Η Οικονομία και η Ελλάδα του 2030 αποτελεί μια πρόκληση για όλους μας. Γιατί, προσπαθώντας να μιλήσεις για το μέλλον, έχεις την πολυτέλεια να δεις καλύτερα τη μεγάλη εικόνα.
Να δεις το αύριο, με όρους οράματος, αλλά και ρεαλισμού. Και να ψηλαφίσεις το σήμερα, φυσικά, που προδιαγράφει αυτό το αύριο.
Γιατί, στο σήμερα κυοφορείται το αύριο.
Βλέποντας, λοιπόν, αυτή τη μεγάλη εικόνα για τη χώρα, θέλω εξαρχής να σας πω ότι δεν έχω ευχάριστα νέα. Δεν θα είμαι συνεπώς ευχάριστος για κανέναν.
Θα προσπαθήσω να είμαι χρήσιμος για τον προβληματισμό σας, για τον τόπο και το μέλλον του, αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να είμαι ευχάριστος.
Όποιος θέλει να ακούσει ευχάριστα πράγματα, μπορεί να περιμένει την αυριανή ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.
Εκεί, θα δώσει τη δική του εικόνα, κατασκευασμένη από φωτεινά χρώματα, αισιοδοξία, και κάποιες παροχές.
Πακέτο παροχών, διαβάζω ότι θα εξαγγείλει. Ο μοναδικός στόχος των Κυβερνητικών εξαγγελιών: Η εκλογική πελατεία και η ψηφοθηρία.
Καμιά εξαγγελία, και καμιά παροχή, γενναία ή λιγότερο γενναία, δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο τη μεγάλη εικόνα. Που είναι όχι μόνο απογοητευτική. Αλλά και δυσοίωνη.
Και μας τραβάει απαιτητικά από το Μανίκι:
Να υπάρξουν αποφάσεις, τώρα, που θα αλλάξουν τη ρότα του σκάφους, γιατί οδηγούμαστε στα βράχια.
Αποφάσεις που απαιτούν πολιτική βούληση, σωστή ανάγνωση των καιρών, κοινωνική ευαισθησία και εναρμονισμό με τις νέες ανάγκες και τις νέες απαιτήσεις.
Ένα σχέδιο ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων, που θα δώσει τη δυνατότητα να μεταστρέψουμε τη σημερινή πορεία διεύρυνσης των ανισοτήτων, διαρκούς απόκλισης της οικονομίας μας από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και μετατροπής της Ελλάδας σε βαλκανική εκδοχή καθυστέρησης.
Γιατί αυτή είναι η πορεία μας. Σε όλους τους τομείς.
