Αυτό τώρα πώς να το ερμηνεύσω; Την αποχώρηση του Oruc Reis εννοώ, που μας…άφησε πριν την ώρα του. Ως «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν για τις προσδοκίες των Τούρκων;»
Ως κίνηση μάλλον απόγνωσης του Ταγίπ, γιατί έφτασε την κατάσταση στο απροχώρητο εμμένοντας στον ίδιο βηματισμό και τη στρατηγική τακτική των προκλήσεων, διανθισμένη με κραυγαλέα ανιστόρητες και βάρβαρες δηλώσεις για τους Έλληνες, τους προγόνους τους και τα κυριαρχικά δικαιώματά τους;
Να το ερμηνεύσω ως διάλειμμα στην Τουρκική επιθετικότητα και τις νέο-οθωμανικές ονειρώξεις του Τούρκου σουλτάνου για Αιγαίο και Κύπρο ή ως αδυναμία του να βρει απάντηση στο μαχητικό πνεύμα και τον επαγγελματισμό των ΕΔ μας, που δεν άφησαν την κατάσταση να ξεφύγει σε «θερμό επεισόδιο», όπως θα ήθελε εκείνος, για να βρει αφορμή για τα περαιτέρω;
«Il ne faut pas chercher midi à quatorze heures» (μην ψάχνεις το μεσημέρι στις δύο η ώρα), λένε οι φίλοι μας οι Γάλλοι, με την έννοια του να μην περιπλέκουμε τα πράγματα…
Αλλά εγώ θεωρώ πως είναι ήδη περιπλεγμένα και…μυρίζουν μπαρούτι, γιατί δεν μπορεί επί ένα μήνα και βάλε να έχουμε στα νερά μας το Oruc Reis με απλωμένα τα καλώδια των ερευνών του και, πριν να λήξει η Navtex της χώρας του, να μαζεύει άρον άρον τα συμπράγκαλά του και να αποχωρεί με διπλάσια ταχύτητα – σαν κυνηγημένο – για να φτάσει με τα συνοδευτικά υποστήριξης πίσω στη βάση του στην Αττάλεια…
Οι συμπτώσεις είναι…διαβολικές, αλλά αξιοσημείωτες, αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι η «φυγή» του τουρκικού ωκεανογραφικού απ’ την υφαλοκρηπίδα μας πριν την ώρα του ΔΕΝ έγινε σε «ουδέτερο» χρόνο, αλλά την παραμονή της συνέντευξης Τύπου του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη κι ενώ είχε δημοσιευθεί άρθρο του σε τρεις ευρωπαϊκές εφημερίδες, ταυτόχρονα [”The Times” (Βρετανία), ”Frankfurter Allgemeine Zeitung” (Γερμανία) και ”Le Monde” (Γαλλία)]!!!
Άρθρο καθόλου τυχαίο, όπου για πρώτη φορά ακούγεται Έλληνας πρωθυπουργός να μιλά για «μη οριοθετημένη ελληνική ΑΟΖ, εκατέρωθεν διεκδικούμενη»!!!
Και αυτό από μόνο του σημαίνει δύο πράγματα:
- Ότι δεν υφίσταται πλέον η εθνική γραμμή που θεωρούσε, μέχρι «χθες», ως ΜΟΝΗ και όχι μείζονα διαφορά μας με την Τουρκία την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και
- Ότι η Ελλάδα προσχώρησε στη γραμμή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, της Γερμανίας και της… Τουρκίας, οι οποίες «βλέπουν» ως «αμφισβητούμενα νερά» αυτά του Αιγαίου, ανοιχτά του Καστελόριζου.
Αυτά που συμπτωματικά; άφησε ακάλυπτα η Ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία (28ος-32ος μεσημβρινός, την οποία ΘΑ καλύψει, υποτίθεται – κατά τον ΥΠΕΞ μας – μια δεύτερη συμφωνία συμπληρωματική της ημιτελούς με την Αίγυπτο.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της στρατηγικής ΜΗ διαύγειας του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Εξωτερική μας Πολιτική.
Τα αποτελέσματα της Μυστικής Διπλωματίας του, που είναι βούτυρο στο ψωμί εκείνων οι οποίοι θέλουν να μας περιορίσουν, να μας μικρύνουν, να μας κοντύνουν, για να μη σηκώσουμε ποτέ κεφάλι.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ……
