Ασφαλώς το ελληνικό κράτος είναι μια κατάκτηση, και εκτός των άλλων αποτελεί προϊόν μιας ιστορικής διαδικασίας δημιουργίας των εθνικών κρατών που θεωρείται ότι ξεκίνησε τον 18ο αιώνα, με την Γαλλική Επανάσταση.
Υπάρχει μια άποψη που λέει ότι τα εθνικά κράτη λειτούργησαν τυραννικά για τις κατά τόπους μειονότητες, όμως ούτως ή άλλως τα εθνικά κράτη προσέφεραν στους λαούς δυο βασικές κατακτήσεις:
Η μια ήταν η εθνική παιδεία, που κατοχύρωσε και προστάτεψε την εθνική ταυτότητα των λαών, και η άλλη ήταν οι κοινωνικές παροχές, αυτό που ονομάζεται κοινωνικό κράτος και συνεχίζει να αποτελεί την κορυφαία κατάκτηση του δυτικού κόσμου.
Η Ελλάδα αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο κράτος στις 3 Φεβρουαρίου 1830, όμως μέχρι το 1948, οπότε καταγράφεται η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, ακολούθησε η πορεία της εθνικής ολοκλήρωσης, με σταδιακή ενσωμάτωση στην εθνική της επικράτεια της Θεσσαλίας, των Επτανήσων, της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης, της Κρήτης και των νησιών του Αιγαίου.
Όμως όλη αυτή η διαδικασία της εθνικής ολοκλήρωσης θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι δεν ήταν ανώδυνη και χωρίς κόστος.
Την ίδια περίοδο παρατηρήθηκε και το ιστορικό φαινόμενο της «συρρίκνωσης του ελληνισμού», όπου ανάλογες ή παρόμοιες διαδικασίες σε άλλα εθνικά κράτη οδήγησαν στον εκπατρισμό, τη γενοκτονία και την εξαφάνιση ιστορικών ελληνικών κοινοτήτων από διάφορες περιοχές που επί αιώνες και χιλιετίες ήκμαζε ο ελληνισμός.
Πέρα από τις αδυσώπητες μυλόπετρες της ιστορίας, που συνέθλιψαν τον ελληνισμό στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το ελληνικό κράτος δεν είχε και συνεχίζει να μην έχει ενσωματωμένο στη λειτουργία του ένα βασικό δόγμα, αυτό της προστασίας με κάθε τρόπο και κάθε κόστος όχι μόνο των απανταχού ελληνικών κοινοτήτων, αλλά ακόμα και του τελευταίου Έλληνα, όπου κι αν βρίσκεται και ζει αυτός.
Αν το ελληνικό κράτος δεν ενστερνιστεί και δεν ενσωματώσει αυτό το δόγμα σε όλες τις δομές και τις διαδικασίες της λειτουργίας του, η συρρίκνωση του ελληνισμού θα συνεχιστεί.
Τελευταίο μείζον παράδειγμα η περίπτωση της Κύπρου, όπου αντί να προστατέψουμε, με τη συμμετοχή μας στην Πενταμερή της Γενεύης, νομιμοποιούμε στην ουσία τη διάλυση του κυπριακού κράτους, εξέλιξη που θα οδηγήσει στην σταδιακή εξάλειψη του κυπριακού ελληνισμού.
Η Κύπρος είναι στο στόχαστρο πολύ πριν «γεννηθεί» το κυπριακό κράτος, ως αποτέλεσμα ενός από τους πιο άνισους και ταυτόχρονα πιο ηρωικούς αποικιοκρατικούς και εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, του αγώνα της Εθνικής Οργάνωσης Κυπριών Αγωνιστών (ΕΟΚΑ).
Την είχαν στο στόχαστρο επί αιώνες οι δυνάμεις που ήθελαν να κυριαρχήσουν στην ανατολική Μεσόγειο, την είχε και συνεχίζει να την έχει στο στόχαστρο η Αγγλία, τώρα με νέο-αποικιακές βλέψεις.
Η Αγγλία, μην μπορώντας να αντιμετωπίσει το αντάρτικο της ΕΟΚΑ, υποχρεώθηκε να κάνει έναν «ελιγμό»: Να δείξει ότι παραχωρεί την ανεξαρτησία στον κυπριακό ελληνισμό, χωρίς όμως στην ουσία να πάψει να ελέγχει το νησί με διάφορες μεθόδους.
Οδήγησε τα πράγματα στις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, με τις οποίες γεννήθηκε ένα κράτος που λόγω ενός διαβολικού συντάγματος δεν μπορούσε να λειτουργήσει.
Μετά οδήγησε τα πράγματα σε αδιέξοδο προκαλώντας με ύπουλο επιτελικό σχέδιο τις λεγόμενες ενδοκοινοτικές συγκρούσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, στη συνέχεια, μαζί με τις ΗΠΑ του Κίσινγκερ, οδήγησε τα πράγματα στο προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, στην εισβολή, την κατοχή και τη διχοτόμηση.
Τότε σκόπευαν στη διάλυση του κυπριακού κράτους, η οποία αποφεύχθηκε λόγω του ότι ο αρχιεπίσκοπος και πρόεδρος της χώρας διασώθηκε, διασώζοντας και τη σφραγίδα του κράτους και μαζί μ’ αυτήν και την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία.
Έκτοτε το κυπριακό κράτος, έστω και κολοβωμένο, αποτελεί ασπίδα προστασίας για τον ελληνισμό της Κύπρου. Έκτοτε, όμως, οι ίδιες δυνάμεις που επιχείρησαν να το καταλύσουν το 1974, έχουν την Κύπρο στο στόχαστρο.
Επιχείρησαν να διαλύσουν το κυπριακό κράτος το 2004 με το σχέδιο Ανάν, για να το αντικαταστήσουν με ένα έκτρωμα που δεν θα είναι σε θέση να προστατέψει ούτε τους Έλληνες ούτε τους Τούρκους κατοίκους του.
Τώρα, οι ίδιες ύπουλες δυνάμεις επιχειρούν το ίδιο με ένα διεθνές πραξικόπημα, με την Πενταμερή της Γενεύης, και αν το πετύχουν, πολύ απλά θα συνεχιστεί η συρρίκνωση του ελληνισμού και στην Κύπρο.
Ας ελπίσουμε το άρθρο μας αυτό να είναι έναυσμα για να ξυπνήσουν οι Έλληνες πολίτες και να σταματήσουν αυτό το εθνικό έγκλημα.
{jcomments on}
