Στο ίδιο έργο των δημοσκοπήσεων θεατές και πάλι παρακολουθούμε την αγωνία του συστήματος να δημοκοπήσει για άλλη μια φορά, αλλοιώνοντας τα πραγματικά ποσοτικά μεγέθη και αποκρύπτοντας ταυτοχρόνως τα λεγόμενα ποιοτικά…
Η αριθμητική της απογοήτευσης και του θυμού που πλασάρουν στην «ξεπέτα» των δελτίων για ευνόητους λόγους, δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά χαρακτηριστικά αυτής της απογοήτευσης και αυτού του θυμού …
Η κοινωνική συνείδηση έχει μεταβληθεί τα χρόνια του μνημονίου με τρόπο καταλυτικό για τη συμπεριφορά των πολιτών και τη μετεξέλιξη της πολιτικής.
Ο εκλογικός θρίαμβος του Αλέξη Τσίπρα τον Γενάρη, η πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά χρονικά στήριξη μιας κυβέρνησης την επομένη των εκλογών και το αποκορύφωμα του ΟΧΙ, είναι η ακολουθία του συλλογικού άει σιχτίρ του κόσμου στο διεφθαρμένο, εγκληματικό σύστημα της κλεπτοκρατίας που τυράννησε τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.
Και σ΄ αυτό δεν επιστρέφει, παρά τις αφιλότιμες προσπάθειες κέντρων και παράκεντρων…
Μπορεί το τρίτο μνημόνιο να γείωσε το κοινό περί ανάτασης αίσθημα, να μας πήρε τη μπουκιά από το στόμα ρε παιδί μου, να τσουβάλιασε δικαίως μέχρι ενός σημείου και τον Τσίπρα στο κάδρο του θυμού και της απογοήτευσης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον εξομοιώνει με τους άλλους…
Οι προσπάθειες των «επαγγελματιών της επανάστασης» – οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω 25 χρόνια τώρα ούτε για τα αίτια της κατάρρευσης έχουν απαντήσει, ούτε σοβαρή πρόταση αντιδιαστολής έχουν επεξεργαστεί – να τον τσουβαλιάσουν με τους άλλους ξεπλένοντάς τους ταυτοχρόνως, προκαλεί ένα νέο κύμα θυμού για τη χουλιγκάνικη στάση τους και ένα ισχυρό ρεύμα απογοήτευσης για το ήθος της Αριστεράς και το έθος του διασπαστικού και άκρως σπαστικού μικροηγεμονισμού, στην πιο αθώα περίπτωση…
Τα χαιρέκακα χαμογελάκια και η λαϊκή τζάμπα μαγκιά του παλαιού συστήματος από την άλλη, συνηγορούν τελικά στη μετά βδελυγμίας απόρριψή του για δεύτερη φορά. Για να φανταστούμε λίγο επανάκαμψη του Άδωνι, του Κυριάκου, ή του Βενιζέλου…
Το γερμανικό κατεστημένο δεν τιμώρησε μόνο τον Τσίπρα επειδή του αντιμίλησε και διατάραξε οριστικά τις συντεταγμένες του, αλλά και ένα λαό, επειδή σήκωσε κεφάλι. Του έσπειρε διχόνοια και αλληλοσπαραγμό για να του καταστείλει το φρόνημα και να αναστείλει την καρποφορία από τη σπορά της αμφισβήτησης…
Ποιοι από τους τεχνικούς της χειραγώγησης τα καταγράφουν αυτά; Αυτοί που πουλάνε την καραμέλα του ντέρμπι από το 2012; Αυτοί πού στη γυάλινη σφαίρα της αλεξίσφαιρης διαπλοκής «έβλεπαν» θρίλερ στις 25 Γενάρη και στο δημοψήφισμα; Οι ίδιοι που από το 2010 πλάσαραν ότι ο κόσμος θέλει οικουμενική και κυβερνήσεις συνεργασίας;
Δεν κατάλαβαν τίποτα οι επίμονοι κηπουροί του συστήματος από την πλήρη αποδιάρθρωση του. Δεν βλέπουν ότι τα εργαλεία τους είναι σκουριασμένα και μετρούν με βάση τα ισχύοντα μιας περιόδου ξεπερασμένης ανεπιστρεπτί…
Τα κανάλια και οι θαμώνες τους παπαγαλίζουν μονότονα κοινοτοπίες του συρμού και του παλουκιού, αλλά δεν λένε κουβέντα για τα επικείμενα…
Στις 4 Οκτωβρίου η Πορτογαλία θα έχει όπως όλα δείχνουν πολιτική μεταβολή με κυβέρνηση Σοσιαλιστών από κοινού με το Μπλόκο που είναι ο πορτογαλικός ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχομένως και το ΚΚ Πορτογαλίας! Εκεί πρόλαβαν και έβαλαν στη φυλακή τον Σόκρατες του Μνημονίου…
Στα μέσα Νοεμβρίου η Ισπανία αλλάζει το σκηνικό με Ποδέμος και Σοσιαλιστές και τον Μάρτιο ακολουθεί η Ιρλανδία με το Σιν Φέιν να χτυπά ήδη την πόρτα της εξουσίας…
Ο Νότος σε αντιγερμανική κατεύθυνση με πυξίδα την Ελλάδα, η οποία παρά την ενδιάμεση ήττα τακτικής τελικώς και όχι στρατηγικής, όπως θα φανεί σε λίγους μήνες, έριξε πρώτη το σπόρο…
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα από την οποία προσπαθούν να μας βγάλουν οι άθλιοι της χρεοκοπίας μας, η οποία χρεοκόπησε όμως και τους ίδιους…
Δεν θέλουμε τη μικρή εικόνα ρε γαμώτο, δεν μας χωράει πώς να το κάνουμε…..
{jcomments on}
