Είναι ξημερώματα 1ης Απριλίου του 1955. Ταυτόχρονες εκρήξεις σημειώνονται σε διάφορα κυβερνητικά κτίρια κατά μήκος της Κύπρου. Την ευθύνη αναλαμβάνει με προκηρύξεις της η ΕΟΚΑ, με Αρχηγό τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή. Ο πιο αγνός και ρομαντικός αγώνας της Κυπριακής ιστορίας είχε μόλις αρχίσει.
Τις πρώτες εκρήξεις διαδέχονται δολιοφθορές και ενέδρες κατά των Βρετανικών αρχών, γεγονότα που καταλήγουν στον αποπροσανατολισμό του Αποικιοκρατικού «Στρατοπέδου».
Ο εχθρός, υλικά και πνευματικά φθαρμένος, αδυνατεί να καταστείλει τον Διγενή και τους μαχητές του και καταφεύγει σε κινήσεις σπασμωδικές, αντικαθιστώντας συνεχώς Κυβερνητικούς αξιωματούχους και επιβάλλοντας αυστηρότερες νομοθεσίες.
Η Μεγαλύτερη Αυτοκρατορία της εποχής «εξευτελίζεται» από τον Γρίβα και τα αμούστακα παλληκάρια του. Ο πόθος και η δίψα για εθνική ολοκλήρωση αναδιαμορφώνουν την ισορροπία των δυνάμεων, παραμερίζοντας το όποιο υλικό και αριθμητικό πλεονέκτημα των Βρετανών. Η Ιδέα και μόνον της Ενώσεως συντροφεύει τους νεαρούς απαγχονισθέντες στο ταξίδι τους στην αιωνιότητα.
Κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ ο οποίος διήρκεσε από το 1955 έως το 1959, αμέτρητο αίμα πότισε τα ιερά χώματα της Κύπρου.
Οι Άγγλοι φανέρωσαν ότι χειρότερο και απάνθρωπο είχαν στη ψυχή και που δεν το χωρά ανθρώπινος νους. Οι Κύπριοι όμως δεν πτοήθηκαν και ούτε δείλιασαν μπροστά στα βρετανικά τανκς, γράφοντας ένα καινούργιο έπος.
Αμέτρητα παλληκάρια, όπως ο μαθητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, οδηγήθηκαν στις Βρετανικές αγχόνες και βρίσκονται στα «Φυλακισμένα Μνήματα».
Ο Σταυραετός του Μαχαιρά και Υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Γρηγόρης Αυξεντίου, πολέμησε μόνος του Άγγλους στρατιώτες, οι οποίοι για να τον εξουδετερώσουν, αναγκάστηκαν να ρίξουν βενζίνη από ελικόπτερο στο κρησφύγετο του και να τον κάψουν ζωντανό, επειδή αρνήθηκε να παραδοθεί.
Ενώ καλά καλά ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν είχε ολοκληρωθεί, η Πολιτική Ηγεσία «ασέλγησε» στη μνήμη των μαρτύρων της Ενώσεως, υιοθετώντας τις «Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου».
