρα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη με εξώφυλλο ζωγραφισμένο από τον Τάσσο Σύντελη, το εξώφυλλο απεικονίζει μια κοπέλα μισόγυμνη που αγναντεύει. Αυτός ήταν ένα πίνακας του συζύγου σας, που σας ενέπνευσε να γράψετε την ερωτική σας ιστορία;
Ακριβώς. Η ηρωίδα μου η Βέρα, είναι εμπνευσμένη από αυτήν την ακουαρέλα του Σύντελη. Θα μου επιτρέψετε να σας πω πως, «Η κόρη του γιαλού» δεν είναι μόνο μια ερωτική ιστορία.
Είναι ένα μυθιστόρημα με βαθιές έννοιες αυτογνωσίας, κεντράρει στις επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας και προσπαθεί να διερευνήσει και να φανερώσει τα στενά μονοπάτια του εγώ μας, που τόσο μας βασανίζουν στη ζωή μας.
-Σας ενθάρρυνε ο σύζυγός σας για να γράψετε το βιβλίο;
Με όλη του την ψυχή!
-Λέτε μέσα στο βιβλίο πως «πολλές φορές στη ζωή μας διαλέγουμε το δρόμο τον ευκολοδιάβατο». Εσείς το κάνατε αυτό;
Αγαπώ τους δύσκολους και ανηφορικούς δρόμους. Αυτοί είναι οι δρόμοι της αλήθειας και της ψυχής. Όλοι οι άλλοι δρόμοι οδηγούν σε εσωτερικό αδιέξοδο.
-Τι σας θυμώνει ποιο πολύ και τι εκτιμάται περισσότερο σε έναν άνθρωπο;
Αρχίζω πια και δεν θυμώνω, γιατί μεγαλώνοντας ψυχανεμίζομαι τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου. Λέω από μέσα μου, μέχρι εκεί φθάνει, αυτή είναι η επιθυμία του, αυτό γνωρίζει…. Εκτιμώ την αλήθεια, την προσπάθεια, την εντιμότητα, την υπευθυνότητα.
-Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Ναι, έχω έτοιμο το πρώτο μου παραμύθι! Είναι στα χέρια της εικονογράφου μου τώρα, για να πάρει ζωή! Στη συνέχεια, τελειώνω το δεύτερο παραμύθι μου και ολοκληρώνω την πρώτη ποιητική μου συλλογή.
-Τι θα θέλατε να πείτε στους πολιτικούς μας;
Άντε γεια στο υπάρχων σύστημα!
– Μια ευχή για το μέλλον;
Να εναρμονιστεί ο κάθε άνθρωπος στο κέντρο του και στην ανάσα του.
