Όταν φεύγουν οραματιστές σαν τον Γιάννη, τον σπάνιο αυτόν Κηφισιώτη και Πανεπιστημιακό δάσκαλο, είναι πολύ δύσκολο να επιλέξει κανείς ποια απ’ όλες τις παρακαταθήκες που άφησε πίσω του, είναι αυτή για την οποία ο Γιάννης πολέμησε με πάθος τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Όμως εμείς οι φίλοι συνεργάτες και θαυμαστές του, έχουμε – πιστεύουμε – το δικαίωμα, χωρίς να κάνομε λάθος, να αναφερθούμε στην αγάπη του προς τον συνάνθρωπό μας, που από αυτήν ξεκινώντας, οραματίσθηκε και πολέμησε σκληρά για την απελευθέρωση των πεζοδρομίων της πόλης μας.
Το θεμέλιο της προσπάθειας του Γιάννη Καρατσιομπάνη ήταν η απελευθέρωση του πεζοδρομίου μπροστά στο Δημαρχείο!
Ονειρεύτηκε ανθρώπινα πεζοδρόμια πάνω στα οποία να περπατούν ευτυχισμένοι άνθρωποι και γελαστά παιδάκια και να χαίρονται και οι συνάνθρωποί μας ΑΜΕΑ αυτοί, που η ζωή τους στέρησε τη δύναμη και την τύχη να μπορούν να παρακάμπτουν πλέον τα εμπόδια της ασυνειδησίας των σκληρών ανθρώπων, εκείνων που άκαρδα αψηφούν τον πλησίον τους.
Από έναν χείμαρρο του «δώσε» και του «χάρισε στον πλησίον σου το καλό» και συνάμα, από ένα πρόσωπο γελαστό που φώτιζε πάντα Το σκοτάδι της μιζέριας, ο αγαπημένος Γιάννης μας προσπάθησε να δημιουργήσει τα θεμέλια της επιτυχίας για την απελευθέρωση των πεζοδρομίων και κοντά σ’ αυτήν, την πύλη εισόδου ενός ανθρωπιστικού έργου της καρδιάς του.
Δεν πρόλαβε όμως δυστυχώς να το δει ολοκληρωμένο. Τον πήρε κοντά Του ο καλός Θεός.
Ναι. Όμως, μας άφησε τη σπουδαία παρακαταθήκη της ψυχής του που θα θροΐζει σαν ούριο αεράκι στ’ αυτιά μας και θα μας λέει:
«Αγαπημένοι μου φίλοι και συνεργάτες, συνεχίστε ανυποχώρητοι την προσπάθεια για τα «ελεύθερα πεζοδρόμια» μέχρι τέλους και χαρίστε την επιτυχία αυτής της ανθρωπιστικής δημιουργίας, στον σύγχρονο άνθρωπο που δικαιούται αυτό το μεγάλο αποκούμπι της ζωής του: Το δικαίωμα να περπατάει ελεύθερα.»
{jcomments on}
